1 RAB Yeremyaya şöyle seslendi:

2 ‹‹Kalk, çömlekçinin işliğine git; orada sana sesleneceğim.››

3 Bunun üzerine çömlekçinin işliğine gittim. Çark üzerinde çalışıyordu.

4 Yaptığı balçıktan kap elinde bozulunca çömlekçi balçığa istediği biçimi vererek başka bir kap yaptı.

5 RAB bana yine seslendi:

6 ‹‹Bu çömlekçinin yaptığını ben de size yapamaz mıyım, ey İsrail halkı? diyor RAB. Çömlekçinin elinde balçık neyse, siz de benim elimde öylesiniz, ey İsrail halkı!

7 Bir ulusun ya da krallığın kökünden söküleceğini, yıkılıp yok edileceğini duyururum da,

8 uyardığım ulus kötülüğünden dönerse, başına felaket getirme kararımdan vazgeçerim.

9 Öte yandan, bir ulusun ya da krallığın kurulup dikileceğini duyururum da,

10 o ulus sözümü dinlemeyip gözümde kötü olanı yaparsa, ona söz verdiğim iyiliği yapmaktan vazgeçerim.

11 ‹‹Bu nedenle Yahuda halkıyla Yeruşalimde yaşayanlara de ki, ‹RAB şöyle diyor: İşte size bir felaket tasarlıyor, size karşı bir düzen kuruyorum. Onun için her biriniz kötü yolundan dönsün, yaşantınızı da davranışlarınızı da düzeltin.›

12 Ama onlar, ‹Boş ver! Biz kendi tasarlarımızı sürdüreceğiz; her birimiz kötü yüreğinin inadı uyarınca davranacak› diyecekler.››

13 Bu yüzden RAB diyor ki, 2 ‹‹Uluslar arasında soruşturun: 2 Böylesini kim duydu? 2 Erden kız İsrail 2 Çok korkunç bir şey yaptı.

14 Kayalık bayırlardan 2 Lübnanın karı hiç eksik olur mu? 2 Uzaktan akan soğuk sular hiç kesilir mi?

15 Oysa halkım beni unuttu, 2 Değersiz ilahlara buhur yaktı. 2 Bu ilahlar gidecekleri yollarda, 2 Eski yollarda sendelemelerine neden oldu; 2 Onları sapa, bitmemiş yollarda yürüttü.

16 Ülkeleri viran edilecek, 2 Sürekli alay konusu olacak; 2 Oradan her geçen şaşkın şaşkın 2 Başını sallayacak.

17 Onları düşmanlarının önünde 2 Doğu rüzgarı gibi dağıtacağım; 2 Yıkım günü yüzümü değil, 2 Sırtımı çevireceğim onlara.››

18 Bunun üzerine, ‹‹Haydi, Yeremyaya karşı bir düzen kuralım!›› dediler, ‹‹Çünkü yasayı öğretecek kâhin, öğüt verecek bilge, Tanrı sözünü bildirecek peygamber hiç eksik olmayacak. Gelin, ona sözle saldıralım, söylediklerini de dinlemeyelim.››

19 Dinle beni, ya RAB, 2 Beni suçlayanların dediklerini işit!

20 İyiliğe karşı kötülük mü yapmalı? 2 Ama onlar bana çukur kazdılar. 2 Onlara duyduğun öfkeyi yatıştırmak, 2 Onların iyiliğini dilemek için 2 Senin önünde nasıl durduğumu anımsa.

21 Bu yüzden çocuklarını kıtlığa ver, 2 Kılıcın ağzına at. 2 Karıları çocuksuz, dul kalsın, 2 Erkeklerini ölüm alıp götürsün, 2 Gençleri savaşta kılıçtan geçirilsin.

22 Sen üzerlerine ansızın akıncılar gönderdiğinde, 2 Evlerinden çığlıklar duyulsun. 2 Çünkü beni yakalamak için çukur kazdılar, 2 Ayaklarıma gizli tuzak kurdular.

