1 Bilgelik çağırıyor, 2 Akıl sesini yükseltiyor.

2 Yol kenarındaki tepelerin başında, 2 Yolların birleştiği yerde duruyor o.

3 Kentin girişinde, kapıların yanında, 2 Sesini yükseltiyor:

4 ‹‹Ey insanlar, size sesleniyorum, 2 Çağrım insan soyunadır!

5 Ey bön kişiler, ihtiyatlı olmayı öğrenin; 2 Sağduyulu olmayı öğrenin, ey akılsızlar!

6 Söylediğim yetkin sözleri dinleyin, 2 Ağzımı doğruları söylemek için açarım.

7 Ağzım gerçeği duyurur, 2 Çünkü dudaklarım kötülükten iğrenir.

8 Ağzımdan çıkan her söz doğrudur, 2 Yoktur eğri ya da sapık olanı.

9 Apaçıktır hepsi anlayana, 2 Bilgiye erişen, doğruluğunu bilir onların.

10 Gümüş yerine terbiyeyi, 2 Saf altın yerine bilgiyi edinin.

11 Çünkü bilgelik mücevherden değerlidir, 2 Dilediğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.

12 Ben bilgelik olarak ihtiyatı kendime konut edindim. 2 Bilgi ve sağgörü bendedir.

13 RABden korkmak kötülükten nefret etmek demektir. 2 Kibirden, küstahlıktan, 2 Kötü yoldan, sapık ağızdan nefret ederim.

14 Öğüt ve sağlam karar bana özgüdür. 2 Akıl ve güç kaynağı benim.

15 Krallar sayemde egemenlik sürer, 2 Hükümdarlar adil kurallar koyar.

16 Önderler, adaletle yöneten soylular 2 Sayemde yönetirler.

17 Beni sevenleri ben de severim, 2 Gayretle arayan beni bulur.

18 Zenginlik ve onur, 2 Kalıcı değerler ve bolluk bendedir.

19 Meyvem altından, saf altından, 2 Ürünüm seçme gümüşten daha iyidir.

20 Doğruluk yolunda, 2 Adaletin izinden yürürüm.

21 Böylelikle, beni sevenleri servet sahibi yapar, 2 Hazinelerini doldururum.

22 RAB yaratma işine başladığında 2 İlk beni yarattı,

23 Dünya var olmadan önce, 2 Ta başlangıçta, öncesizlikte yerimi aldım.

24 Enginler yokken, 2 Suları bol pınarlar yokken doğdum ben.

25 Dağlar daha oluşmadan, 2 Tepeler belirmeden, 2 RAB dünyayı, kırları 2 Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.

27 RAB gökleri yerine koyduğunda oradaydım, 2 Engin denizleri ufukla çevirdiğinde,

28 Bulutları oluşturduğunda, 2 Denizin kaynaklarını güçlendirdiğinde,

29 Sular buyruğundan öte geçmesinler diye 2 Denize sınır çizdiğinde, 2 Dünyanın temellerini pekiştirdiğinde,

30 Baş mimar olarak Onun yanındaydım. 2 Gün be gün sevinçle dolup taştım, 2 Huzurunda hep coştum.

31 Onun dünyası mutluluğum, 2 İnsanları sevincimdi.

32 Çocuklarım, şimdi beni dinleyin: 2 Yolumu izleyenlere ne mutlu!

33 Uyarılarımı dinleyin ve bilge kişiler olun, 2 Görmezlikten gelmeyin onları.

34 Beni dinleyen, 2 Her gün kapımı gözleyen, 2 Kapımın eşiğinden ayrılmayan kişiye ne mutlu!

35 Çünkü beni bulan yaşam bulur 2 Ve RABbin beğenisini kazanır.

36 Beni gözardı edense kendine zarar verir, 2 Benden nefret eden, ölümü seviyor demektir.››

1 Não clama porventura a sabedoria, e a inteligência não faz ouvir a sua voz?

2 No cume das alturas, junto ao caminho, nas encruzilhadas das veredas se posta.

3 Do lado das portas da cidade, à entrada da cidade, e à entrada das portas está gritando:

4 A vós, ó homens, clamo; e a minha voz se dirige aos filhos dos homens.

5 Entendei, ó simples, a prudência; e vós, insensatos, entendei de coração.

6 Ouvi, porque falarei coisas excelentes; os meus lábios se abrirão para a equidade.

7 Porque a minha boca proferirá a verdade, e os meus lábios abominam a impiedade.

8 São justas todas as palavras da minha boca: não há nelas nenhuma coisa tortuosa nem pervertida.

9 Todas elas são retas para aquele que as entende bem, e justas para os que acham o conhecimento.

10 Aceitai a minha correção, e não a prata; e o conhecimento, mais do que o ouro fino escolhido.

11 Porque melhor é a sabedoria do que os rubis; e tudo o que mais se deseja não se pode comparar com ela.

12 Eu, a sabedoria, habito com a prudência, e acho o conhecimento dos conselhos.

13 O temor do Senhor é odiar o mal; a soberba e a arrogância, o mau caminho e a boca perversa, eu odeio.

14 Meu é o conselho e a verdadeira sabedoria; eu sou o entendimento; minha é a fortaleza.

15 Por mim reinam os reis e os príncipes decretam justiça.

16 Por mim governam príncipes e nobres; sim, todos os juízes da terra.

17 Eu amo aos que me amam, e os que cedo me buscarem, me acharão.

18 Riquezas e honra estão comigo; assim como os bens duráveis e a justiça.

19 Melhor é o meu fruto do que o ouro, do que o ouro refinado, e os meus ganhos mais do que a prata escolhida.

20 Faço andar pelo caminho da justiça, no meio das veredas do juízo.

21 Para que faça herdar bens permanentes aos que me amam, e eu encha os seus tesouros.

22 O Senhor me possuiu no princípio de seus caminhos, desde então, e antes de suas obras.

23 Desde a eternidade fui ungida, desde o princípio, antes do começo da terra.

24 Quando ainda não havia abismos, fui gerada, quando ainda não havia fontes carregadas de águas.

25 Antes que os montes se houvessem assentado, antes dos outeiros, eu fui gerada.

26 Ainda ele não tinha feito a terra, nem os campos, nem o princípio do pó do mundo.

27 Quando ele preparava os céus, aí estava eu, quando traçava o horizonte sobre a face do abismo;

28 Quando firmava as nuvens acima, quando fortificava as fontes do abismo,

29 Quando fixava ao mar o seu termo, para que as águas não traspassassem o seu mando, quando compunha os fundamentos da terra.

30 Então eu estava com ele, e era seu arquiteto; era cada dia as suas delícias, alegrando-me perante ele em todo o tempo;

31 Regozijando-me no seu mundo habitável e enchendo-me de prazer com os filhos dos homens.

32 Agora, pois, filhos, ouvi-me, porque bem-aventurados serão os que guardarem os meus caminhos.

33 Ouvi a instrução, e sede sábios, não a rejeiteis.

34 Bem-aventurado o homem que me dá ouvidos, velando às minhas portas cada dia, esperando às ombreiras da minha entrada.

35 Porque o que me achar, achará a vida, e alcançará o favor do Senhor.

36 Mas o que pecar contra mim violentará a sua própria alma; todos os que me odeiam amam a morte.