1 Böylece Mesih İsaya ait olanlara artık hiçbir mahkûmiyet yoktur.
2 Çünkü yaşam veren Ruhun yasası, Mesih İsa sayesinde beni günahın ve ölümün yasasından özgür kıldı.
3 İnsan benliğinden ötürü güçsüz olan Kutsal Yasanın yapamadığını Tanrı yaptı. Öz Oğlunu günahlı insan benzerliğinde günah sunusu olarak gönderip günahı insan benliğinde yargıladı.
4 Öyle ki, Yasanın gereği, benliğe göre değil, Ruha göre yaşayan bizlerde yerine gelsin.
5 Benliğe uyanlar benlikle ilgili, Ruha uyanlarsa Ruhla ilgili işleri düşünürler.
6 Benliğe dayanan düşünce ölüm, Ruha dayanan düşünceyse yaşam ve esenliktir.
7 Çünkü benliğe dayanan düşünce Tanrıya düşmandır; Tanrının Yasasına boyun eğmez, eğemez de...
8 Benliğin denetiminde olanlar Tanrıyı hoşnut edemezler.
9 Ne var ki, Tanrının Ruhu içinizde yaşıyorsa, benliğin değil, Ruhun denetimindesiniz. Ama içinde Mesihin Ruhu olmayan kişi Mesihin değildir.
10 Eğer Mesih içinizdeyse, bedeniniz günah yüzünden ölü olmakla birlikte, aklanmış olduğunuz için ruhunuz diridir.
11 Mesih İsayı ölümden dirilten Tanrının Ruhu içinizde yaşıyorsa, Mesihi ölümden dirilten Tanrı, içinizde yaşayan Ruhuyla ölümlü bedenlerinize de yaşam verecektir.
12 Öyleyse kardeşlerim, borçluyuz ama, benliğe göre yaşamak için benliğe borçlu değiliz.
13 Çünkü benliğe göre yaşarsanız öleceksiniz; ama bedenin kötü işlerini Ruhla öldürürseniz yaşayacaksınız.
14 Tanrının Ruhuyla yönetilenlerin hepsi Tanrının oğullarıdır.
15 Çünkü sizi yeniden korkuya sürükleyecek kölelik ruhunu almadınız, oğulluk ruhunu aldınız. Bu ruhla, ‹‹Abba, Baba!›› diye sesleniriz.
16 Ruhun kendisi, bizim ruhumuzla birlikte, Tanrının çocukları olduğumuza tanıklık eder.
17 Eğer Tanrının çocuklarıysak, aynı zamanda mirasçıyız. Mesihle birlikte yüceltilmek üzere Mesihle birlikte acı çekiyorsak, Tanrının mirasçılarıyız, Mesihle ortak mirasçılarız.
18 Kanım şu ki, bu anın acıları, gözümüzün önüne serilecek yücelikle karşılaştırılmaya değmez.
19 Yaratılış, Tanrı çocuklarının ortaya çıkmasını büyük özlemle bekliyor.
20 Çünkü yaratılış amaçsızlığa teslim edildi. Bu da yaratılışın isteğiyle değil, onu amaçsızlığa teslim eden Tanrının isteğiyle oldu. Çünkü yaratılışın, yozlaşmaya köle olmaktan kurtarılıp Tanrı çocuklarının yüce özgürlüğüne kavuşturulması umudu vardı.
22 Bütün yaratılışın şu ana dek birlikte inleyip doğum ağrısı çektiğini biliyoruz.
23 Yalnız yaratılış değil, biz de -evet Ruhun turfandasına sahip olan bizler de- evlatlığa alınmayı, yani bedenlerimizin kurtulmasını özlemle bekleyerek içimizden inliyoruz.
24 Çünkü bu umutla kurtulduk. Ama görülen umut, umut değildir. Gördüğü şeyi kim umut eder?
25 Oysa görmediğimize umut bağlarsak, sabırla bekleyebiliriz.
26 Bunun gibi, Ruh da güçsüzlüğümüzde bize yardım eder. Ne için dua etmemiz gerektiğini bilmeyiz, ama Ruhun kendisi, sözle anlatılamaz iniltilerle bizim için aracılık eder.
