1 Louez l'Éternel! Célébrez l'Éternel, car il est bon, car sa miséricorde demeure à toujours!
2 Qui pourrait raconter les hauts faits de l'Éternel et faire entendre toutes ses louanges?
3 Heureux ceux qui observent ce qui est droit, qui font en tout temps ce qui est juste!
4 Éternel, souviens-toi de moi, dans ta bienveillance envers ton peuple; fais venir à moi ton salut;
5 Afin que je voie le bonheur de tes élus, que je me réjouisse de la joie de ton peuple, et que je me glorifie avec ton héritage.
6 Nous et nos pères, nous avons péché; nous avons agi avec perversité; nous avons mal fait.
7 Nos pères en Égypte ne furent pas attentifs à tes merveilles; ils ne se souvinrent point de la multitude de tes bontés; mais ils furent rebelles auprès de la mer, vers la mer Rouge.
8 Et il les sauva pour l'amour de son nom, afin de faire connaître sa puissance.
9 Il tança la mer Rouge, et elle fut à sec; et il les conduisit par les abîmes comme par le désert.
10 Il les sauva des mains de l'adversaire, et les racheta des mains de l'ennemi.
11 Les eaux couvrirent leurs oppresseurs; il n'en resta pas un seul.
12 Alors ils crurent à ses paroles, et ils chantèrent sa louange.
13 Bientôt ils oublièrent ses oeuvres; ils ne s'attendirent point à ses desseins.
14 Ils s'éprirent de convoitise dans le désert, et tentèrent Dieu dans la solitude.
15 Alors il leur accorda leur demande; mais il envoya sur eux la consomption.
16 Ils furent jaloux de Moïse dans le camp, et d'Aaron, le saint de l'Éternel.
17 La terre s'ouvrit, et engloutit Dathan, et couvrit la troupe d'Abiram.
18 Le feu s'alluma dans leur assemblée; la flamme consuma les méchants.
19 Ils firent un veau en Horeb, et se prosternèrent devant une image de fonte.
20 Ils échangèrent leur gloire contre la figure du bœuf qui mange l'herbe.
21 Ils oublièrent Dieu, leur libérateur, qui avait fait de grandes choses en Égypte,
22 Des choses merveilleuses au pays de Cham, et des choses terribles sur la mer Rouge.
23 Et il parlait de les détruire, si Moïse, son élu, ne se fût mis à la brèche devant lui, pour détourner sa colère, afin qu'il ne les détruisît pas.
24 Ils méprisèrent la terre désirable; ils ne crurent point à sa Parole.
25 Ils murmurèrent dans leurs tentes; ils n'écoutèrent point la voix de l'Éternel.
26 Alors il leur fit serment de les faire tomber dans le désert,
27 De faire tomber leur postérité entre les nations, de les disperser dans tous les pays.
28 Ils s'attachèrent à Baal-Péor, et mangèrent les sacrifices des morts.
29 Ils irritèrent Dieu par leurs actions, tellement qu'une plaie fit irruption parmi eux.
30 Mais Phinées se présenta et fit justice, et la plaie fut arrêtée.
31 Et cela lui fut imputé à justice, dans tous les âges, à perpétuité.
32 Ils l'irritèrent aussi près des eaux de Mériba; et il en arriva du mal à Moïse à cause d'eux.
33 Car ils résistèrent à son esprit, et il parla légèrement de ses lèvres.
34 Ils ne détruisirent pas les peuples, que l'Éternel leur avait dit de détruire.
35 Mais ils se mêlèrent avec les nations, et ils apprirent leurs oeuvres.
36 Ils servirent leurs idoles, qui furent pour eux un piège;
37 Et ils sacrifièrent aux démons leurs fils et leurs filles.
38 Ils répandirent le sang innocent, le sang de leurs fils et de leurs filles, qu'ils sacrifièrent aux idoles de Canaan; et le pays fut profané par ces meurtres.
