1 Voici, mon oeil a vu tout cela; mon oreille l'a entendu et compris;
2 Ce que vous savez, je le sais aussi; je ne vous suis pas inférieur.
3 Mais je veux parler au Tout-Puissant, je veux plaider auprès de Dieu.
4 Mais vous, vous êtes des inventeurs de mensonges. Vous êtes tous des médecins de néant.
5 Puissiez-vous demeurer dans le silence, et que ce soit là votre sagesse!
6 Écoutez donc ma réprimande, et soyez attentifs à la réplique de mes lèvres.
7 Tiendrez-vous des discours injustes en faveur de Dieu? Et, pour le défendre, direz-vous des mensonges?
8 Ferez-vous acception de personnes en sa faveur? Prétendrez-vous plaider pour Dieu?
9 Vous en prendra-t-il bien, s'il vous sonde? Comme on trompe un homme, le tromperez-vous?
10 Certainement, il vous reprendra, si secrètement vous faites acception de personnes.
11 Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle point, et sa frayeur ne tombera-t-elle pas sur vous?
12 Vos réminiscences sont des sentences de cendre, vos remparts sont des remparts de boue!
13 Taisez-vous, laissez-moi; je veux parler, et qu'il m'arrive ce qui pourra.
14 Pourquoi prendrais-je ma chair dans mes dents? Non, j'exposerai ma vie.
15 Quand même il me tuerait, je ne cesserai d'espérer en Lui. Du moins, je maintiendrai ma conduite devant lui.
16 Et cela me tournera à salut; car un hypocrite ne peut se tenir devant lui.
17 Écoutez, écoutez mes paroles, prêtez l'oreille à mes déclarations.
18 Voici, j'ai préparé ma cause. Je sais que je serai justifié.
19 Quelqu'un plaidera-t-il contre moi? Alors je me tais, et je meurs.
20 Seulement, ne me fais point deux choses, et alors je ne me cacherai pas loin de ta face:
21 Éloigne ta main de moi, et que ta terreur ne me trouble point.
22 Puis, appelle-moi et je répondrai. Ou bien, que je parle, et tu me répliqueras.
23 Combien ai-je commis d'iniquités et de péchés? Fais-moi connaître ma transgression et mon péché.
24 Pourquoi caches-tu ta face, et me tiens-tu pour ton ennemi?
25 Veux-tu effrayer une feuille que le vent emporte, et poursuivre une paille desséchée?
26 Pour que tu écrives contre moi d'amers arrêts, et que tu me fasses recevoir la peine des péchés de ma jeunesse;
27 Pour que tu mettes mes pieds dans des ceps, que tu épies tous mes chemins, et que tu traces une limite autour de la plante de mes pieds;
28 Et ce corps se détruit comme du bois vermoulu, comme un vêtement que la teigne a rongé.
1 ‹‹İşte, gözlerim her şeyi gördü, 2 Kulağım duydu, anladı.
2 Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, 2 Sizden aşağı kalmam.
3 Ama ben Her Şeye Gücü Yetenle konuşmak, 2 Davamı Tanrıyla tartışmak istiyorum.
4 Sizlerse yalan düzüyorsunuz, 2 Hepiniz değersiz hekimlersiniz.
5 Keşke büsbütün sussanız! 2 Sizin için bilgelik olurdu bu.
6 Şimdi davamı dinleyin, 2 Yakınmama kulak verin.
7 Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? 2 Onun adına yalan mı söyleyeceksiniz?
8 Onun tarafını mı tutacaksınız? 2 Tanrının davasını mı savunacaksınız?
9 Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? 2 İnsanları aldattığınız gibi Onu da mı aldatacaksınız?
10 Gizlice Onun tarafını tutarsanız, 2 Kuşkusuz sizi azarlar.
11 Onun görkemi sizi yıldırmaz mı? 2 Dehşeti üzerinize düşmez mi?
12 Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, 2 Savunduklarınızsa çamurdan farksız.
13 ‹‹Susun, bırakın ben konuşayım, 2 Başıma ne gelirse gelsin.
14 Hayatım tehlikeye girecekse girsin, 2 Canım zora düşecekse düşsün.
15 Beni öldürecek, umudum kalmadıfç, 2 Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım. bile Ona güvenim sarsılmaz.››
16 Aslında bu benim kurtuluşum olacak, 2 Çünkü tanrısız bir adam Onun karşısına çıkamaz.
17 Sözlerimi iyi dinleyin, 2 Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.
18 İşte davamı hazırladım, 2 Haklı çıkacağımı biliyorum.
19 Kim suçlayacak beni? 2 Biri varsa susar, son soluğumu veririm.
20 ‹‹Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, 2 O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:
21 Elini üstümden çek 2 Ve dehşetinle beni yıldırma.
22 Sonra beni çağır, yanıtlayayım, 2 Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.
23 Suçlarım, günahlarım ne kadar? 2 Bana suçumu, günahımı göster.
24 Niçin yüzünü gizliyorsun, 2 Beni düşman gibi görüyorsun? çağrıştırıyor, bu yolla bir söz sanatı yapılmış.
25 Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, 2 Beni mi korkutacaksın? 2 Kuru samanı mı kovalayacaksın?
26 Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, 2 Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.
27 Ayaklarımı tomruğa vuruyor, 2 Yollarımı gözetliyor, 2 İzimi sürüyorsun.
28 ‹‹Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, 2 Güve yemiş giysi gibidir.