1 Egemen RAB bana şunu gösterdi: Baktım bir sepet olgun meyve.

2 Bana, ‹‹Ne görüyorsun, Amos?›› diye sordu. ‹‹Bir sepet olgun meyve›› diye yanıtladım. Bunun üzerine RAB, ‹‹Halkım İsrailin sonu geldi›› dedi, ‹‹Bir daha onları esirgemeyeceğim.

3 O gün saraydaki türküler yas çığlıklarına dönecek.›› Egemen RAB, ‹‹Her yer atılmış cesetlerle dolacak, sessizlik hüküm sürecek›› diyor. çağrıştırıyor.

4 Dinleyin bunu, ey yoksulu çiğneyenler, 2 Ülkedeki mazlumları yok edenler!

5 Diyorsunuz ki, 2 ‹‹Yeni Ay Töreni geçse de tahılımızı satsak, 2 Şabat Günü geçse de buğdayımızı satışa çıkarsak. 2 Ölçeğifı küçültüp fiyatı yükseltsek, 2 Hileli tartı kullanıp ağırlık taşı.

6 Yoksulları gümüş, 2 Mazlumları bir çift çarık karşılığında satın alsak. 2 Buğday yerine süprüntüsünü satsak.››

7 Yakup soyunun gurur duyduğu RAB kendi başı üstüne ant içti: 2 ‹‹Onların yaptıklarının hiçbirini asla unutmayacağım.

8 Bu yüzden yer sarsılmayacak mı, 2 Üzerinde yaşayan herkes yas tutmayacak mı? 2 Bütün yer Nil gibi yükselecek, 2 Kabarıp yine inecek Mısırın ırmağı gibi.››

9 ‹‹O gün›› diyor Egemen RAB, 2 ‹‹Öğleyin güneşi batıracağım, 2 Güpegündüz yeryüzünü karartacağım.

10 Bayramlarınızı yasa, 2 Bütün ezgilerinizi ağıta döndüreceğim. 2 Her bele çul kuşattıracağım, 2 Her başın saçını yoldurtacağım. 2 O günü biricik oğulun ardından tutulan yasa çevirecek, 2 Sonunu acı getireceğim.

11 ‹‹İşte günler geliyor, 2 Ülkeye kıtlık göndereceğim›› 2 Diyor Egemen RAB, 2 ‹‹Ekmek ya da su kıtlığı değil, 2 RABbin sözlerine susamışlık göndereceğim.

12 RABbin sözünü bulmak için 2 İnsanlar denizden denize, 2 Kuzeyden doğuya dek dolaşacak, 2 Oraya buraya koşacak, ama bulamayacaklar.

13 O gün güzel kızlar, 2 Yiğitler susuzluktan bayılacak.

14 Samiriye tanrıçası Aşima üzerine ant içenler, 2 ‹Ey Dan, senin ilahının başı üzerine› 2 Ve, ‹Beer-Şeva ilahının başı üzerine› diyenler 2 Düşecek ve bir daha kalkmayacak.››

1 O Senhor Deus assim me fez ver: E eis aqui um cesto de frutos do verão.

2 E disse: Que vês, Amós? E eu disse: Um cesto de frutos do verão. Então o Senhor me disse: Chegou o fim sobre o meu povo Israel; nunca mais passarei por ele.

3 Mas os cânticos do templo naquele dia serão gemidos, diz o Senhor Deus; multiplicar-se-ão os cadáveres; em todos os lugares serão lançados fora em silêncio.

4 Ouvi isto, vós que anelais o abatimento do necessitado; e destruís os miseráveis da terra,

5 Dizendo: Quando passará a lua nova, para vendermos o grão, e o sábado, para abrirmos os celeiros de trigo, diminuindo o efa, e aumentando o siclo, e procedendo dolosamente com balanças enganosas,

6 Para comprarmos os pobres por dinheiro, e os necessitados por um par de sapatos, e para vendermos o refugo do trigo?

7 Jurou o Senhor pela glória de Jacó: Eu não me esquecerei de todas as suas obras para sempre.

8 Por causa disto não estremecerá a terra, e não chorará todo aquele que nela habita? Certamente levantar-se-á toda ela como o grande rio, e será agitada, e baixará como o rio do Egito.

9 E sucederá que, naquele dia, diz o Senhor Deus, farei que o sol se ponha ao meio-dia, e a terra se entenebreça no dia claro.

10 E tornarei as vossas festas em luto, e todos os vossos cânticos em lamentações; e porei pano de saco sobre todos os lombos, e calva sobre toda cabeça; e farei que isso seja como luto por um filho único, e o seu fim como dia de amarguras.

11 Eis que vêm dias, diz o Senhor Deus, em que enviarei fome sobre a terra; não fome de pão, nem sede de água, mas de ouvir as palavras do Senhor.

12 E irão errantes de um mar até outro mar, e do norte até ao oriente; correrão por toda a parte, buscando a palavra do Senhor, mas não a acharão.

13 Naquele dia as virgens formosas e os jovens desmaiarão de sede.

14 Os que juram pela culpa de Samaria, dizendo: Vive o teu deus, ó Dã; e vive o caminho de Berseba; esses mesmos cairão, e não se levantarão jamais.