1 Maskil (cantique) de David, lorsqu'il était dans la caverne; prière. Je crie, de ma voix, à l'Éternel; de ma voix, je supplie l'Éternel.

2 Je répands devant lui ma plainte; j'expose ma détresse en sa présence.

3 Quand mon esprit est abattu en moi, toi, tu connais mon sentier. Ils m'ont caché un piège dans le chemin où je marchais.

4 Regarde à ma droite, et vois! Personne ne me reconnaît; tout refuge me manque; personne n'a souci de mon âme.

5 Éternel! je crie à toi, et je dis: Tu es ma retraite, mon partage dans la terre des vivants.

6 Sois attentif à mon cri, car je suis fort misérable; délivre-moi de ceux qui me poursuivent, car ils sont plus forts que moi!

7 Retire mon âme de sa prison, afin que je célèbre ton nom. Les justes viendront autour de moi, parce que tu m'auras fait du bien.

1 Yüksek sesle yakarıyorum RABbe, 2 Yüksek sesle RABbe yalvarıyorum.

2 Önüne döküyorum yakınmalarımı, 2 Önünde anlatıyorum sıkıntılarımı.

3 Bunalıma düştüğümde, 2 Gideceğim yolu sen bilirsin. 2 Tuzak kurdular yürüdüğüm yola.

4 Sağıma bak da gör, 2 Kimse saymıyor beni, 2 Sığınacak yerim kalmadı, 2 Kimse aramıyor beni.

5 Sana haykırıyorum, ya RAB: 2 ‹‹Sığınağım, 2 Yaşadığımız bu dünyada nasibim sensin›› diyorum.

6 Haykırışıma kulak ver, 2 Çünkü çok çaresizim; 2 Kurtar beni ardıma düşenlerden, 2 Çünkü benden güçlüler.

7 Çıkar beni zindandan, 2 Adına şükredeyim. 2 O zaman doğrular çevremi saracak, 2 Bana iyilik ettiğin için.