1 Eyüp şöyle yanıtladı:

2 ‹‹Sözümü dikkatle dinleyin, 2 Bana verdiğiniz avuntu bu olsun.

3 Bırakın ben de konuşayım, 2 Ben konuştuktan sonra alay edin.

4 ‹‹Yakınmam insana mı karşı? 2 Niçin sabırsızlanmayayım?

5 Bana bakın da şaşın, 2 Elinizi ağzınıza koyun.

6 Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor, 2 Bedenimi titreme alıyor.

7 Kötüler niçin yaşıyor, 2 Yaşlandıkça güçleri artıyor?

8 Çocukları sapasağlam çevrelerinde, 2 Soyları gözlerinin önünde.

9 Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak, 2 Tanrının sopası onlara dokunmuyor.

10 Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz, 2 İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz.

11 Çocuklarını sürü gibi salıverirler, 2 Yavruları oynaşır.

12 Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler, 2 Ney sesiyle eğlenirler.

13 Ömürlerini bolluk içinde geçirir, 2 Esenlik içinde ölüler diyarına inerler.

14 Tanrıya, ‹Bizden uzak dur!› derler, 2 ‹Yolunu öğrenmek istemiyoruz.

15 Her Şeye Gücü Yeten kim ki, Ona kulluk edelim? 2 Ne kazancımız olur Ona dua etsek?›

16 Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil. 2 Kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

17 ‹‹Kaç kez kötülerin kandili söndü, 2 Başlarına felaket geldi, 2 Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi?

18 Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi, 2 Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular?

19 ‹Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir› diyorsunuz, 2 Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu.

20 Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler, 2 Her Şeye Gücü Yetenin gazabını içsinler.

21 Çünkü sayılı ayları sona erince 2 Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler?

22 ‹‹En yüksektekileri bile yargılayan Tanrıya 2 Kim akıl öğretebilir?

23 Biri gücünün doruğunda ölür, 2 Büsbütün rahat ve kaygısız.

24 Bedeni iyi beslenmiş, 2 İlikleri dolu.

25 Ötekiyse acı içinde ölür, 2 İyilik nedir hiç tatmamıştır.

26 Toprakta birlikte yatarlar, 2 Üzerlerini kurt kaplar.

27 ‹‹Bakın, düşüncelerinizi, 2 Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum.

28 ‹Büyük adamın evi nerede?› diyorsunuz, 2 ‹Kötülerin çadırları nerede?›

29 Yolculara hiç sormadınız mı? 2 Anlattıklarına kulak asmadınız mı?

30 Felaket günü kötü insan esirgenir, 2 Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir.

31 Kim davranışını onun yüzüne vurur? 2 Kim yaptığının karşılığını ona ödetir?

32 Mezarlığa taşınır, 2 Kabri başında nöbet tutulur.

33 Vadi toprağı tatlı gelir ona, 2 Herkes ardından gider, 2 Önüsıra gidenlerse sayısızdır.

34 ‹‹Boş laflarla beni nasıl avutursunuz? 2 Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır.››

1 Et Job prit la parole, et dit:

2 Écoutez attentivement mes discours, et que cela me tienne lieu de vos consolations!

3 Supportez-moi, et je parlerai; et, après que j'aurai parlé, tu te moqueras.

4 Mais est-ce à un homme que s'adresse ma plainte? Et comment ne perdrais-je pas toute patience?

5 Regardez-moi, et soyez étonnés, et mettez la main sur la bouche.

6 Quand j'y pense, je suis éperdu, et un frisson saisit ma chair.

7 Pourquoi les méchants vivent-ils, vieillissent-ils, et croissent-ils en force?

8 Leur postérité s'établit devant eux, avec eux, et leurs rejetons sont sous leurs yeux.

9 Leurs maisons sont en paix, à l'abri de la crainte, et la verge de Dieu n'est pas sur eux.

10 Leur taureau n'est jamais impuissant, leur génisse vêle et n'avorte pas.

11 Ils font courir devant eux leurs enfants comme un troupeau, et leur progéniture bondit.

12 Ils chantent avec le tambourin et la harpe, ils s'égaient au son du hautbois,

13 Ils passent leurs jours dans le bonheur, et ils descendent au Sépulcre en un moment.

16 Voici, leur bonheur n'est-il pas en leurs mains? (Que le conseil des méchants soit loin de moi!)

17 Combien de fois arrive-t-il que la lampe des méchants s'éteigne, que leur ruine vienne sur eux, que Dieu leur partage leurs lots dans sa colère,

18 Qu'ils soient comme la paille au souffle du vent, et comme la balle enlevée par le tourbillon?

20 Qu'il voie de ses propres yeux sa ruine, qu'il boive la colère du Tout-Puissant!

21 Car, que lui importe sa maison après lui, quand le nombre de ses mois est tranché?

22 Enseignerait-on la science à Dieu, lui qui juge ceux qui sont élevés?

23 L'un meurt au sein du bien-être, tout à son aise et en repos.

24 Ses flancs sont chargés de graisse, et ses os comme abreuvés de moelle;

25 Un autre meurt dans l'amertume de son âme, n'ayant jamais goûté le bonheur:

26 Ils sont couchés ensemble dans la poussière, et les vers les couvrent.

27 Voici, je connais vos pensées et les desseins que vous formez contre moi.

28 Car vous dites: Où est la maison de l'homme opulent, et où est la tente, demeure des méchants?

29 N'avez-vous jamais interrogé les voyageurs, et n'avez-vous pas reconnu, par leurs témoignages,

30 Qu'au jour de la calamité, le méchant est épargné, et qu'au jour des colères, il est éloigné?

31 Qui lui représente en face sa conduite, et qui lui rend ce qu'il a fait?

32 Il est porté au tombeau, et, sur le tertre, il veille encore.

33 Les mottes de la vallée lui sont légères; après lui, suivent à la file tous les hommes, et devant lui, la foule est innombrable.

34 Comment donc me donnez-vous des consolations vaines? De vos réponses, ce qui reste, c'est la fausseté.