1 Fuyez, enfants de Benjamin, du milieu de Jérusalem! Sonnez de la trompette à Thékoa, et élevez un signal vers Beth-Kérem; car de l'Aquilon un mal est imminent, une grande ruine!
2 La belle, la délicate, la fille de Sion, je la détruis!
3 Vers elle viennent des bergers et leurs troupeaux; ils plantent contre elle des tentes à l'entour; ils dévorent chacun son quartier.
4 Préparez le combat contre elle! Allons! montons en plein midi. Hélas! le jour décline; les ombres du soir s'étendent.
5 Allons! montons de nuit, et ruinons ses palais!
6 Car ainsi a dit l'Éternel des armées: Abattez les arbres, élevez des terrasses contre Jérusalem. C'est ici la ville qui doit être châtiée. Il n'y a qu'oppression au milieu d'elle.
7 Comme un puits fait sourdre ses eaux, ainsi fait-elle jaillir sa malice. On n'entend continuellement en elle, devant moi, que violence et ruine; on n'y voit que douleurs et que plaies.
8 Jérusalem, reçois l'instruction, de peur que mon âme ne se détache de toi; de peur que je ne fasse de toi un désert, une terre inhabitée!
9 Ainsi a dit l'Éternel des armées: On grappillera comme une vigne les restes d'Israël. Remets, comme un vendangeur, ta main aux paniers.
10 A qui parlerai-je, et qui sommerai-je, pour qu'ils écoutent? Voici, leur oreille est incirconcise, et ils ne peuvent entendre; voici la Parole de l’Éternel est pour eux un opprobre; ils n'y prennent point de plaisir.
11 Et je suis rempli de la fureur de l'Éternel, et je suis las de la contenir. Répands-la sur l'enfant dans la rue, et sur l'assemblée des jeunes gens aussi; car tant l'homme que la femme seront pris, le vieillard et celui qui est chargé de jours.
12 Et leurs maisons passeront à d'autres, les champs et les femmes aussi; car j'étendrai ma main sur les habitants du pays, dit l'Éternel.
13 Car, depuis le plus petit d'entre eux jusqu'au plus grand, chacun s'adonne au gain déshonnête; et du prophète au sacrificateur, tous se conduisent faussement.
14 Et ils pansent à la légère la plaie de la fille de mon peuple, disant: Paix, paix! et il n'y a point de paix.
15 Sont-ils confus d'avoir commis des abominations? Ils n'en ont même aucune honte, et ils ne savent ce que c'est que de rougir. C'est pourquoi ils tomberont parmi ceux qui tombent; quand je les visiterai, ils seront renversés, dit l'Éternel.
16 Ainsi a dit l'Éternel: Tenez-vous sur les chemins, et regardez, et enquérez-vous des sentiers d'autrefois, quel est le bon chemin; et marchez-y, et vous trouverez le repos de vos âmes! Et ils répondent: Nous n'y marcherons point.
17 Et j'ai établi sur vous des sentinelles: Soyez attentifs au son de la trompette! Et ils répondent: Nous n'y serons point attentifs.
18 Vous donc, nations, écoutez! Assemblée des peuples, sachez ce qui leur arrivera!
19 Écoute, terre! Voici, je fais venir un mal sur ce peuple, c'est le fruit de leurs pensées; car ils n'ont point été attentifs à mes paroles, et ils ont rejeté ma loi.
20 Qu'ai-je à faire de l'encens qui vient de Shéba, du roseau aromatique d'un pays éloigné? Vos holocaustes ne me plaisent pas, et vos sacrifices ne me sont point agréables.
21 C'est pourquoi ainsi a dit l'Éternel: Voici, je vais mettre devant ce peuple des pierres d'achoppement, contre lesquelles tomberont ensemble pères et fils, voisins et amis, et ils périront.
22 Ainsi a dit l'Éternel: Voici, un peuple vient du pays du Nord, une grande nation se lève des extrémités de la terre.
23 Ils prendront l'arc et le javelot; ils sont cruels et n'ont pas de pitié; leur voix gronde comme la mer, et, montés sur des chevaux, ils sont rangés comme un seul homme en bataille contre toi, fille de Sion!
24 Nous en entendons le bruit; nos mains deviennent lâches; l'angoisse nous saisit, une douleur comme de celle qui enfante.
25 Ne sortez pas aux champs, et n'allez point par les chemins! Car l'épée de l'ennemi, la frayeur est partout.
26 Fille de mon peuple, ceins-toi d'un sac, et roule-toi dans la cendre! Prends le deuil comme pour un fils unique, et fais une lamentation très amère; car le destructeur vient subitement sur nous.
27 Je t'ai établi en observateur au milieu de mon peuple, comme une forteresse, afin que tu connaisses et sondes leur voie.
28 Tous sont rebelles et plus que rebelles, des calomniateurs, de l'airain et du fer.
29 Ils sont tous dénaturés. Le soufflet est brûlé; le plomb est consumé par le feu; c'est en vain que l'on fond et refond: les méchants ne sont point séparés.
30 On les appellera un argent réprouvé; car l'Éternel les réprouve.
1 ‹‹Güvenliğiniz için kaçın, ey Benyamin halkı! 2 Yeruşalimden kaçın! 2 Tekoada boru çalın! 2 Beythakkereme bir işaret koyun. 2 Çünkü kuzeyden bir felaket, 2 Büyük bir yıkım gelecek gibi görünüyor.
2 Siyon kızını, o güzel, narin kızı yok edeceğim.
3 Çobanlar sürüleriyle ona geliyor, 2 Çevresinde çadırlarını kuracaklar. 2 Herkes kendi sürüsünü otlatacak.››
4 ‹‹Yeruşalime karşı savaş hazırlığı yapın! 2 Kalkın, öğleyin saldırıya geçelim! 2 Vay halimize, gün kararıyor! 2 Akşamın gölgeleri gitgide uzuyor.
