1 Îles, faites silence pour m'écouter, et que les peuples reprennent de nouvelles forces; qu'ils s'avancent, et qu'ils parlent! Approchons pour plaider ensemble!

2 Qui a fait lever de l'Orient, celui dont la justice accompagne les pas? Il lui livre les nations, et le fait dominer sur les rois; il réduit leur épée en poussière, et leur arc est comme de la paille qui vole.

3 Il les poursuit, il s'avance en paix par un chemin où il n'avait jamais mis les pieds.

4 Qui a fait et accompli ces choses? Celui qui appelle dès l'origine les générations; moi l'Éternel, le premier, qui suis aussi avec les derniers.

5 Les îles le voient, et sont dans la crainte; les extrémités de la terre tremblent; ils s'approchent, ils viennent;

6 Ils s'aident l'un l'autre, et chacun dit à son frère: Courage!

7 L'ouvrier encourage le fondeur; celui qui polit au marteau encourage celui qui frappe l'enclume; il dit de la soudure: elle est bonne; et il fixe l'idole avec des clous, pour qu'elle ne branle pas.

8 Mais toi, Israël, mon serviteur; toi Jacob, que j'ai élu; race d'Abraham, qui m'a aimé;

9 Toi que j'ai pris des bouts de la terre, et que j'ai appelé de ses extrémités, à qui j'ai dit: Tu es mon serviteur; je t'ai élu, et je ne t'ai point rejeté.

10 Ne crains point, car JE SUIS avec toi; ne sois point éperdu, car JE SUIS ton Dieu! Je te fortifie, je t'aide, et je te maintiens par la droite de ma justice.

11 Voici, tous ceux qui s'irritent contre toi, seront honteux et confus. Ils seront réduits à rien et périront, ceux qui s'élèvent contre toi.

12 Tu les chercheras, et tu ne les trouveras plus, ceux qui disputaient contre toi; ceux qui te faisaient la guerre, périront et seront anéantis.

13 Car c'est moi, l'Éternel ton Dieu, qui te prends par la main et qui te dis: Ne crains point, JE SUIS ton aide!

14 Ne crains point, vermisseau de Jacob, faible reste d'Israël: JE SUIS ton aide, dit l'Éternel; le Saint d'Israël est ton Rédempteur.

15 Voici, je fais de toi une herse aiguë, neuve et armée de tranchants; tu fouleras les montagnes, tu les écraseras, et tu rendras les collines semblables à de la balle.

16 Tu les vanneras, le vent les emportera, la tempête les dispersera; mais toi, tu te réjouiras en l'Éternel, tu te glorifieras dans le Saint d'Israël.

17 Les affligés et les misérables qui cherchent des eaux et qui n'en ont point, dont la langue est desséchée par la soif, moi, l'Éternel, je les exaucerai; moi, le Dieu d'Israël, je ne les abandonnerai point.

18 Je ferai jaillir des fleuves sur les hauteurs, et des sources au milieu des vallées; je changerai le désert en étang, et la terre aride en sources d'eaux;

19 Je mettrai dans le désert le cèdre, l'acacia, le myrte et l'olivier; je planterai dans les solitudes le cyprès, l'orme et le buis ensemble;

20 Afin qu'ils voient et qu'ils sachent, qu'ils observent et comprennent tous, que la main de l'Éternel a fait ces choses, que le Saint d'Israël en est l'auteur.

21 Présentez votre cause, dit l'Éternel; exposez vos preuves, dit le roi de Jacob.

22 Qu'ils les exposent! Qu'ils nous déclarent ce qui doit arriver! Vos premières prédictions, quelles furent-elles? Déclarez-nous-le et nous y ferons attention, et nous en saurons l'issue. Ou faites-nous entendre les choses à venir;

23 Annoncez les choses qui arriveront plus tard, et nous saurons que vous êtes des dieux. Faites aussi du bien, ou du mal, et nous l'admirerons, et nous l'observerons ensemble.

24 Voici, vous êtes moins que rien, et ce que vous faites est le néant même; c'est une abomination, que de se complaire en vous.

25 Je l'ai suscité de l'Aquilon, et il est venu; de l'Orient il invoquera mon nom; il marche sur les princes comme sur la boue, comme le potier foule l'argile.

26 Qui l'a déclaré dès le commencement, pour que nous le sachions? Qui l'a dit à l'avance, que nous disions: Il est juste? Mais personne ne l'a déclaré, personne ne l'a fait entendre, personne n'a entendu vos paroles.

27 C'est moi, qui le premier ai dit à Sion: Les voici, les voici; j'enverrai à Jérusalem un messager de bonnes nouvelles.

28 J'ai regardé, il n'y avait personne, point de conseiller à consulter parmi eux, pour qu'on répondit.

29 Voilà, ils ne sont tous que vanité; leurs ouvrages ne sont que néant, et leurs idoles de fonte qu'un vain souffle!

1 RAB diyor ki, ‹‹Susun karşımda, ey kıyı halkları! 2 Halklar güçlerini tazelesin, 2 Öne çıkıp konuşsunlar. 2 Yargı için bir araya gelelim.

