1 ‹‹O zaman›› diyor RAB, ‹‹Bütün İsrail boylarının Tanrısı olacağım, onlar da benim halkım olacaklar.››

2 RAB diyor ki, 2 ‹‹Kılıçtan kaçıp kurtulan halk çölde lütuf buldu. 2 Ben İsraili rahata kavuşturmaya gelirken,

3 Ona uzaktan görünüp şöyle dedim: 2 Seni sonsuz bir sevgiyle sevdim, 2 Bu nedenle sevecenlikle seni kendime çektim.

4 Seni yeniden bina edeceğim, 2 Yeniden bina edileceksin, ey erden kız İsrail! 2 Yine teflerini alacak, 2 Sevinçle coşup oynayanlara katılacaksın.

5 Samiriye dağlarında yine bağ dikeceksin; 2 Bağ dikenler üzümünü yiyecekler.

6 Efrayimin dağlık bölgesindeki bekçilerin, 2 ‹Haydi, Siyona, Tanrımız RABbe çıkalım 2 Diye bağıracakları bir gün var.››

7 RAB diyor ki, 2 ‹‹Yakup için sevinçle haykırın! 2 Ulusların başı olan için bağırın! 2 Övgülerinizi duyurun! 2 ‹Ya RAB, halkını, İsrailden sağ kalanları kurtar› deyin.

8 İşte, onları kuzey ülkesinden 2 Geri getirmek üzereyim; 2 Onları dünyanın dört bucağından toplayacağım. 2 Aralarında kör, topal, 2 Gebe kadın da, doğuran kadın da olacak. 2 Büyük bir topluluk olarak buraya dönecekler.

9 Ağlaya ağlaya gelecekler, 2 Benden yardım dileyenleri geri getireceğim. 2 Akarsular boyunca tökezlemeyecekleri 2 Düz bir yolda yürüteceğim onları. 2 Çünkü ben İsrailin babasıyım, 2 Efrayim de ilk oğlumdur.

10 ‹‹RABbin sözünü dinleyin, ey uluslar! 2 Uzaktaki kıyılara duyurun: 2 ‹İsraili dağıtan onu toplayacak, 2 Sürüsünü kollayan çoban gibi kollayacak onu› deyin.

11 Çünkü RAB Yakupu kurtaracak, 2 Onu kendisinden güçlü olanın elinden özgür kılacak.

12 Siyonun yüksek tepelerine gelip 2 Sevinçle haykıracaklar. 2 RABbin verdiği iyilikler karşısında 2 -Tahıl, yeni şarap, zeytinyağı, 2 Davar ve sığır yavruları karşısında- 2 Yüzleri sevinçle parlayacak. 2 Sulanmış bahçe gibi olacak, 2 Bir daha solmayacaklar.

13 O zaman erden kızlar, genç yaşlı erkekler 2 Hep birlikte oynayıp sevinecek. 2 Yaslarını coşkuya çevirecek, 2 Üzüntülerini avutup onları sevindireceğim.

14 Kâhinleri bol yiyecekle doyuracağım, 2 Halkım iyiliklerimle doyacak›› diyor RAB.

15 RAB diyor ki, 2 ‹‹Ramada bir ses duyuldu, 2 Ağlayış ve acı feryat sesleri! 2 Çocukları için ağlayan Rahel avutulmak istemiyor. 2 Çünkü onlar yok artık!››

16 RAB diyor ki, 2 ‹‹Sesini ağlamaktan, 2 Gözlerini yaş dökmekten alıkoy. 2 Çünkü verdiğin emek ödüllendirilecek›› diyor RAB. 2 ‹‹Halkım düşman ülkesinden geri dönecek.

17 Geleceğin için umut var›› diyor RAB. 2 ‹‹Çocukların yurtlarına dönecekler.

18 ‹‹Efrayimin inlemelerini kuşkusuz duydum: 2 ‹Beni eğitilmemiş dana gibi yola getirdin 2 Ve yola geldim. 2 Beni geri getir, döneyim. 2 Çünkü RAB Tanrım sensin.