5 Haydi, gece saldırıya geçelim, 2 Kentin kalelerini yerle bir edelim.››
6 Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Ağaçları kesin, 2 Yeruşalime karşı kuşatma rampaları yapın. 2 Bu kent cezalandırılmalı, 2 İçinde zorbalıktan başka bir şey yok.
7 Kuyu suyunu nasıl taze tutuyorsa, 2 Yeruşalim de kötülüğünü öyle taze tutuyor. 2 Şiddet ve yıkım yankılanıyor orada, 2 Karşımda hep hastalık ve yaralar var.
8 Uyarılara kulak ver, ey Yeruşalim! 2 Yoksa seni bırakacağım, 2 Seni bir viraneye, 2 Oturulmaz bir ülkeye çevireceğim.››
9 Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Asmadan nasıl üzüm toplanırsa, 2 İsrail halkından geride kalanları da öyle toplayacaklar. 2 Üzüm toplayan biri gibi 2 Elini yine asma dallarına uzat.››
10 İşitsinler diye kiminle konuşayım, 2 Kimi uyarayım? 2 Kulakları tıkalı, işitemiyorlar. 2 RABbin sözünü aşağılıyor, 2 Ondan hoşlanmıyorlar.
11 Bu yüzden RABbin öfkesiyle doluyum, 2 Kendimi tutmaktan yoruldum. 2 ‹‹Sokaktaki çocukların, 2 Toplanan gençlerin üzerine boşalt öfkeni. 2 Nasıl olsa karı da koca da, 2 Yaşlı da yıllarca yaşamış olan da kurtulamayacak.
12 Evleri, tarlaları, karıları 2 Başkalarına verilecek, 2 Çünkü ülkede yaşayanlara karşı 2 Elimi kaldıracağım›› diyor RAB.
13 ‹‹Küçük büyük herkes kazanç peşinde, 2 Peygamberler, kâhinler, hepsi halkı aldatıyor.
14 Esenlik yokken, 2 ‹Esenlik, esenlik› diyerek 2 Halkımın yarasını sözde iyileştirdiler.
15 Yaptıkları iğrençliklerden utandılar mı? 2 Hayır, ne utanması? 2 Kızarıp bozarmanın ne olduğunu bile bilmiyorlar. 2 Bu yüzden onlar da düşenlerin arasında yer alacak, 2 Onları cezalandırdığımda sendeleyip düşecekler›› diyor RAB.
16 RAB diyor ki, 2 ‹‹Yol kavşaklarında durup bakın, 2 Eski yolları sorun, 2 İyi yol nerede, öğrenin, 2 O yolda yürüyün, 2 Canlarınız rahata kavuşur. 2 Ama onlar, ‹O yolda yürümeyiz› dediler.
17 Size bekçiler atayıp, 2 ‹Boru sesini dinleyin› dedim, 2 Ama onlar, ‹Dinlemeyiz› dediler.
18 Bundan ötürü, ey uluslar, 2 Başlarına neler geleceğini işitin! 2 Sen de anla, ey topluluk!
19 Dinle, ey yeryüzü! 2 Bu halkın üzerine felaket, 2 Kendi kurduğu düzenin sonucunu getirmek üzereyim. 2 Çünkü sözlerime kulak asmadılar, 2 Kutsal Yasamı reddettiler.
20 Neden bana Sabadan günnük, 2 Uzak bir ülkeden güzel kokulu kamış getiriliyor? 2 Yakmalık sunularınızı kabul etmiyorum, 2 Kurbanlarınızdan hoşnut değilim.››
21 Bu yüzden RAB diyor ki, 2 ‹‹Bu halkın önüne tökezler koyacağım, 2 Babalar da oğullar da 2 Tökezleyip birlikte düşecek, 2 Komşu dostuyla birlikte yok olacak.››
22 RAB diyor ki, 2 ‹‹İşte kuzeyden bir ordu geliyor. 2 Dünyanın uçlarından 2 Büyük bir ulus harekete geçiyor.
23 Yay, pala kuşanmışlar, 2 Gaddar ve acımasızlar. 2 Atlara binmiş gelirken, 2 Kükreyen denizi andırıyor sesleri. 2 Savaşa hazır savaşçılar 2 Karşına dizilecekler, ey Siyon kızı!››
24 Haberlerini aldık, 2 Ellerimizde derman kalmadı. 2 Doğuran kadın gibi 2 Üzüntü, sancı sardı bizi.
25 Kırlara çıkmayın, 2 Yolda yürümeyin! 2 Düşmanın kılıcı orada, 2 Her yer dehşet içinde.
26 Ey halkım, çula sarın, 2 Kül içinde yuvarlan. 2 Biricik oğul için yas tutar gibi 2 Acı acı dövün. 2 Çünkü yok edici ansızın gelecek üzerimize.
27 ‹‹Seni halkımı deneyesin diye atadım, 2 Öyle ki, onları tanıyıp yollarını sınayasın.
28 Hepsi de çok dikbaşlı, 2 Onu bunu çekiştirerek dolaşan insanlardır, 2 Tunç kadar, demir kadar katıdırlar. 2 Hepsi baştan çıkmıştır.
29 Körük üfürdükçe üfürüyor, 2 Kurşunu ateşte eritiyor, 2 Ama boşunadır yapılan işlem, 2 Çünkü kötüler arınmıyor.
30 Onlara gümüş artığı denecek, 2 Çünkü RAB onları reddetti.››