1 Böylece bu üç kişi Eyüpe yanıt vermekten vaz geçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.
2 Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüpe çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrıdan haklı görüyordu.
3 Elihu Eyüpün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüpü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.
4 Elihu Eyüple konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.
5 Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi. ‹‹Tanrıyı››.
6 Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: ‹‹Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. 2 Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.
7 ‹Çok gün görenler konuşsun› dedim, 2 ‹Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.›
8 Oysa insana ruh, 2 Her Şeye Gücü Yetenin soluğu akıl verir.
9 Akıl yaşta değil baştadır. 2 Adaleti anlamak yaşa bakmaz.
10 ‹‹Bu yüzden, ‹Beni dinleyin› diyorum, 2 Ben de bildiğimi söyleyeyim.
11 Siz konuşurken ben bekledim, 2 Siz ne diyeceğinizi araştırırken 2 Düşüncelerinizi dinledim.
12 Bütün dikkatimi size çevirdim. 2 Ama hiçbiriniz Eyüpün haksızlığını kanıtlayamadı, 2 Onun söylediklerine karşılık veremedi.
13 ‹Biz bilgeliğe eriştik, 2 Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil› demeyin.
14 Ama Eyüpün sözlerinin hedefi ben değildim, 2 Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.
15 ‹‹Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, 2 Söyleyecek şeyleri kalmadı.
16 Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, 2 Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?
17 Benim de söyleyecek sözüm var, 2 Ben de bildiğimi söyleyeceğim.
18 Çünkü içim dolu, 2 İçimdeki ruh beni zorluyor.
19 İçim açılmamış şarap gibi, 2 Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.
20 Konuşup rahatlamalıyım, 2 Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.
21 Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, 2 Kimseye yaltaklanmayacağım.
22 Çünkü yaltaklanmayı bilsem, 2 Yaratıcım beni hemen yok ederdi.
1 Alors ces trois hommes-là cessèrent de répondre à Job, parce qu'il croyait être juste.
2 Et Élihu, fils de Barakéel, Buzite, de la famille de Ram, se mit dans une fort grande colère contre Job, parce qu'il se justifiait lui-même devant Dieu.
3 Il se mit aussi en colère contre ses trois amis, parce qu'ils ne trouvaient rien à répondre, et que néanmoins ils avaient condamné Job.
4 Et Élihu avait attendu pour s'adresser à Job qu'ils eussent parlé, parce qu'ils étaient plus âgés que lui.
5 Élihu, voyant que ces trois hommes n'avaient plus aucune réponse à la bouche, se mit en colère.
6 Et Élihu, fils de Barakéel, Buzite, prit la parole, et dit: Je suis jeune et vous êtes des vieillards, aussi j'ai craint et je n'ai pas osé vous dire mon avis.
7 Je me disais: Les jours parleront, et le grand nombre des années fera connaître la sagesse.
8 Mais c'est l'esprit qui est dans les hommes, c'est le souffle du Tout-Puissant qui les rend intelligents.
9 Ce ne sont pas les aînés qui sont sages; ce ne sont pas les vieillards qui comprennent ce qui est juste.
10 C'est pourquoi je dis: Écoute-moi; je dirai mon avis, moi aussi.
11 Voici, j'ai attendu vos discours, j'ai écouté vos raisonnements, jusqu'à ce que vous eussiez bien examiné les discours de Job.
12 Je vous ai suivis attentivement, et voici, pas un de vous n'a convaincu Job, pas un n'a répondu à ses paroles.
13 Ne dites pas: Nous avons trouvé la sagesse! Dieu seul le mettra en fuite, et non un homme.
14 Il n'a pas dirigé ses discours contre moi, et je ne lui répondrai pas à votre manière.
15 Ils sont consternés! Ils ne répondent plus! On leur a ôté l'usage de la parole!
16 J'ai attendu: puisqu'ils ne parlent plus, qu'ils se tiennent là sans répondre,
17 Je répondrai, moi aussi, pour ma part; je dirai mon avis, moi aussi;
18 Car je suis rempli de discours; l'esprit qui est en mon sein me presse.
19 Voici, mon sein est comme un vin sans issue, il va éclater comme des outres neuves.
20 Je parlerai donc et je me soulagerai, j'ouvrirai mes lèvres et je répondrai.
21 Qu'il ne m'arrive pas d'être partial, et de flatter qui que ce soit.
22 Car je ne sais pas flatter: mon créateur ne m'enlèverait-il pas bientôt!