1 Ey kıyı halkları, işitin beni, 2 Uzaktaki halklar, iyi dinleyin. 2 RAB beni ana rahmindeyken çağırdı, 2 Annemin karnındayken adımı koydu.

2 Ağzımı keskin kılıç yaptı, 2 Elinin gölgesinde gizledi beni. 2 Beni keskin bir ok yaptı, 2 Kendi ok kılıfına sakladı.

3 Bana, ‹‹Kulumsun, ey İsrail, 2 Görkemimi senin aracılığınla göstereceğim›› dedi.

4 Ama ben, ‹‹Boşuna emek verdim›› dedim, 2 ‹‹Gücümü boş yere, bir hiç için tükettim. 2 RAB yine de hakkımı savunur, 2 Tanrım yaptıklarımın karşılığını verir.››

5 Kulu olmam için, 2 Yakup soyunu kendisine geri getirmem, 2 İsraili önünde toplamam için 2 Rahimde beni biçimlendiren RAB şimdi şöyle diyor: 2 -Onun gözünde onurluyum, 2 Tanrım bana güç kaynağı oldu.-

6 ‹‹Yakupun oymaklarını canlandırmak, 2 Sağ kalan İsraillileri geri getirmek için 2 Kulum olman yeterli değil. 2 Seni uluslara ışık yapacağım. 2 Öyle ki, kurtarışım yeryüzünün dört bucağına ulaşsın.››

7 İnsanların hor gördüğüne, 2 Ulusların iğrendiğine, 2 Egemenlerin kulu olana 2 İsrailin Kurtarıcısı ve Kutsalı RAB diyor ki, 2 ‹‹Seni seçmiş olan İsrailin Kutsalı sadık RABden ötürü 2 Krallar seni görünce ayağa kalkacak, 2 Önderler yere kapanacak.››

8 RAB şöyle diyor: 2 ‹‹Lütuf zamanında seni yanıtlayacağım, 2 Kurtuluş günü sana yardım edecek, 2 Seni koruyacağım. 2 Seni halka antlaşma olarak vereceğim. 2 Öyle ki, yıkık ülkeyi yeniden kurasın, 2 Mülk olarak yeni sahiplerine veresin.

9 Tutsaklara, ‹Çıkın›, 2 Karanlıktakilere, ‹Dışarı çıkın› diyeceksin. 2 Yol boyunca beslenecek, 2 Her çıplak tepede otlak bulacaklar.

10 Acıkmayacak, susamayacaklar, 2 Kavurucu sıcak ve güneş çarpmayacak onları. 2 Çünkü onlara merhamet eden kendilerine yol gösterecek 2 Ve onları pınarlara götürecek.

11 Bütün dağlarımı yola dönüştüreceğim, 2 Anayollarım yükseltilecek.

12 İşte halkım ta uzaklardan, 2 Kimi kuzeyden, kimi batıdan, kimi de Sinimden gelecek.››

13 Ey gökler, sevinçle haykırın, 2 Neşeyle coş, ey yeryüzü! 2 Ey dağlar, sevinç çığlıklarına katılın, 2 Çünkü RAB halkını avutacak, 2 Ezilene merhamet gösterecek.

14 Oysa Siyon, ‹‹RAB beni terk etti, 2 Rab beni unuttu›› diyordu.

15 Ama RAB, ‹‹Kadın emzikteki çocuğunu unutabilir mi?›› diyor, 2 ‹‹Rahminden çıkan çocuktan sevecenliği esirger mi? 2 Kadın unutabilir, 2 Ama ben seni asla unutmam.

16 Bak, adını avuçlarıma kazıdım, 2 Duvarlarını gözlüyorum sürekli.

17 Oğulların koşar adım geliyor, 2 Seni yıkıp viran edenlerse çıkıp gidecek.

18 Başını kaldır da çevrene bir bak: 2 Hepsi toplanmış sana geliyor. 2 Ben RAB, varlığım hakkı için diyorum ki, 2 Onların hepsi senin süsün olacak, 2 Bir gelin gibi takınacaksın onları.

19 ‹‹Çünkü yıkılmış, viraneye dönmüştün, 2 Ülken yerle bir olmuştu. 2 Ama şimdi halkına dar geleceksin, 2 Seni harap etmiş olanlar senden uzak duracaklar.

20 Yitirdiğini sandığın çocuklarının sesini yine duyacaksın: 2 ‹Burası bize dar geliyor, 2 Yaşayacak bir yer ver bize› diyecekler.

21 O zaman içinden, 2 ‹Kim doğurdu bunları bana?› diyeceksin, 2 ‹Çocuklarımı yitirmiştim, doğuramıyordum. 2 Sürgüne gönderilmiş, dışlanmıştım. 2 Öyleyse bunları kim büyüttü? 2 Yapayalnız kalmıştım, 2 Nereden çıkıp geldi bunlar?› ››

22 Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Bakın, uluslara elimle işaret verdiğimde, 2 Sancağımı yükselttiğimde halklara, 2 Senin oğullarını kucaklarında getirecek, 2 Kızlarını omuzlarında taşıyacaklar.

23 Krallar size babalık, 2 Prensesler sütannelik yapacak, 2 Yüzüstü yere kapanıp 2 Ayaklarının tozunu yalayacaklar. 2 O zaman benim RAB olduğumu anlayacaksın. 2 Bana umut bağlayan utandırılmayacak.››

24 Güçlünün ganimeti elinden alınabilir mi? 2 Zorbanın elindeki tutsak kurtulabilir mi? ‹‹Doğru olanın›› (bkz. 25. ayet).