19 Yanlış yola saptıktan sonra pişman oldum. 2 Aklım başıma gelince bağrımı dövdüm. 2 Gençliğimdeki ayıplarımdan utandım, 2 Rezil oldum.›

20 ‹‹Efrayim değerli oğlum değil mi? 2 Hoşnut olduğum çocuk değil mi? 2 Kendisi için ne dersem diyeyim, 2 Onu hiç unutmuyorum. 2 Bu yüzden yüreğim sızlıyor, 2 Çok acıyorum ona›› diyor RAB.

21 ‹‹Kendin için yol işaretleri koy, 2 Direkler dik. 2 Yolunu, gittiğin yolu iyi düşün. 2 Geri dön, ey erden kız İsrail, kentlerine dön!

22 Ne zamana dek bocalayıp duracaksın, ey dönek kız? 2 RAB dünyada yeni bir şey yarattı: 2 Kadın erkeği koruyacak.››

23 İsrailin Tanrısı, Her Şeye Egemen RAB şöyle diyor: ‹‹Yahuda ve kentlerindeki halkı eski gönençlerine kavuşturduğum zaman yine şu sözleri söyleyecekler: ‹RAB sizi kutsasın, 2 Ey doğruluk yurdu, ey kutsal dağ!›

24 Halk, ırgatlar, sürüleriyle dolaşan çobanlar Yahudada ve kentlerinde birlikte yaşayacak.

25 Yorgun cana kana kana içirecek, bitkin canı doyuracağım.››

26 Bunun üzerine uyanıp baktım. Uykum bana tatlı geldi.

27 ‹‹İsrail ve Yahudada insan ve hayvan tohumu ekeceğim günler yaklaşıyor›› diyor RAB,

28 ‹‹Kökünden söküp yok etmek, yerle bir edip yıkmak, yıkıma uğratmak için onları nasıl gözledimse, kurup dikmek için de gözleyeceğim›› diyor RAB.

29 ‹‹O günler insanlar artık, ‹Babalar koruk yedi, 2 Çocukların dişleri kamaştı

30 Herkes kendi suçu yüzünden ölecek. Koruk yiyenin dişleri kamaşacak.

31 ‹‹İsrail halkıyla ve Yahuda halkıyla 2 Yeni bir antlaşma yapacağım günler geliyor›› diyor RAB,

32 ‹‹Atalarını Mısırdan çıkarmak için 2 Ellerinden tuttuğum gün 2 Onlarla yaptığım antlaşmaya benzemeyecek. 2 Onların kocası olmama karşın, 2 Bozdular o antlaşmamı›› diyor RAB.

33 ‹‹Ama o günlerden sonra İsrail halkıyla 2 Yapacağım antlaşma şudur›› diyor RAB, 2 ‹‹Yasamı içlerine yerleştirecek, 2 Yüreklerine yazacağım. 2 Ben onların Tanrısı olacağım, 2 Onlar da benim halkım olacak.

34 Bundan böyle kimse komşusunu ya da kardeşini, 2 ‹RABbi tanıyın› diye eğitmeyecek. 2 Çünkü küçük büyük hepsi 2 Tanıyacak beni›› diyor RAB. 2 ‹‹Çünkü suçlarını bağışlayacağım, 2 Günahlarını artık anmayacağım.››

35 Gündüz ışık olsun diye güneşi sağlayan, 2 Gece ışık olsun diye ayı, yıldızları düzene koyan, 2 Dalgaları kükresin diye denizi kabartan RAB 2 -Onun adı Her Şeye Egemen RABdir- diyor ki,

36 ‹‹Eğer kurulan bu düzen önümden kalkarsa, 2 İsrail soyu sonsuza dek 2 Önümde ulus olmaktan çıkar›› diyor RAB.

