1 Ey bütün halklar, dinleyin! 2 Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

2 Halk çocukları, bey çocukları, 2 Zenginler, yoksullar!

3 Bilgelik dökülecek ağzımdan, 2 Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

4 Kulak vereceğim özdeyişlere, 2 Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

5 Niçin korkayım kötü günlerde 2 Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

6 Onlar varlıklarına güvenir, 2 Büyük servetleriyle böbürlenirler.

7 Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, 2 Tanrıya fidye veremez.

8 Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, 2 Kimse ödemeye yeltenmemeli.

9 Böyle olmasa, 2 Sonsuza dek yaşar insan, 2 Mezar yüzü görmez.

10 Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, 2 Aptallarla budalaların yok olduğunu. 2 Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

11 Mezarları, sonsuza dek evleri, 2 Kuşaklar boyu konutları olacak, 2 Topraklarına kendi adlarını verseler bile. evleri, kuşaklar boyu konutları olacak››, Masoretik metin ‹‹ ‹Evlerimiz sonsuza dek kalacak› diye düşünüyorlar››.

12 Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, 2 Ölüp giden hayvanlar gibi.

13 Budalaların yolu, 2 Onların sözünü onaylayanların sonu budur. |iSela

14 Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, 2 Ölüm güdecek onları. 2 Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, 2 Cesetleri çürüyecek, 2 Ölüler diyarı onlara konut olacak.

15 Ama Tanrı beni 2 Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak 2 Ve yanına alacak. |iSela

16 Korkma biri zenginleşirse, 2 Evinin görkemi artarsa.

17 Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, 2 Görkemi onunla mezara gitmez.

18 Yaşarken kendini mutlu saysa bile, 2 Başarılı olunca övülse bile.

19 Atalarının kuşağına katılacak, 2 Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

20 Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, 2 Ölüp giden hayvanlar gibi.

1 Au maître-chantre. Psaume des enfants de Coré. Écoutez ceci, vous tous les peuples; prêtez l'oreille, vous tous les habitants du monde!

2 Enfants du peuple et enfants des grands, le riche aussi bien que le pauvre.

3 Ma bouche prononcera des paroles sages, et les pensées de mon cœur sont pleines de sens.

4 Je vais prêter l'oreille aux discours sentencieux; j'expose mon énigme au son de la harpe.

5 Pourquoi craindrais-je aux jours du malheur, quand l'iniquité de mes adversaires m'environne?

6 Ils se confient en leurs biens, ils se glorifient de l'abondance de leurs richesses.

7 Mais l'homme ne saurait racheter son frère, ni payer à Dieu sa rançon.

8 Car le rachat de leur âme est trop cher, et il ne se fera jamais,

9 Pour qu'ils continuent de vivre à perpétuité, et qu'ils ne voient point le tombeau.

10 Car on voit que les sages meurent; le fou et l'insensé périssent également, et laissent leurs biens à d'autres.

11 Ils pensent que leurs maisons dureront éternellement, et leurs demeures d'âge en âge; ils ont donné leurs noms à leurs terres.

12 Mais l'homme ne peut demeurer dans son éclat; il est rendu semblable aux bêtes qui périssent.

13 Telle est la voie sur laquelle ils se fient; et leurs successeurs se plaisent à leurs discours.

14 Ils sont poussés au Sépulcre comme un troupeau; la mort se repaîtra d'eux; les justes domineront sur eux au matin; leur beauté sera consumée dans le Sépulcre, loin de leurs habitations.

15 Mais Dieu rachètera mon âme de la main du Sépulcre, quand il me prendra à lui. (Sélah.)

16 Ne crains point, quand un homme s'enrichit, quand la gloire de sa maison s'accroît.

17 Car, en mourant, il n'emportera rien; sa gloire ne descendra pas après lui.

18 Que dans sa vie il rende son âme heureuse, et qu'on te loue parce que tu te fais du bien,

19 Tu iras pourtant vers la génération de tes pères, qui ne reverront jamais la lumière.

20 L'homme qui est en honneur et qui n'a pas d'intelligence, devient semblable aux bêtes qui périssent.