1 Ya RAB, Davutun hatırı için, 2 Çektiği bütün zorlukları, 2 Sana nasıl ant içtiğini, 2 Yakupun güçlü Tanrısına adak adadığını anımsa:
3 ‹‹Evime gitmeyeceğim, 2 Yatağıma uzanmayacağım,
4 Gözlerime uyku girmeyecek, 2 Göz kapaklarım kapanmayacak,
5 RABbe bir yer, 2 Yakupun güçlü Tanrısına bir konut buluncaya dek.››
6 Antlaşma Sandığının Efratada olduğunu duyduk, 2 Onu Yaar kırlarında bulduk.
7 ‹‹RABbin konutuna gidelim, 2 Ayağının taburesi önünde tapınalım›› dedik.
8 Çık, ya RAB, yaşayacağın yere, 2 Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.
9 Kâhinlerin doğruluğu kuşansın, 2 Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.
10 Kulun Davutun hatırı için, 2 Meshettiğin krala yüz çevirme.
11 RAB Davuta kesin ant içti, 2 Andından dönmez: 2 ‹‹Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.
12 Eğer oğulların antlaşmama, 2 Vereceğim öğütlere uyarlarsa, 2 Onların oğulları da sonsuza dek 2 Senin tahtına oturacak.››
13 Çünkü RAB Siyonu seçti, 2 Onu konut edinmek istedi.
14 ‹‹Sonsuza dek yaşayacağım yer budur›› dedi, 2 ‹‹Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.
15 Çok bereketli kılacağım erzağını, 2 Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.
16 Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini; 2 Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.
17 Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, 2 Meshettiğim kralın soyunu 2 Işık olarak sürdüreceğim.
18 Düşmanlarını utanca bürüyeceğim, 2 Ama onun başındaki taç parıldayacak.››
1 Lembra-te, Senhor, de Davi, e de todas as suas aflições.
2 Como jurou ao Senhor, e fez votos ao poderoso Deus de Jacó, dizendo:
3 Certamente que não entrarei na tenda de minha casa, nem subirei à minha cama,
4 Não darei sono aos meus olhos, nem repouso às minhas pálpebras,
5 Enquanto não achar lugar para o Senhor, uma morada para o poderoso Deus de Jacó.
6 Eis que ouvimos falar dela em Efrata, e a achamos no campo do bosque.
7 Entraremos nos seus tabernáculos; prostrar-nos-emos ante o escabelo de seus pés.
8 Levanta-te, Senhor, ao teu repouso, tu e a arca da tua força.
9 Vistam-se os teus sacerdotes de justiça, e alegrem-se os teus santos.
10 Por amor de Davi, teu servo, não faças virar o rosto do teu ungido.
11 O Senhor jurou com verdade a Davi, e não se apartará dela: Do fruto do teu ventre porei sobre o teu trono.
12 Se os teus filhos guardarem a minha aliança, e os meus testemunhos, que eu lhes hei de ensinar, também os seus filhos se assentarão perpetuamente no teu trono.
13 Porque o Senhor escolheu a Sião; desejou-a para a sua habitação, dizendo:
14 Este é o meu repouso para sempre; aqui habitarei, pois o desejei.
15 Abençoarei abundantemente o seu mantimento; fartarei de pão os seus necessitados.
16 Também vestirei os seus sacerdotes de salvação, e os seus santos saltarão de prazer.
17 Ali farei brotar a força de Davi; preparei uma lâmpada para o meu ungido.
18 Vestirei os seus inimigos de vergonha; mas sobre ele florescerá a sua coroa.