37 RAB şöyle diyor: 2 ‹‹Gökler ölçülebilse, 2 Dünyanın temelleri incelenip anlaşılabilse, 2 İsrail soyunu bütün yaptıkları yüzünden 2 Reddederim›› diyor RAB.

38 ‹‹Yeruşalim Kentinin Hananel Kulesinden Köşe Kapısına dek benim için yeniden kurulacağı günler geliyor›› diyor RAB,

39 ‹‹Ölçü ipi oradan Garev Tepesine doğru uzayıp Goaya dönecek.

40 Ölülerle küllerin atıldığı bütün vadi, Kidron Vadisi'ne dek uzanan tarlalar, doğuda At Kapısı'nın köşesine dek RAB için kutsal olacak. Kent bir daha kökünden sökülmeyecek, sonsuza dek yıkılmayacak.››

1 Naquele tempo, diz o Senhor, serei o Deus de todas as famílias de Israel, e elas serão o meu povo.

2 Assim diz o Senhor: O povo dos que escaparam da espada achou graça no deserto. Israel mesmo, quando eu o fizer descansar.

3 Há muito que o Senhor me apareceu, dizendo: Porquanto com amor eterno te amei, por isso com benignidade te atraí.

4 Ainda te edificarei, e serás edificada, ó virgem de Israel! Ainda serás adornada com os teus tamboris, e sairás nas danças dos que se alegram.

5 Ainda plantarás vinhas nos montes de Samaria; os plantadores as plantarão e comerão como coisas comuns.

6 Porque haverá um dia em que gritarão os vigias sobre o monte de Efraim: Levantai-vos, e subamos a Sião, ao Senhor nosso Deus.

7 Porque assim diz o Senhor: Cantai sobre Jacó com alegria, e exultai por causa do chefe das nações; proclamai, cantai louvores, e dizei: Salva, Senhor, ao teu povo, o restante de Israel.

8 Eis que os trarei da terra do norte, e os congregarei das extremidades da terra; entre os quais haverá cegos e aleijados, grávidas e as de parto juntamente; em grande congregação voltarão para aqui.

9 Virão com choro, e com súplicas os levarei; guiá-los-ei aos ribeiros de águas, por caminho direito, no qual não tropeçarão, porque sou um pai para Israel, e Efraim é o meu primogênito.

10 Ouvi a palavra do Senhor, ó nações, e anunciai-a nas ilhas longínquas, e dizei: Aquele que espalhou a Israel o congregará e o guardará, como o pastor ao seu rebanho.

11 Porque o Senhor resgatou a Jacó, e o livrou da mão do que era mais forte do que ele.

12 Assim que virão, e exultarão no alto de Sião, e correrão aos bens do Senhor, ao trigo, e ao mosto, e ao azeite, e aos cordeiros e bezerros; e a sua alma será como um jardim regado, e nunca mais andarão tristes.

13 Então a virgem se alegrará na dança, como também os jovens e os velhos juntamente; e tornarei o seu pranto em alegria, e os consolarei, e lhes darei alegria em lugar de tristeza.

14 E saciarei a alma dos sacerdotes com gordura, e o meu povo se fartará dos meus bens, diz o Senhor.

15 Assim diz o Senhor: Uma voz se ouviu em Ramá, lamentação, choro amargo; Raquel chora seus filhos; não quer ser consolada quanto a seus filhos, porque já não existem.

16 Assim diz o Senhor: Reprime a tua voz de choro, e as lágrimas de teus olhos; porque há galardão para o teu trabalho, diz o Senhor, pois eles voltarão da terra do inimigo.

17 E há esperança quanto ao teu futuro, diz o Senhor, porque teus filhos voltarão para os seus termos.

18 Bem ouvi eu que Efraim se queixava, dizendo: Castigaste-me e fui castigado, como novilho ainda não domado; converte-me, e converter-me-ei, porque tu és o Senhor meu Deus.

