1 Eyüp şöyle yanıtladı:

2 ‹‹Bugün de acı acı yakınacağım, 2 İniltime karşın Tanrının üzerimdeki eli ağırdır.

3 Keşke Onu nerede bulacağımı bilseydim, 2 Tahtına varabilseydim!

4 Davamı önünde dile getirir, 2 Kanıtlarımı art arda sıralardım.

5 Bana vereceği yanıtı öğrenir, 2 Ne diyeceğini anlardım.

6 Eşsiz gücüyle bana karşı mı çıkardı? 2 Hayır, yalnızca dinlerdi beni.

7 Haklı kişi davasını oraya, Onun önüne getirebilirdi, 2 Ben de yargılanmaktan sonsuza dek kurtulurdum.

8 ‹‹Doğuya gitsem orada değil, 2 Batıya gitsem Onu bulamıyorum.

9 Kuzeyde iş görse Onu seçemiyorum, 2 Güneye dönse Onu göremiyorum.

10 Ama O tuttuğum yolu biliyor, 2 Beni sınadığında altın gibi çıkacağım.

11 Adımlarını yakından izledim, 2 Sapmadan yolunu tuttum.

12 Ağzından çıkan buyruklardan ayrılmadım, 2 Günlük ekmeğimden çok ağzından çıkan sözlere değer verdim.

13 ‹‹O tek başınadır, kim Onu caydırabilir? 2 Canı ne isterse onu yapar.

14 Benimle ilgili kararını yerine getirir, 2 Daha nice tasarısı vardır.

15 Bu yüzden dehşete düşerim huzurunda, 2 Düşündükçe korkarım Ondan.

16 Tanrı cesaretimi kırdı, 2 Her Şeye Gücü Yeten beni yıldırdı.

17 Karanlık beni susturamadı, 2 Yüzümü örten koyu karanlık.

1 Et Job prit la parole, et dit:

2 Maintenant encore ma plainte est une révolte, et pourtant ma main comprime mes soupirs.

3 Oh! si je savais où le trouver, j'irais jusqu'à son trône,

4 J'exposerais ma cause devant lui, et je remplirais ma bouche de preuves;

5 Je saurais ce qu'il me répondrait, et je comprendrais ce qu'il me dirait.

6 Contesterait-il avec moi dans la grandeur de sa force? Non, seulement il ferait attention à moi.

7 Ce serait alors un juste qui raisonnerait avec lui, et je serais absous pour toujours par mon juge.

8 Voici, si je vais à l'Orient, il n'y est pas; si je vais à l'Occident, je ne le découvre pas.

9 Est-il occupé au Nord, je ne le vois pas. Se cache-t-il au Midi, je ne l'aperçois pas.

10 Il sait la voie que j'ai suivie; qu'il m'éprouve, j'en sortirai comme l'or.

11 Mon pied s'est attaché à ses pas, j'ai gardé sa voie, et je ne m'en suis pas détourné.

12 Je ne me suis point écarté du commandement de ses lèvres, j'ai tenu aux paroles de sa bouche plus qu'à ma provision ordinaire.

13 Mais il n'a qu'une pensée; qui l'en fera revenir? Ce que son âme désire, il le fait.

14 Il achèvera ce qu'il a décidé de moi, et il a dans l'esprit bien d'autres choses pareilles à celle-ci.

15 C'est pourquoi sa présence m'épouvante; quand j'y pense, j'ai peur de lui.

16 Dieu a amolli mon cœur, et le Tout-Puissant m'a épouvanté.

17 Car je n'ai pas été retranché avant l'arrivée des ténèbres, et il n'a pas éloigné de ma face l'obscurité.