1 Ya RAB, sana sığınıyorum. 2 Utandırma beni hiçbir zaman! 2 Adaletinle kurtar beni!

2 Kulak ver bana, 2 Çabuk yetiş, kurtar beni; 2 Bir kaya ol bana sığınmam için, 2 Güçlü bir kale ol kurtulmam için!

3 Madem kayam ve kalem sensin, 2 Öncülük et, yol göster bana 2 Kendi adın uğruna.

4 Bana kurdukları tuzaktan uzak tut beni, 2 Çünkü sığınağım sensin.

5 Ruhumu ellerine bırakıyorum, 2 Ya RAB, sadık Tanrı, kurtar beni.

6 Değersiz putlara bel bağlayanlardan tiksinirim, 2 RABbe güvenirim ben.

7 Sadakatinden ötürü sevinip coşacağım, 2 Çünkü düşkün halimi görüyor, 2 Çektiğim sıkıntıları biliyorsun,

8 Beni düşman eline düşürmedin, 2 Bastığım yerleri genişlettin.

9 Acı bana, ya RAB, sıkıntıdayım, 2 Üzüntü gözümü, canımı, içimi kemiriyor.

10 Ömrüm acıyla, 2 Yıllarım iniltiyle tükeniyor, 2 Suçumdan ötürü gücüm zayıflıyor, 2 Kemiklerim eriyor.

11 Düşmanlarım yüzünden rezil oldum, 2 Özellikle komşularıma. 2 Tanıdıklarıma dehşet salar oldum; 2 Beni sokakta görenler benden kaçar oldu.

12 Gönülden çıkmış bir ölü gibi unutuldum, 2 Kırılmış bir çömleğe döndüm.

13 Birçoğunun fısıldaştığını duyuyorum, 2 Her yer dehşet içinde, 2 Bana karşı anlaştılar, 2 Canımı almak için düzen kurdular.

14 Ama ben sana güveniyorum, ya RAB, 2 ‹‹Tanrım sensin!›› diyorum.

15 Hayatım senin elinde, 2 Kurtar beni düşmanlarımın pençesinden, 2 Ardıma düşenlerden.

16 Yüzün kulunu aydınlatsın, 2 Sevgi göster, kurtar beni!

17 Utandırma beni, ya RAB, sana sesleniyorum; 2 Kötüler utansın, ölüler diyarında sesleri kesilsin.

18 Sussun o yalancı dudaklar; 2 Doğru insana karşı 2 Gururla, tepeden bakarak, 2 Küçümseyerek konuşan dudaklar.

19 İyiliğin ne büyüktür, ya RAB, 2 Onu senden korkanlar için saklarsın, 2 Herkesin gözü önünde, 2 Sana sığınanlara iyi davranırsın.

20 İnsanların düzenlerine karşı, 2 Koruyucu huzurunla üzerlerine kanat gerersin; 2 Saldırgan dillere karşı 2 Onları çardağında gizlersin.

21 RABbe övgüler olsun, 2 Kuşatılmış bir kentte 2 Sevgisini bana harika biçimde gösterdi.

22 Telaş içinde demiştim ki, 2 ‹‹Huzurundan atıldım!›› 2 Ama yardıma çağırınca seni, 2 Yalvarışımı işittin.

23 RABbi sevin, ey Onun sadık kulları! 2 RAB kendisine bağlı olanları korur, 2 Büyüklenenlerin ise tümüyle hakkından gelir.

24 Ey RAB'be umut bağlayanlar, 2 Güçlü ve yürekli olun!

1 Em ti, Senhor, confio; nunca me deixes confundido. Livra-me pela tua justiça.

2 Inclina para mim os teus ouvidos, livra-me depressa; sê a minha firme rocha, uma casa fortíssima que me salve.

3 Porque tu és a minha rocha e a minha fortaleza; assim, por amor do teu nome, guia-me e encaminha-me.

4 Tira-me da rede que para mim esconderam, pois tu és a minha força.

5 Nas tuas mãos encomendo o meu espírito; tu me redimiste, Senhor Deus da verdade.

6 Odeio aqueles que se entregam a vaidades enganosas; eu, porém, confio no Senhor.

7 Eu me alegrarei e regozijarei na tua benignidade, pois consideraste a minha aflição; conheceste a minha alma nas angústias.

8 E não me entregaste nas mãos do inimigo; puseste os meus pés num lugar espaçoso.

9 Tem misericórdia de mim, ó Senhor, porque estou angustiado. Consumidos estão de tristeza os meus olhos, a minha alma e o meu ventre.

10 Porque a minha vida está gasta de tristeza, e os meus anos de suspiros; a minha força descai por causa da minha iniquidade, e os meus ossos se consomem.

11 Fui opróbrio entre todos os meus inimigos, até entre os meus vizinhos, e horror para os meus conhecidos; os que me viam na rua fugiam de mim.

12 Estou esquecido no coração deles, como um morto; sou como um vaso quebrado.

13 Pois ouvi a murmuração de muitos, temor havia ao redor; enquanto juntamente consultavam contra mim, intentaram tirar-me a vida.

14 Mas eu confiei em ti, Senhor; e disse: Tu és o meu Deus.

15 Os meus tempos estão nas tuas mãos; livra-me das mãos dos meus inimigos e dos que me perseguem.

16 Faze resplandecer o teu rosto sobre o teu servo; salva-me por tuas misericórdias.

17 Não me deixes confundido, Senhor, porque te tenho invocado. Deixa confundidos os ímpios, e emudeçam na sepultura.

18 Emudeçam os lábios mentirosos que falam coisas más com soberba e desprezo contra o justo.

19 Oh! Quão grande é a tua bondade, que guardaste para os que te temem, a qual operaste para aqueles que em ti confiam na presença dos filhos dos homens!

20 Tu os esconderás, no secreto da tua presença, dos desaforos dos homens; encobri-los-ás em um pavilhão, da contenda das línguas.

21 Bendito seja o Senhor, pois fez maravilhosa a sua misericórdia para comigo em cidade segura.

22 Pois eu dizia na minha pressa: Estou cortado de diante dos teus olhos; não obstante, tu ouviste a voz das minhas súplicas, quando eu a ti clamei.

23 Amai ao Senhor, vós todos que sois seus santos; porque o Senhor guarda os fiéis e retribui com abundância ao que usa de soberba.

24 Esforçai-vos, e ele fortalecerá o vosso coração, vós todos que esperais no Senhor.