25 Ama RAB diyor ki, 2 ‹‹Evet, güçlünün elindeki tutsaklar alınacak, 2 Zorbanın aldığı ganimet de kurtarılacak. 2 Seninle çekişenle ben çekişeceğim, 2 Senin çocuklarını ben kurtaracağım.

26 Sana zulmedenlere kendi etlerini yedireceğim, 2 Tatlı şarap içmiş gibi kendi kanlarıyla sarhoş olacaklar. 2 Böylece bütün insanlar bilecek ki 2 Seni kurtaran RAB benim; 2 Kurtarıcın, Yakup'un Güçlüsü benim.››

1 Ouvi-me, ilhas, e escutai vós, povos de longe: O Senhor me chamou desde o ventre, desde as entranhas de minha mãe fez menção do meu nome.

2 E fez a minha boca como uma espada aguda, com a sombra da sua mão me cobriu; e me pôs como uma flecha limpa, e me escondeu na sua aljava;

3 E me disse: Tu és meu servo; és Israel, aquele por quem hei de ser glorificado.

4 Porém eu disse: Em vão tenho trabalhado, inútil e vãmente gastei as minhas forças; todavia o meu direito está perante o Senhor, e o meu galardão perante o meu Deus.

5 E agora diz o Senhor, que me formou desde o ventre para ser seu servo, para que torne a trazer Jacó; porém Israel não se deixará ajuntar; contudo aos olhos do Senhor serei glorificado, e o meu Deus será a minha força.

6 Disse mais: Pouco é que sejas o meu servo, para restaurares as tribos de Jacó, e tornares a trazer os preservados de Israel; também te dei para luz dos gentios, para seres a minha salvação até à extremidade da terra.

7 Assim diz o Senhor, o Redentor de Israel, o seu Santo, à alma desprezada, ao que a nação abomina, ao servo dos que dominam: Os reis o verão, e se levantarão, como também os príncipes, e eles diante de ti se inclinarão, por amor do Senhor, que é fiel, e do Santo de Israel, que te escolheu.

8 Assim diz o Senhor: No tempo aceitável te ouvi e no dia da salvação te ajudei, e te guardarei, e te darei por aliança do povo, para restaurares a terra, e dar-lhes em herança as herdades assoladas;

9 Para dizeres aos presos: Saí; e aos que estão em trevas: Aparecei. Eles pastarão nos caminhos, e em todos os lugares altos haverá o seu pasto.

10 Nunca terão fome, nem sede, nem o calor, nem o sol os afligirá; porque o que se compadece deles os guiará e os levará mansamente aos mananciais das águas.

11 E farei de todos os meus montes um caminho; e as minhas estradas serão levantadas.

12 Eis que estes virão de longe, e eis que aqueles do norte, e do ocidente, e aqueles outros da terra de Sinim.

13 Exultai, ó céus, e alegra-te, ó terra, e vós, montes, estalai com júbilo, porque o Senhor consolou o seu povo, e dos seus aflitos se compadecerá.

14 Porém Sião diz: Já me desamparou o Senhor, e o meu Senhor se esqueceu de mim.

15 Porventura pode uma mulher esquecer-se tanto de seu filho que cria, que não se compadeça dele, do filho do seu ventre? Mas ainda que esta se esquecesse dele, contudo eu não me esquecerei de ti.

16 Eis que nas palmas das minhas mãos eu te gravei; os teus muros estão continuamente diante de mim.

17 Os teus filhos apressadamente virão, mas os teus destruidores e os teus assoladores sairão do meio de ti.

18 Levanta os teus olhos ao redor, e olha; todos estes que se ajuntam vêm a ti; vivo eu, diz o Senhor, que de todos estes te vestirás, como de um ornamento, e te cingirás deles como noiva.

19 Porque nos teus desertos, e nos teus lugares solitários, e na tua terra destruída, agora te verás apertada de moradores, e os que te devoravam se afastarão para longe de ti.

20 E até mesmo os filhos da tua orfandade dirão aos teus ouvidos: Muito estreito é para mim este lugar; aparta-te de mim, para que possa habitar nele.

21 E dirás no teu coração: Quem me gerou estes? Pois eu estava desfilhada e solitária; entrara em cativeiro, e me retirara; quem, pois, me criou estes? Eis que eu fui deixada sozinha; e estes onde estavam?

22 Assim diz o Senhor Deus: Eis que levantarei a minha mão para os gentios, e ante os povos arvorarei a minha bandeira; então trarão os teus filhos nos braços, e as tuas filhas serão levadas sobre os ombros.

23 E os reis serão os teus aios, e as suas rainhas as tuas amas; diante de ti se inclinarão com o rosto em terra, e lamberão o pó dos teus pés; e saberás que eu sou o Senhor, que os que confiam em mim não serão confundidos.

24 Porventura tirar-se-ia a presa ao poderoso, ou escapariam os legalmente presos?

25 Mas assim diz o Senhor: Por certo que os presos se tirarão ao poderoso, e a presa do tirano escapará; porque eu contenderei com os que contendem contigo, e os teus filhos eu remirei.

26 E sustentarei os teus opressores com a sua própria carne, e com o seu próprio sangue se embriagarão, como com mosto; e toda a carne saberá que eu sou o Senhor, o teu Salvador, e o teu Redentor, o Forte de Jacó.