19 Na verdade que, depois que me converti, tive arrependimento; e depois que fui instruído, bati na minha coxa; fiquei confuso, e também me envergonhei; porque suportei o opróbrio da minha mocidade.

20 Não é Efraim para mim um filho precioso, criança das minhas delícias? Porque depois que falo contra ele, ainda me lembro dele solicitamente; por isso se comovem por ele as minhas entranhas; deveras me compadecerei dele, diz o Senhor.

21 Levanta para ti sinais, faze para ti altos marcos, aplica o teu coração à vereda, ao caminho por onde andaste; volta, pois, ó virgem de Israel, regressa a estas tuas cidades.

22 Até quando andarás errante, ó filha rebelde? Porque o Senhor criou uma coisa nova sobre a terra; uma mulher cercará a um homem.

23 Assim diz o Senhor dos Exércitos, o Deus de Israel: Ainda dirão esta palavra na terra de Judá, e nas suas cidades, quando eu vos restaurar do seu cativeiro: O Senhor te abençoe, ó morada de justiça, ó monte de santidade!

24 E nela habitarão Judá, e todas as suas cidades juntamente; como também os lavradores e os que pastoreiam o rebanho.

25 Porque satisfiz a alma cansada, e toda a alma entristecida saciei.

26 Nisto despertei, e olhei, e o meu sono foi doce para mim.

27 Eis que dias vêm, diz o Senhor, em que semearei a casa de Israel, e a casa de Judá, com a semente de homens, e com a semente de animais.

28 E será que, como velei sobre eles, para arrancar, e para derrubar, e para transtornar, e para destruir, e para afligir, assim velarei sobre eles, para edificar e para plantar, diz o Senhor.

29 Naqueles dias nunca mais dirão: Os pais comeram uvas verdes, e os dentes dos filhos se embotaram.

30 Mas cada um morrerá pela sua iniquidade; de todo o homem que comer as uvas verdes os dentes se embotarão.

31 Eis que dias vêm, diz o Senhor, em que farei uma aliança nova com a casa de Israel e com a casa de Judá.

32 Não conforme a aliança que fiz com seus pais, no dia em que os tomei pela mão, para os tirar da terra do Egito; porque eles invalidaram a minha aliança apesar de eu os haver desposado, diz o Senhor.

33 Mas esta é a aliança que farei com a casa de Israel depois daqueles dias, diz o Senhor: Porei a minha lei no seu interior, e a escreverei no seu coração; e eu serei o seu Deus e eles serão o meu povo.

34 E não ensinará mais cada um a seu próximo, nem cada um a seu irmão, dizendo: Conhecei ao Senhor; porque todos me conhecerão, desde o menor até ao maior deles, diz o Senhor; porque lhes perdoarei a sua maldade, e nunca mais me lembrarei dos seus pecados.

35 Assim diz o Senhor, que dá o sol para luz do dia, e as ordenanças da lua e das estrelas para luz da noite, que agita o mar, bramando as suas ondas; o Senhor dos Exércitos é o seu nome.

36 Se falharem estas ordenanças de diante de mim, diz o Senhor, deixará também a descendência de Israel de ser uma nação diante de mim para sempre.

37 Assim disse o Senhor: Se puderem ser medidos os céus lá em cima, e sondados os fundamentos da terra cá em baixo, também eu rejeitarei toda a descendência de Israel, por tudo quanto fizeram, diz o Senhor.

38 Eis que vêm dias, diz o Senhor, em que esta cidade será reedificada para o Senhor, desde a torre de Hananeel até à porta da esquina.

39 E a linha de medir estender-se-á para diante dela, até ao outeiro de Garebe, e virar-se-á para Goa.

40 E todo o vale dos cadáveres e da cinza, e todos os campos até ao ribeiro de Cedrom, até à esquina da porta dos cavalos para o oriente, serão consagrados ao Senhor; não se arrancará nem se derrubará mais eternamente.