39 Ils se souillèrent par leurs oeuvres, et se prostituèrent par leurs actions.
40 Et la colère de l'Éternel s'alluma contre son peuple; il eut en abomination son héritage.
41 Il les livra entre les mains des nations; ceux qui les haïssaient, dominèrent sur eux.
42 Leurs ennemis les opprimèrent, et ils furent humiliés sous leur main.
43 Maintes fois il les délivra; mais ils se montraient rebelles dans leurs desseins, et se perdaient par leur iniquité.
44 Toutefois, il les a regardés dans leur détresse, quand il entendait leur cri.
45 Il s'est souvenu en leur faveur de son alliance, et s'est repenti selon la grandeur de sa miséricorde.
46 Il leur a fait trouver compassion auprès de tous ceux qui les tenaient captifs.
47 Sauve-nous, Éternel, notre Dieu, et rassemble-nous d'entre les nations, afin que nous célébrions ton saint nom, et que nous nous glorifiions dans tes louanges.
48 Béni soit l'Éternel, le Dieu d'Israël, de siècle en siècle, et que tout le peuple dise: Amen! Louez l'Éternel!
1 Övgüler sunun, RABbe! 2 RABbe şükredin, çünkü O iyidir, 2 Sevgisi sonsuzdur.
2 RABbin büyük işlerini kim anlatabilir, 2 Kim Ona yeterince övgü sunabilir?
3 Ne mutlu adalete uyanlara, 2 Sürekli doğru olanı yapanlara!
4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, 2 Onları kurtardığında ilgilen benimle.
5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, 2 Ulusunun sevincini, 2 Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
6 Atalarımız gibi biz de günah işledik, 2 Suç işledik, kötülük ettik.
7 Atalarımız Mısırdayken 2 Yaptığın harikaları anlamadı, 2 Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, 2 Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.
8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için, 2 Adı uğruna kurtardı onları.
9 Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz, 2 Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde, 2 Çölde yürür gibi.
10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, 2 Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
11 Sular yuttu hasımlarını, 2 Hiçbiri kurtulmadı.
12 O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar, 2 Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.
13 Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular, 2 Öğüt vermesini beklemediler.
14 Özlemle kıvrandılar çölde, 2 Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.
15 Tanrı onlara istediklerini verdi, 2 Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
16 Onlar ordugahlarında Musayı, 2 RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,
17 Yer yarıldı ve Datanı yuttu, 2 Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.
18 Ateş kavurdu onları izleyenleri, 2 Alev yaktı kötüleri.
19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde, 2 Dökme bir puta tapındılar.
20 Tanrının yüceliğini, 2 Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı, 2 Mısırda yaptığı büyük işleri,
22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları, 2 Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, 2 Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak, 2 Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.
24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, 2 Tanrının verdiği söze inanmadılar.
25 Çadırlarında söylendiler, 2 Dinlemediler RABbin sesini.
26 Bu yüzden RAB elini kaldırdı 2 Ve çölde onları yere sereceğine, 2 Soylarını ulusların arasına saçacağına, 2 Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
28 Sonra Baal-Peora bel bağladılar, 2 Ölülere sunulan kurbanları yediler.
29 Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla, 2 Salgın hastalık çıktı aralarında.
30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi, 2 Felaketi önledi.
31 Bu doğruluk sayıldı ona, 2 Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
32 Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, 2 Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;
33 Çünkü onu sinirlendirdiler, 2 O da düşünmeden konuştu.
34 RABbin onlara buyurduğu gibi 2 Yok etmediler halkları,
35 Tersine öteki uluslara karıştılar, 2 Onların törelerini öğrendiler.
36 Putlarına taptılar, 2 Bu da onlara tuzak oldu.
37 Oğullarını, kızlarını 2 Cinlere kurban ettiler.
38 Kenan putlarına kurban olsun diye 2 Oğullarının, kızlarının kanını, 2 Suçsuzların kanını döktüler; 2 Ülke onların kanıyla kirlendi.
39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, 2 Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
40 RABbin öfkesi parladı halkına karşı, 2 Tiksindi kendi halkından.
41 Onları ulusların eline teslim etti. 2 Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
42 Düşmanları onları ezdi, 2 Boyun eğdirdi hepsine.
43 RAB onları birçok kez kurtardı, 2 Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı 2 Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla 2 Yakarışlarını duyunca.
45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, 2 Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, 2 Topla bizi ulusların arasından. 2 Kutsal adına şükredelim, 2 Yüceliğinle övünelim.
48 Öncesizlikten sonsuza dek, 2 İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! 2 Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin. 2 RAB'be övgüler olsun!