1 ‹‹Eğer geri dönersen, ey İsrail, 2 Eğer bana geri dönersen›› diyor RAB, 2 ‹‹İğrenç putlarını gözümün önünden uzaklaştırır, 2 Bir daha yoldan sapmazsan;

2 ‹RABbin varlığı hakkı için› diyerek 2 Sadakatle, adaletle, doğrulukla ant içersen, 2 Uluslar Onun aracılığıyla kutsanacak, 2 Onunla övünecekler.››

3 RAB Yahuda ve Yeruşalim halkına şöyle diyor: 2 ‹‹İşletilmemiş toprağınızı sürün, 2 Dikenler arasına ekmeyin.

4 Ey sizler, Yahuda halkı ve Yeruşalimde yaşayanlar, 2 Kendinizi RABbe adayın, 2 Bunu engelleyen her şeyi yüreğinizden uzaklaştırın. 2 Yoksa yaptığınız kötülüklerden ötürü 2 Öfkem ateş gibi yağacak, 2 Her şeyi yiyip bitirecek 2 Ve söndüren olmayacak.›› yüreğinizden uzaklaştırın››: İbranice ‹‹Kendinizi de yüreğinizi de RAB için sünnet edin››.

5 ‹‹Yahudada duyurun, 2 Yeruşalimde ilan edin, 2 ‹Ülkede boru çalın!› deyin, 2 ‹Toplanın› diye haykırın, 2 ‹Surlu kentlere kaçalım!›

6 Siyona giden yolu gösteren 2 Bir işaret koyun! 2 Güvenliğiniz için kaçın! 2 Durmayın! 2 Üzerinize kuzeyden felaket, 2 Büyük yıkım getirmek üzereyim.››

7 Aslan ininden çıktı, 2 Ulusları yok eden yola koyuldu. 2 Ülkenizi viran etmek için 2 Yerinden ayrıldı. 2 Kentleriniz yerle bir edilecek, 2 İçlerinde yaşayan kalmayacak.

8 Onun için çula sarının, 2 Dövünüp haykırın, 2 Çünkü RABbin kızgın öfkesi üzerimizden kalkmadı.

9 ‹‹O gün›› diyor RAB, 2 ‹‹Kral da önderler de yılacak, 2 Kâhinler şaşkına dönecek, 2 Peygamberler donakalacak.››

10 O zaman, ‹‹Ah, Egemen RAB›› dedim, ‹‹ ‹Esenlikte olacaksınız› diyerek bu halkı da Yeruşalimi de tam anlamıyla aldattın. Çünkü kılıç boğazımıza dayandı.››

11 O zaman bu halka ve Yeruşalime, ‹‹Çöldeki çıplak tepelerden halkıma doğru sıcak bir rüzgar esiyor, ama harman savurmak ya da ayırmak için değil›› denecek,

12 ‹‹Benden gelen bu rüzgar çok daha güçlü olacak. Şimdi bu halka yargılarımı bildiriyorum.››

13 İşte düşman bulut gibi ilerliyor; 2 Savaş arabaları kasırga sanki, 2 Atları kartallardan daha çevik. 2 Vay başımıza! Mahvolduk!

14 Ey Yeruşalim, yüreğini kötülükten arındır ki, 2 Kurtulasın. 2 Ne zamana dek yüreğinde kötü düşünceler barındıracaksın?

15 Dandan bir ses bildiriyor, 2 Efrayim dağlarından kötü haber duyuruyor!

16 ‹‹Uluslara duyurun, 2 Yeruşalime bildirin: 2 ‹Uzak bir ülkeden gelen ordu çevresini kuşatacak, 2 Yahuda kentlerine karşı 2 Savaş naraları atacaklar.

