1 Liban, ouvre tes portes, et que le feu dévore tes cèdres!

2 Cyprès, gémissez! Car le cèdre est tombé, car les plus magnifiques sont ravagés. Gémissez, chênes de Bassan! Car la forêt inaccessible est abattue.

3 On entend gémir les pasteurs, car leur magnificence est dévastée; on entend rugir les lionceaux, car la parure du Jourdain est dévastée.

4 Ainsi a dit l'Éternel mon Dieu: Pais les brebis destinées à la boucherie,

6 Car je n'épargnerai plus les habitants du pays, dit l'Éternel. Et voici, je livrerai les hommes aux mains les uns des autres et aux mains de leur roi; ils écraseront le pays, et je ne délivrerai pas de leurs mains.

7 Je me mis donc à paître les brebis destinées à la boucherie, assurément les plus misérables du troupeau. Et je pris deux houlettes dont j'appelai l'une Grâce, et l'autre Servitude, et je fis paître les brebis.

8 Et je retranchai trois bergers en un seul mois; car mon âme s'était fatiguée d'eux, et leur âme aussi s'était dégoûtée de moi.

9 Et je dis: Je ne vous paîtrai plus! Que la brebis mourante, meure; que celle qui doit périr, périsse, et que celles qui restent, dévorent la chair l'une de l'autre.

10 Et je pris ma houlette Grâce, et je la brisai pour rompre mon alliance, que j'avais traitée avec tous les peuples.

11 Elle fut rompue en ce jour-là, et ainsi les plus misérables du troupeau, qui regardaient à moi, reconnurent que c'était la Parole de l’Éternel.

12 Et je leur dis: Si vous le trouvez bon, donnez-moi mon salaire; sinon, ne le donnez pas. Et ils pesèrent pour mon salaire trente pièces d'argent.

13 Et l'Éternel me dit: Jette-le au potier, ce prix honorable auquel j'ai été estimé par eux! Et je pris les trente pièces d'argent, et les jetai dans la maison de l'Éternel, pour le potier.

14 Puis je brisai ma seconde houlette, Servitude, pour rompre la fraternité entre Juda et Israël.

15 Puis l'Éternel me dit: Prends encore les instruments d'un pasteur insensé.

16 Car voici, je vais susciter dans le pays un pasteur qui ne visitera pas celles qui périssent, qui ne cherchera pas celle qui s'égare, qui ne guérira pas la blessée, et ne nourrira pas celle qui est saine; mais il mangera la chair des plus grasses, et il rompra leurs ongles.

17 Malheur au pasteur de néant, qui abandonne le troupeau! Que l'épée tombe sur son bras et sur son oeil droit! Que son bras se dessèche, et que son oeil droit s'éteigne entièrement!

1 Ey Lübnan, kapılarını aç ki, 2 Ateş sedir ağaçlarını yakıp yok etsin!

2 Ey çam ağacı, haykır! 2 Sedir ağacı yıkıldı, 2 Ulu ağaçlar yok oldu! 2 Haykırın, ey Başan meşeleri, 2 Gür ormanın ağaçları devrildi!

3 Çobanların haykırışını duy, 2 Çünkü güzelim otlakları yok oldu! 2 Genç aslanların kükremesini dinle, 2 Çünkü Şeria Irmağının kıyısındaki ağaçlık yok oldu!

4 Tanrım RAB, ‹‹Kesime ayrılmış sürüyü sen güt›› diyor,

5 ‹‹Sürüyü satın alanlar koyunları kesiyor ama cezalarını çekmiyorlar. Koyunları satanlar da, ‹Tanrıya övgüler olsun, zengin oldum!› diyorlar. Çobanlar kendi sürülerine acımıyor.

6 Çünkü ülkede yaşayan halka artık acımayacağım›› diyor RAB, ‹‹Herkesi kendi komşusunun ve kralının eline teslim edeceğim. Ülkeyi ezecekler, ben de halkı ellerinden kurtarmayacağım.››

7 Bunun üzerine kesime ayrılmış sürünün özellikle ezilenlerini güttüm. Elime iki değnek aldım; birine ‹‹Lütuf››, ötekine ‹‹Birlik›› adını koydum. Böylece sürüyü gütmeye başladım.

8 Bir ayda üç çobanı başımdan savdım. Çünkü ben sürüden bıkmıştım, sürü de benden tiksinmişti.

9 Sürüye, ‹‹Artık sizi gütmeyeceğim. Ölen ölsün, kesilen kesilsin, geri kalanlar da birbirinin etini yesin›› dedim.

10 Sonra ‹‹Lütuf›› adındaki değneğimi aldım ve bütün uluslarla yapmış olduğum antlaşmayı bozmak için kırdım.

11 Böylece antlaşma o gün bozuldu. Beni gözleyen sürünün ezilenleri RABbin sözünün yerine geldiğini anladılar.

12 Onlara, ‹‹Uygun görürseniz ücretimi ödeyin, yoksa boş verin›› dedim. Onlar da ücret olarak bana otuz gümüş verdiler.

13 RAB bana, ‹‹Çömlekçiye at›› dedi. Böylece bana biçtikleri yüksek değerin karşılığı olan otuz gümüşü alıp RABbin Tapınağındaki çömlekçiye attım.

14 Sonra Yahuda ile İsrail arasındaki kardeşliği bozmak için ‹‹Birlik›› adındaki öteki değneğimi kırdım.

15 RAB bana, ‹‹Sen yine akılsız bir çoban gibi donat kendini›› dedi,

16 ‹‹Ülkeye öyle bir çoban atayacağım ki, yitiklere bakmayacak, dağılmışları aramayacak, yaralıları iyileştirmeyecek, sağlamları beslemeyecek. Ancak semiz koyunların etini yiyecek, tırnaklarını koparacak.

17 ‹‹Sürüyü terk eden değersiz çobanın vay haline! 2 Kılıç kolunu ve sağ gözünü vursun! 2 Kolu tamamen kurusun, 2 Sağ gözü kör olsun!››