2 ‹‹Doğudan adaleti harekete geçiren, 2 Hizmete koşan kim? 2 Ulusları önüne katıyor, krallara baş eğdiriyor. 2 Kılıcıyla toz ediyor onları, 2 Yayıyla savrulan samana çeviriyor. simgeliyor (bkz. 45:1).

3 Kovalıyor onları, 2 Ayak basmadığı bir yoldan esenlikle geçiyor.

4 Bunları yapıp gerçekleştiren, 2 Kuşakları başlangıçtan beri çağıran kim? 2 Ben RAB, ilkim; sonuncularla da yine Ben olacağım.››

5 Kıyı halkları bunu görüp korktu. 2 Dünyanın dört bucağı titriyor. 2 Yaklaşıyor, geliyorlar.

6 Herkes komşusuna yardım ediyor, 2 Kardeşine, ‹‹Güçlü ol›› diyor.

7 Zanaatçı kuyumcuyu yüreklendiriyor, 2 Madeni çekiçle düzleyen, 2 ‹‹Lehim iyi oldu›› diyerek örse vuranı yüreklendiriyor. 2 Kımıldamasın diye putu yerine çiviliyor.

8 ‹‹Ama sen, ey kulum İsrail, 2 Seçtiğim Yakup soyu, 2 Dostum İbrahimin torunları!

9 Sizleri dünyanın dört bucağından topladım, 2 En uzak yerlerden çağırdım. 2 Dedim ki, ‹Sen kulumsun, seni seçtim, 2 Seni reddetmedim.›

10 Korkma, çünkü ben seninleyim, 2 Yılma, çünkü Tanrın benim. 2 Seni güçlendireceğim, evet, sana yardım edeceğim; 2 Zafer kazanan sağ elimle sana destek olacağım.

11 ‹‹Sana öfkelenenlerin hepsi utanacak, rezil olacak. 2 Sana karşı çıkanlar hiçe sayılıp yok olacak.

12 Seninle çekişenleri arasan da bulamayacaksın. 2 Seninle savaşanlar hiçten beter olacak.

13 Çünkü sağ elinden tutan, 2 ‹Korkma, sana yardım edeceğim› diyen Tanrın RAB benim.

14 ‹‹Ey Yakup soyu, toprak kurdu, 2 Ey İsrail halkı, korkma! 2 Sana yardım edeceğim›› diyor RAB, 2 Seni kurtaran İsrailin Kutsalı.

15 ‹‹İşte, seni dişli, keskin, yepyeni bir harman döveni yaptım. 2 Harman edip ufalayacaksın dağları, 2 Tepeleri samana çevireceksin.

16 Onları savurduğunda rüzgar alıp götürecek, 2 Darmadağın edecek hepsini kasırga. 2 Sense RABde sevinç bulacak, 2 İsrailin Kutsalıyla övüneceksin.

17 ‹‹Düşkünlerle yoksullar su arıyor, ama yok. 2 Dilleri kurumuş susuzluktan. 2 Ben RAB, onları yanıtlayacağım, 2 Ben, İsrailin Tanrısı, onları bırakmayacağım.

18 Çıplak tepeler üzerinde ırmaklar, 2 Vadilerde su kaynakları yapacağım. 2 Çölü havuza, 2 Kurak toprağı pınara çevireceğim.

19 Çölü sedir, akasya, 2 Mersin ve iğde ağaçlarına kavuşturacağım. 2 Bozkıra çam, köknar 2 Ve selviyi bir arada dikeceğim.

20 Öyle ki, insanlar görüp bilsinler, 2 Hep birlikte düşünüp anlasınlar ki, 2 Bütün bunları RABbin eli yapmış, 2 İsrailin Kutsalı yaratmıştır.››

21 ‹‹Davanızı sunun›› diyor RAB, 2 ‹‹Kanıtlarınızı ortaya koyun›› diyor Yakupun Kralı,

22 ‹‹Putlarınızı getirin de olacakları bildirsinler bize. 2 Olup bitenleri bildirsinler ki düşünelim, 2 Sonuçlarını bilelim. 2 Ya da gelecekte olacakları duyursunlar bize.

23 Ey putlar, bundan sonra olacakları bize bildirin de, 2 İlah olduğunuzu bilelim! 2 Haydi bir iyilik ya da kötülük edin de, 2 Hepimiz korkup dehşete düşelim.

24 Siz de yaptıklarınız da hiçten betersiniz, 2 Sizi yeğleyen iğrençtir.

25 ‹‹Kuzeyden birini harekete geçirdim, geliyor, 2 Gün doğusundan beni adımla çağıran biri. 2 Çömlekçinin balçığı çiğnediği gibi, 2 Önderleri çamur gibi çiğneyecek ayağıyla.

26 Hanginiz bunu başlangıçtan bildirdi ki, bilelim, 2 Kim önceden bildirdi ki, ‹Haklısın› diyelim? 2 Konuştuğunuzu bildiren de 2 Duyuran da 2 Duyan da olmadı hiç.

27 Siyona ilk, ‹İşte, geldiler› diyen benim. 2 Yeruşalime müjdeci gönderdim.

28 Bakıyorum, aralarında öğüt verebilecek kimse yok ki, 2 Onlara danışayım, onlar da yanıtlasınlar.

29 Hepsi bomboş, yaptıkları da bir hiç. 2 Halkın putları yalnızca yeldir, sıfırdır.››