17 Bir tarlayı koruyanlar gibi 2 Kuşatacaklar Yeruşalimi. 2 Çünkü Yeruşalim bana başkaldırdı› ›› diyor RAB.

18 ‹‹Kendi davranışların, kendi yaptıkların 2 Başına gelmesine neden oldu bunların. 2 Cezan bu. 2 Ne acı! 2 Nasıl da yüreğine işliyor!››

19 Ah, içim, içim! 2 Acıdan kıvranıyorum. 2 Ah, yüreğim, yüreğim çarpıyor. 2 Sessiz duramıyorum! 2 Çünkü boru sesini, savaş naralarını işittim!

20 Felaket felaketi izliyor, 2 Bütün ülke viran oldu. 2 Bir anda çadırlarım, 2 Perdelerim yok oldu.

21 Ne zamana dek düşman sancağını görmek, 2 Boru sesini duymak zorunda kalacağım?

22 ‹‹Halkım akılsızdır, 2 Beni tanımıyor. 2 Aptal çocuklardır, 2 Akılları yok. 2 Kötülük etmeyi iyi bilir, 2 İyilik etmeyi bilmezler›› diyor RAB.

23 Ben Yeremya yere baktım, şekilsizdi, boştu, 2 Göğe baktım, ışık yoktu.

24 Dağlara baktım, titriyorlardı, 2 Bütün tepeler sarsılıyordu.

25 Baktım, insan yoktu, 2 Gökte uçan bütün kuşlar kaçmıştı.

26 Baktım, verimli toprak çöle dönmüş, 2 Bütün kentler yıkılmıştı. 2 Bütün bunlar RABbin yüzünden, 2 Onun kızgın öfkesi yüzünden olmuştu.

27 RAB diyor ki, 2 ‹‹Bütün ülke viran olacak, 2 Ama onu büsbütün yok etmeyeceğim.

28 Bu yüzden yeryüzü yasa gömülecek, 2 Gök kararacak; 2 Çünkü ben söyledim, ben tasarladım. 2 Fikrimi değiştirmeyecek, 2 Verdiğim karardan dönmeyeceğim.››

29 Her kentin halkı, 2 Atlılarla okçuların gürültüsünden kaçıyor. 2 Kimi çalılıklara giriyor, 2 Kimi kayalıklara tırmanıyor. 2 Bütün kentler terk edildi, 2 Oralarda kimse yaşamıyor.

30 Ey sen, viran olmuş kent, 2 Kırmızı giysiler giymekle, 2 Altın süsler bezenmekle, 2 Gözüne sürme çekmekle ne elde edeceksin? 2 Kendini böyle güzelleştirmen boşuna. 2 Oynaşların seni küçümsüyor, 2 Canını almak istiyorlar.

31 Sancı çeken kadının haykırışını, 2 İlk çocuğunu doğuran kadının çektiği acıyı, 2 Ellerini uzatmış, soluğu kesilmiş Siyon kızının, 2 ‹‹Eyvah! Katillerin karşısında bayılıyorum›› 2 Diye haykırdığını işitir gibi oldum.

1 Se voltares, ó Israel, diz o Senhor, volta para mim; e se tirares as tuas abominações de diante de mim, não andarás mais vagueando,

2 E jurarás: Vive o Senhor na verdade, no juízo e na justiça; e nele se bendirão as nações, e nele se gloriarão.

3 Porque assim diz o Senhor aos homens de Judá e a Jerusalém: Preparai para vós o campo de lavoura, e não semeeis entre espinhos.

4 Circuncidai-vos ao Senhor, e tirai os prepúcios do vosso coração, ó homens de Judá e habitantes de Jerusalém, para que o meu furor não venha a sair como fogo, e arda de modo que não haja quem o apague, por causa da malícia das vossas obras.

5 Anunciai em Judá, e fazei ouvir em Jerusalém, e dizei: Tocai a trombeta na terra, gritai em alta voz, dizendo: Ajuntai-vos, e entremos nas cidades fortificadas.