23 Beni öldürmek için kurdukları düzenlerin hepsini 2 Biliyorsun, ya RAB. 2 Bağışlama suçlarını, 2 Günahlarını önünden silme. 2 Yığılıp kalsınlar senin önünde. 2 Öfkeliyken uğraş onlarla.

1 A palavra do Senhor, que veio a Jeremias, dizendo:

2 Levanta-te, e desce à casa do oleiro, e lá te farei ouvir as minhas palavras.

3 E desci à casa do oleiro, e eis que ele estava fazendo a sua obra sobre as rodas,

4 Como o vaso, que ele fazia de barro, quebrou-se na mão do oleiro, tornou a fazer dele outro vaso, conforme o que pareceu bem aos olhos do oleiro fazer.

5 Então veio a mim a palavra do Senhor, dizendo:

6 Não poderei eu fazer de vós como fez este oleiro, ó casa de Israel? diz o Senhor. Eis que, como o barro na mão do oleiro, assim sois vós na minha mão, ó casa de Israel.

7 No momento em que falar contra uma nação, e contra um reino para arrancar, e para derrubar, e para destruir,

8 Se a tal nação, porém, contra a qual falar se converter da sua maldade, também eu me arrependerei do mal que pensava fazer-lhe.

9 No momento em que falar de uma nação e de um reino, para edificar e para plantar,

10 Se fizer o mal diante dos meus olhos, não dando ouvidos à minha voz, então me arrependerei do bem que tinha falado que lhe faria.

11 Ora, pois, fala agora aos homens de Judá, e aos moradores de Jerusalém, dizendo: Assim diz o Senhor: Eis que estou forjando mal contra vós; e projeto um plano contra vós; convertei-vos, pois, agora cada um do seu mau caminho, e melhorai os vossos caminhos e as vossas ações.

12 Mas eles dizem: Não há esperança, porque andaremos segundo as nossas imaginações; e cada um fará segundo o propósito do seu mau coração.

13 Portanto, assim diz o Senhor: Perguntai agora entre os gentios quem ouviu tal coisa? Coisa mui horrenda fez a virgem de Israel.

14 Porventura a neve do Líbano deixará a rocha do campo ou esgotar-se-ão as águas frias que correm de terras estranhas?

15 Contudo o meu povo se tem esquecido de mim, queimando incenso à vaidade, que os fez tropeçar nos seus caminhos, e nas veredas antigas, para que andassem por veredas afastadas, não aplainadas;

16 Para fazerem da sua terra objeto de espanto e de perpétuos assobios; todo aquele que passar por ela se espantará, e meneará a sua cabeça;

17 Com vento oriental os espalharei diante do inimigo; mostrar-lhes-ei as costas e não o rosto, no dia da sua perdição.

18 Então disseram: Vinde, e maquinemos projetos contra Jeremias; porque não perecerá a lei do sacerdote, nem o conselho do sábio, nem a palavra do profeta; vinde e firamo-lo com a língua, e não atendamos a nenhuma das suas palavras.

19 Olha para mim, Senhor, e ouve a voz dos que contendem comigo.

20 Porventura pagar-se-á mal por bem? Pois cavaram uma cova para a minha alma. Lembra-te de que eu compareci à tua presença, para falar a favor deles, e para desviar deles a tua indignação;

21 Portanto entrega seus filhos à fome, e entrega-os ao poder da espada, e sejam suas mulheres roubadas dos filhos, e fiquem viúvas; e seus maridos sejam feridos de morte, e os seus jovens sejam feridos à espada na peleja.

22 Ouça-se o clamor de suas casas, quando de repente trouxeres uma tropa sobre eles. Porquanto cavaram uma cova para prender-me e armaram laços aos meus pés.

23 Mas tu, ó Senhor, sabes todo o seu conselho contra mim para matar-me; não perdoes a sua maldade, nem apagues o seu pecado de diante da tua face; mas tropecem diante de ti; trata-os assim no tempo da tua ira.