1 Tanrı eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez çeşitli yollardan atalarımıza seslendi.
2 Bu son çağda da her şeye mirasçı kıldığı ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğluyla bize seslenmiştir.
3 Oğul, Tanrı yüceliğinin parıltısı, Onun varlığının öz görünümüdür. Güçlü sözüyle her şeyi devam ettirir. Günahlardan arınmayı sağladıktan sonra, yücelerde ulu Tanrının sağında oturdu.
4 Meleklerden ne denli üstün bir adı miras aldıysa, onlardan o denli üstün oldu.
5 Çünkü Tanrı meleklerin herhangi birine, ‹‹Sen benim Oğlumsun, Bugün ben sana Baba oldum›› Ya da, ‹‹Ben Ona Baba olacağım, O da bana Oğul olacak››
6 Yine Tanrı ilk doğanı dünyaya gönderirken diyor ki, ‹‹Tanrının bütün melekleri Ona tapınsın.››
7 Melekler için, ‹‹Kendi meleklerini rüzgar, Hizmetkârlarını ateş alevi yapar›› diyor.
8 Ama Oğul için şöyle diyor: ‹‹Ey Tanrı, tahtın sonsuzluklar boyunca kalıcıdır, Egemenliğinin asası adalet asasıdır.
9 Doğruluğu sevdin, kötülükten nefret ettin. Bunun için Tanrı, senin Tanrın, Seni sevinç yağıyla Arkadaşlarından daha çok meshetti.››
10 Yine diyor ki, ‹‹Ya Rab, başlangıçta Dünyanın temellerini sen attın. Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
11 Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek.
12 Bir kaftan gibi düreceksin onları, Bir giysi gibi değiştirilecekler. Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.››
13 Tanrı meleklerin herhangi birine, ‹‹Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek, Sağımda otur››
14 Bütün melekler kurtuluşu miras alacaklara hizmet etmek için gönderilen görevli ruhlar değil midir?
1 God having spoken in many parts and in many ways formerly to the fathers in the prophets,
2 at the end of these days has spoken to us in {the person of the} Son, whom he has established heir of all things, by whom also he made the worlds;
3 who being {the} effulgence of his glory and {the} expression of his substance, and upholding all things by the word of his power, having made {by himself} the purification of sins, set himself down on the right hand of the greatness on high,
4 taking a place by so much better than the angels, as he inherits a name more excellent than they.
5 For to which of the angels said he ever, *Thou* art my Son: this day have *I* begotten thee? and again, *I* will be to him for father, and *he* shall be to me for son?
6 and again, when he brings in the firstborn into the habitable world, he says, And let all God's angels worship him.
7 And as to the angels he says, Who makes his angels spirits and his ministers a flame of fire;
8 but as to the Son, Thy throne, O God, {is} to the age of the age, and a sceptre of uprightness {is} the sceptre of thy kingdom.
9 Thou hast loved righteousness and hast hated lawlessness; therefore God, thy God, has anointed thee with oil of gladness above thy companions.
10 And, *Thou* in the beginning, Lord, hast founded the earth, and works of thy hands are the heavens.
11 They shall perish, but *thou* continuest still; and they all shall grow old as a garment,
12 and as a covering shalt thou roll them up, and they shall be changed; but *thou* art the Same, and thy years shall not fail.
13 But as to which of the angels said he ever, Sit at my right hand until I put thine enemies {as} footstool of thy feet?
14 Are they not all ministering spirits, sent out for service on account of those who shall inherit salvation?