6 Arvorai a bandeira rumo a Sião, fugi, não vos detenhais; porque eu trago do norte um mal, e uma grande destruição.

7 Já um leão subiu da sua ramada, e um destruidor dos gentios; ele já partiu, e saiu do seu lugar para fazer da tua terra uma desolação, a fim de que as tuas cidades sejam destruídas, e ninguém habite nelas.

8 Por isto cingi-vos de sacos, lamentai, e uivai, porque o ardor da ira do Senhor não se desviou de nós.

9 E sucederá naquele tempo, diz o Senhor, que se desfará o coração do rei e o coração dos príncipes; e os sacerdotes pasmarão, e os profetas se maravilharão.

10 Então disse eu: Ah, Senhor Deus! Verdadeiramente enganaste grandemente a este povo e a Jerusalém, dizendo: Tereis paz; pois a espada penetra-lhe até à alma.

11 Naquele tempo se dirá a este povo e a Jerusalém: Um vento seco das alturas do deserto veio ao caminho da filha do meu povo; não para padejar, nem para limpar;

12 Mas um vento mais veemente virá da minha parte; agora também eu pronunciarei juízos contra eles.

13 Eis que virá subindo como nuvens e os seus carros como a tormenta; os seus cavalos serão mais ligeiros do que as águias; ai de nós, que somos assolados!

14 Lava o teu coração da malícia, ó Jerusalém, para que sejas salva; até quando permanecerão no meio de ti os pensamentos da tua iniquidade?

15 Porque uma voz anuncia desde Dã, e faz ouvir a calamidade desde o monte de Efraim.

16 Lembrai isto às nações; fazei ouvir contra Jerusalém, que vigias vêm de uma terra remota, e levantarão a sua voz contra as cidades de Judá.

17 Como os guardas de um campo, estão contra ela ao redor; porquanto ela se rebelou contra mim, diz o Senhor.

18 O teu caminho e as tuas obras te fizeram estas coisas; esta é a tua maldade, e amargosa é, que te chega até ao coração.

19 Ah, entranhas minhas, entranhas minhas! Estou com dores no meu coração! O meu coração se agita em mim. Não posso me calar; porque tu, ó minha alma, ouviste o som da trombeta e o alarido da guerra.

20 Destruição sobre destruição se apregoa; porque já toda a terra está destruída; de repente foram destruídas as minhas tendas, e as minhas cortinas num momento.

21 Até quando verei a bandeira, e ouvirei a voz da trombeta?

22 Deveras o meu povo está louco, já não me conhece; são filhos néscios, e não entendidos; são sábios para fazer mal, mas não sabem fazer o bem.

23 Observei a terra, e eis que era sem forma e vazia; também os céus, e não tinham a sua luz.

24 Observei os montes, e eis que estavam tremendo; e todos os outeiros estremeciam.

25 Observei, e eis que não havia homem algum; e todas as aves do céu tinham fugido.

26 Vi também que a terra fértil era um deserto; e todas as suas cidades estavam derrubadas diante do Senhor, diante do furor da sua ira.

27 Porque assim diz o Senhor: Toda esta terra será assolada; de todo, porém, não a consumirei.

28 Por isto lamentará a terra, e os céus em cima se enegrecerão; porquanto assim o disse, assim o propus, e não me arrependi nem me desviarei disso.

29 Ao clamor dos cavaleiros e dos flecheiros fugiram todas as cidades; entraram pelas matas e treparam pelos penhascos; todas as cidades ficaram abandonadas, e já ninguém habita nelas.

30 Agora, pois, que farás, ó assolada? Ainda que te vistas de carmesim, ainda que te adornes com enfeites de ouro, ainda que te pintes em volta dos teus olhos, em vão te farias bela; os amantes te desprezam, e procuram tirar-te a vida.

31 Porquanto ouço uma voz, como a de uma mulher que está de parto, uma angústia como a de que está com dores de parto do primeiro filho; a voz da filha de Sião, ofegante, que estende as suas mãos, dizendo: Oh! Ai de mim agora, porque já a minha alma desmaia por causa dos assassinos.