1 Geyik akarsuları nasıl özlerse, 2 Canım da seni öyle özler, ey Tanrı! yazılır.
2 Canım Tanrıya, yaşayan Tanrıya susadı; 2 Ne zaman görmeye gideceğim Tanrının yüzünü?
3 Gözyaşlarım ekmeğim oldu gece gündüz, 2 Gün boyu, ‹‹Nerede senin Tanrın?›› dedikleri için.
4 Anımsayınca içim içimi yiyor, 2 Nasıl toplulukla birlikte yürür, 2 Tanrının evine kadar alaya öncülük ederdim, 2 Sevinç ve şükran sesleri arasında, 2 Bayram eden bir kalabalıkla birlikte.
5 Neden üzgünsün, ey gönlüm, 2 Neden içim huzursuz? 2 Tanrıya umut bağla, 2 Çünkü Ona yine övgüler sunacağım; 2 O benim kurtarıcım ve Tanrımdır.
6 Gönlüm üzgün, 2 Bu yüzden seni anımsıyorum, ey Tanrım. 2 Şeria yöresinde, Hermon ve Misar dağlarında 2 Çağlayanların gümbürdeyince, 2 Enginler birbirine sesleniyor, 2 Bütün dalgaların, sellerin üzerimden geçiyor.
8 Gündüz RAB sevgisini gösterir, 2 Gece ilahi söyler, dua ederim 2 Yaşamımın Tanrısına.
9 Kayam olan Tanrıma diyorum ki, 2 ‹‹Neden beni unuttun? 2 Niçin düşmanlarımın baskısı altında 2 Yaslı gezeyim?››
10 Gün boyu hasımlarım: ‹‹Nerede senin Tanrın?›› diyerek 2 Bana sataştıkça, 2 Kemiklerim kırılıyor sanki.
11 Neden üzgünsün, ey gönlüm, 2 Neden içim huzursuz? 2 Tanrı'ya umut bağla, 2 Çünkü O'na yine övgüler sunacağım; 2 O benim kurtarıcım ve Tanrım'dır.
1 Au maître-chantre. Cantique des enfants de Coré. Comme un cerf soupir après les eaux courantes, ainsi mon âme soupire après toi, ô Dieu!
2 Mon âme a soif de Dieu, du Dieu vivant; quand entrerai-je et me présenterai-je devant la face de Dieu?
3 Les larmes sont devenues mon pain jour et nuit, pendant qu'on me dit sans cesse: Où est ton Dieu?
4 Voici ce que je me rappelle, et j'en repasse le souvenir dans mon cœur: c'est que je marchais entouré de la foule, je m'avançais à sa tête jusqu'à la maison de Dieu, avec des cris de joie et de louange, en cortège de fête.
5 Pourquoi t'abats-tu, mon âme, et frémis-tu en moi? Attends-toi à Dieu, car je le louerai encore; son regard est le salut!
6 Mon Dieu, mon âme est abattue en moi; aussi je me souviens de toi au pays du Jourdain et des Hermons, au mont de Mitséar.
7 Un abîme appelle un autre abîme au bruit de tes torrents; toutes tes vagues, tous tes flots ont passé sur moi.
8 De jour, l'Éternel enverra sa grâce, et de nuit son cantique sera dans ma bouche; je prierai le Dieu qui est ma vie;
9 Je dirai à Dieu, mon rocher: Pourquoi m'as-tu oublié? Pourquoi marcherai-je en deuil, sous l'oppression de l'ennemi?
10 Mes os se brisent, quand mes ennemis m'outragent, disant chaque jour: Où est ton Dieu?
11 Pourquoi t'abats-tu, mon âme, et pourquoi frémis-tu en moi? Attends-toi à Dieu, car je le louerai encore; il est mon salut et mon Dieu!