1 Süleymanın Ezgiler Ezgisi.

2 Beni dudaklarıyla öptükçe öpsün! 2 Çünkü aşkın şaraptan daha tatlı.

3 Ne güzel kokuyor sürdüğün esans, 2 Dökülmüş esans sanki adın, 2 Kızlar bu yüzden seviyor seni.

4 Al götür beni, haydi koşalım! Kral beni odasına götürsün. Seninle coşup seviniriz, 2 Aşkını şaraptan çok överiz. Ne kadar haklılar seni sevmekte!

5 Esmerim ben, ama güzelim, 2 Ey Yeruşalim kızları! 2 Kedarın çadırları gibi, 2 Süleymanın çadır bezleri gibi kara.

6 Bakmayın esmer olduğuma, 2 Güneş kararttı beni. 2 Çünkü kızdılar bana erkek kardeşlerim, 2 Bağlara bakmakla görevlendirdiler. 2 Ama kendi bağıma bakmadım.

7 Ey sevgilim, söyle bana, sürünü nerede otlatıyorsun, 2 Öğleyin nerede yatırıyorsun? 2 Neden arkadaşlarının sürüleri yanında 2 Yüzünü örten bir kadın durumuna düşeyim? gösterirdi.

8 Ey güzeller güzeli, 2 Bilmiyorsan, 2 Sürünün izine çık, 2 Çobanların çadırları yanında 2 Oğlaklarını otlat.

9 Firavunun arabalarına koşulu kısrağa benzetiyorum seni, aşkım benim!

10 Yanakların süslerle, 2 Boynun gerdanlıklarla ne güzel!

11 Sana gümüş düğmelerle altın süsler yapacağız.

12 Kral divandayken, 2 Hintsümbülümün güzel kokusu yayıldı.

13 Memelerim arasında yatan 2 Mür dolu bir kesedir benim için sevgilim;

14 Eyn-Gedi bağlarında 2 Bir demet kına çiçeğidir benim için sevgilim.

15 Ah, ne güzelsin, aşkım, ah, ne güzel! 2 Gözlerin tıpkı birer güvercin!

16 Ne yakışıklısın, sevgilim, ah, ne çekici! 2 Yeşilliktir yatağımız.

17 Sedir ağaçlarıdır evimizin kirişleri, 2 Tavanımızın tahtaları ardıçlar.

1 Cântico dos cânticos, que é de Salomão.

2 Beije-me ele com os beijos da sua boca; porque melhor é o teu amor do que o vinho.

3 Suave é o aroma dos teus unguentos; como o unguento derramado é o teu nome; por isso as virgens te amam.

4 Leva-me tu; correremos após ti. O rei me introduziu nas suas câmaras; em ti nos regozijaremos e nos alegraremos; do teu amor nos lembraremos, mais do que do vinho; os retos te amam.

5 Eu sou morena, porém formosa, ó filhas de Jerusalém, como as tendas de Quedar, como as cortinas de Salomão.

6 Não olheis para o eu ser morena, porque o sol resplandeceu sobre mim; os filhos de minha mãe indignaram-se contra mim, puseram-me por guarda das vinhas; a minha vinha, porém, não guardei.

7 Dize-me, ó tu, a quem ama a minha alma: Onde apascentas o teu rebanho, onde o fazes descansar ao meio-dia; pois por que razão seria eu como a que anda errante junto aos rebanhos de teus companheiros?

8 Se tu não o sabes, ó mais formosa entre as mulheres, sai-te pelas pisadas do rebanho, e apascenta as tuas cabras junto às moradas dos pastores.

9 Às éguas dos carros de Faraó te comparo, ó meu amor.

10 Formosas são as tuas faces entre os teus enfeites, o teu pescoço com os colares.

11 Enfeites de ouro te faremos, com incrustações de prata.

12 Enquanto o rei está assentado à sua mesa, o meu nardo exala o seu perfume.

13 O meu amado é para mim como um ramalhete de mirra, posto entre os meus seios.

14 Como um ramalhete de hena nas vinhas de En-Gedi é para mim o meu amado.

15 Eis que és formosa, ó meu amor, eis que és formosa; os teus olhos são como os das pombas.

16 Eis que és formoso, ó amado meu, e também amável; o nosso leito é verde.

17 As traves da nossa casa são de cedro, as nossas varandas de cipreste.