1 Seladan çöl yoluyla Siyon Kentinin kurulduğu dağa, 2 Ülkenin hükümdarına kuzular gönderin.

2 Moavlı kızlar yuvalarından atılmış, 2 Öteye beriye uçuşan kuşlar gibi 2 Arnon Irmağının geçitlerinde dolaşıyor.

3 ‹‹Bize öğüt ver, bir karar al, 2 Öğle sıcağında gece gibi gölge sal üstümüze. 2 Kovulanları sakla, kaçakları ele verme›› diyorlar.

4 ‹‹Kovulanlarım seninle birlikte yaşasın. 2 Kırıp geçirenlere karşı 2 Biz Moavlılara sığınak ol.›› 2 Baskı ve yıkım son bulduğunda, 2 Ülkeyi çiğneyenler yok olduğunda, 2 Sevgiye dayanan bir yönetim kurulacak,

5 Davut soyundan biri sadakatle krallık yapacak. 2 Yargılarken adaleti arayacak, 2 Doğru olanı yapmakta tez davranacak.

6 Moavın ne denli gururlanıp büyüklendiğini, 2 Kendini ne denli beğendiğini, 2 Kibirlenip küstahlaştığını duyduk. 2 Övünmesi boşunadır.

7 Bu yüzden Moavlılar Moav için feryat edecek, 2 Hepsi feryat edecek. 2 Kîr-Heresetin üzüm pestillerini 2 Anımsayıp üzülecek, yas tutacaklar.

8 Çünkü Heşbonun tarlaları, 2 Sivmanın asmaları kurudu. 2 Ulusların beyleri onların seçkin dallarını kırdılar. 2 O dallar ki, Yazere erişir, çöle uzanırdı, 2 Filizleri yayılır, gölü aşardı.

9 Bu yüzden Yazer için, 2 Sivmanın asmaları için acı acı ağlıyorum. 2 Sizleri gözyaşlarımla sulayacağım, 2 Ey Heşbon ve Elale! 2 Çünkü savaş çığlıkları yaz meyvelerinizin, 2 Biçtiğiniz ekinin üzerine düştü.

10 Meyve bahçelerindeki sevinç ve neşe yok oldu. 2 Bağlarda ne şarkı söyleyen olacak, 2 Ne sevinç çığlığı atan. 2 Üzüm sıkma çukurlarında çalışan kalmayacak, 2 Sevinç çığlıklarını susturdum.

11 Yüreğim bir lir gibi inliyor Moav için, 2 Kîr-Hereset için içim sızlıyor.

12 Moav halkı tapınma yerine çıkarak kendini yoruyor, 2 Dua etmek için tapınağa gidiyor, ama hepsi boşuna!

13 RABbin Moav için geçmişte söylediği budur.

14 RAB şimdi diyor ki, ‹‹Moav'ın övündükleri de kalabalık halkı da tam üç yıl sonra rezil olacak. Sağ kalan çok az sayıda kişiyse güçsüz olacak.››

1 Envoyez les agneaux du souverain du pays, de Séla, dans le désert, à la montagne de la fille de Sion.

2 Comme des oiseaux volant çà et là, comme une nichée effarouchée, ainsi seront les filles de Moab aux passages de l'Arnon.

3 Prenez conseil, intercédez. Étends en plein jour ton ombre, pareille à la nuit; cache les bannis, ne décèle pas les fugitifs!

4 Que les bannis de Moab séjournent chez toi! Sois pour eux une retraite devant le dévastateur! Car l'oppression a cessé, la dévastation a pris fin; ceux qui foulaient le pays ont disparu.

5 Car un trône sera établi par la gratuité; et sur ce trône siégera avec fidélité, dans la tente de David, un Juge qui recherchera le droit, et qui se hâtera à faire justice.

6 Nous avons entendu l'orgueil de Moab, le peuple très orgueilleux, sa fierté, son orgueil et son insolence, et son vain parler.

7 Que Moab gémisse donc sur Moab; que tout y gémisse! Sur les ruines de Kir-Haréseth, lamentez-vous, tout abattus!

8 Car les champs de Hesbon et le vignoble de Sibma languissent; les maîtres des nations ont brisé ses meilleurs ceps, qui s'étendaient jusqu'à Jaezer, qui erraient dans le désert, et dont les jets allaient se répandre à travers la mer.

9 Aussi je pleure sur le vignoble de Sibma, comme sur Jaezer; je vous arrose de mes larmes, Hesbon et Élealé! Parce que le cri de guerre fond sur vos fruits et sur vos moissons.

10 La joie et l'allégresse ont disparu des vergers; dans les vignes plus de chants, plus de cris de joie; plus de vendangeur qui foule le vin dans les cuves! J'ai fait cesser les cris joyeux.

11 Aussi ma poitrine soupire sur Moab comme une harpe, et mon coeur sur Kir-Hérès.

12 Et quand Moab se présentera et se fatiguera sur les hauts lieux, quand il entrera au sanctuaire pour prier, il ne pourra rien obtenir.

13 Telle est la Parole que l'Éternel a prononcée dès longtemps sur Moab.

14 Et maintenant l'Éternel a parlé, disant: Dans trois ans, tels que sont les ans d'un mercenaire, la gloire de Moab tombera dans le mépris, avec toute cette grande multitude; et ce qui en restera sera très petit, et peu considérable.