1 Sevincinizi dile getirin gücümüz olan Tanrıya, 2 Sevinç çığlıkları atın Yakupun Tanrısına!
2 Çalgıya başlayın, tef çalın, 2 Tatlı sesli lir ve çenk çınlatın.
3 Yeni Ayda, dolunayda, 2 Boru çalın bayram günümüzde.
4 Çünkü bu İsrail için bir kuraldır, 2 Yakupun Tanrısının ilkesidir.
5 Tanrı Mısıra karşı yürüdüğünde, 2 Yusuf soyuna koydu bu koşulu. Orada tanımadığım bir ses işittim:
6 ‹‹Sırtındaki yükü kaldırdım, 2 Ellerin küfeden kurtuldu›› diyordu,
7 ‹‹Sıkıntıya düşünce seslendin, seni kurtardım, 2 Gök gürlemesinin ardından sana yanıt verdim, 2 Meriva sularında seni sınadım. |iSela
8 ‹‹Dinle, ey halkım, seni uyarıyorum; 2 Ey İsrail, keşke beni dinlesen!
9 Aranızda yabancı ilah olmasın, 2 Başka bir ilaha tapmayın!
10 Seni Mısırdan çıkaran 2 Tanrın RAB benim. 2 Ağzını iyice aç, doldurayım!
11 ‹‹Ama halkım sesimi dinlemedi, 2 İsrail bana boyun eğmek istemedi.
12 Ben de onları inatçı yürekleriyle baş başa bıraktım, 2 Bildikleri gibi yaşasınlar diye.
13 Keşke halkım beni dinleseydi, 2 İsrail yollarımda yürüseydi!
14 Düşmanlarını hemen yere serer, 2 Hasımlarına el kaldırırdım!
15 Benden nefret edenler bana boyun eğerdi, 2 Bu böyle sonsuza dek sürerdi.
16 Oysa sizleri en iyi buğdayla besler, 2 Kayadan akan balla doyururdum.››
1 Exultai a Deus, nossa fortaleza; jubilai ao Deus de Jacó.
2 Tomai um salmo, e trazei junto o tamborim, a harpa suave e o saltério.
3 Tocai a trombeta na lua nova, no tempo apontado da nossa solenidade.
4 Porque isto era um estatuto para Israel, e uma lei do Deus de Jacó.
5 Ordenou-o em José por testemunho, quando saíra pela terra do Egito, onde ouvi uma língua que não entendia.
6 Tirei de seus ombros a carga; as suas mãos foram livres dos cestos.
7 Clamaste na angústia, e te livrei; respondi-te no lugar oculto dos trovões; provei-te nas águas de Meribá. (Selá.)
8 Ouve-me, povo meu, e eu te atestarei: Ah, Israel, se me ouvires!
9 Não haverá entre ti deus alheio, nem te prostrarás ante um deus estranho.
10 Eu sou o Senhor teu Deus, que te tirei da terra do Egito; abre bem a tua boca, e ta encherei.
11 Mas o meu povo não quis ouvir a minha voz, e Israel não me quis.
12 Portanto eu os entreguei aos desejos dos seus corações, e andaram nos seus próprios conselhos.
13 Oh! Se o meu povo me tivesse ouvido! Se Israel andasse nos meus caminhos!
14 Em breve abateria os seus inimigos, e viraria a minha mão contra os seus adversários.
15 Os que odeiam ao Senhor ter-se-lhe-iam sujeitado, e o seu tempo seria eterno.
16 E o sustentaria com o trigo mais fino, e o fartaria com o mel saído da rocha.