27 Yürekleri araştıran Tanrı, Ruhun düşüncesinin ne olduğunu bilir. Çünkü Ruh, Tanrının isteği uyarınca kutsallar için aracılık eder.
28 Tanrının, kendisini sevenlerle, amacı uyarınca çağrılmış olanlarla birlikte her durumda iyilik için etkin olduğunu biliriz.
29 Çünkü Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlunun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun.
30 Tanrı önceden belirlediği kişileri çağırdı, çağırdıklarını akladı ve akladıklarını yüceltti.
31 Öyleyse buna ne diyelim? Tanrı bizden yanaysa, kim bize karşı olabilir?
32 Öz Oğlunu bile esirgemeyip Onu hepimiz için ölüme teslim eden Tanrı, Onunla birlikte bize her şeyi bağışlamayacak mı?
33 Tanrının seçtiklerini kim suçlayacak? Onları aklayan Tanrıdır.
34 Kim suçlu çıkaracak? Ölmüş, üstelik dirilmiş olan Mesih İsa, Tanrının sağındadır ve bizim için aracılık etmektedir.
35 Mesihin sevgisinden bizi kim ayırabilir? Sıkıntı mı, elem mi, zulüm mü, açlık mı, çıplaklık mı, tehlike mi, kılıç mı?
36 Yazılmış olduğu gibi: ‹‹Senin uğruna bütün gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.››
37 Ama bizi sevenin aracılığıyla bu durumların hepsinde galiplerden üstünüz.
38 Eminim ki, ne ölüm, ne yaşam, ne melekler, ne yönetimler, ne şimdiki ne gelecek zaman, ne güçler, ne yükseklik, ne derinlik, ne de yaratılmış başka bir şey bizi Rabbimiz Mesih İsa'da olan Tanrı sevgisinden ayırmaya yetecektir.
1 {There is} then now no condemnation to those in Christ Jesus.
2 For the law of the Spirit of life in Christ Jesus has set me free from the law of sin and of death.
3 For what the law could not do, in that it was weak through the flesh, God, having sent his own Son, in likeness of flesh of sin, and for sin, has condemned sin in the flesh,
4 in order that the righteous requirement of the law should be fulfilled in us, who do not walk according to flesh but according to Spirit.
5 For they that are according to flesh mind the things of the flesh; and they that are according to Spirit, the things of the Spirit.
6 For the mind of the flesh {is} death; but the mind of the Spirit life and peace.
7 Because the mind of the flesh is enmity against God: for it is not subject to the law of God; for neither indeed can it be:
8 and they that are in flesh cannot please God.
9 But *ye* are not in flesh but in Spirit, if indeed God's Spirit dwell in you; but if any one has not {the} Spirit of Christ *he* is not of him:
10 but if Christ be in you, the body is dead on account of sin, but the Spirit life on account of righteousness.
11 But if the Spirit of him that has raised up Jesus from among {the} dead dwell in you, he that has raised up Christ from among {the} dead shall quicken your mortal bodies also on account of his Spirit which dwells in you.
12 So then, brethren, we are debtors, not to the flesh, to live according to flesh;
13 for if ye live according to flesh, ye are about to die; but if, by the Spirit, ye put to death the deeds of the body, ye shall live:
14 for as many as are led by {the} Spirit of God, *these* are sons of God.
15 For ye have not received a spirit of bondage again for fear, but ye have received a spirit of adoption, whereby we cry, Abba, Father.
16 The Spirit itself bears witness with our spirit, that we are children of God.
17 And if children, heirs also: heirs of God, and Christ's joint heirs; if indeed we suffer with {him}, that we may also be glorified with {him}.
18 For I reckon that the sufferings of this present time are not worthy {to be compared} with the coming glory to be revealed to us.
19 For the anxious looking out of the creature expects the revelation of the sons of God:
20 for the creature has been made subject to vanity, not of its will, but by reason of him who has subjected {the same}, in hope
21 that the creature itself also shall be set free from the bondage of corruption into the liberty of the glory of the children of God.
22 For we know that the whole creation groans together and travails in pain together until now.
23 And not only {that}, but even *we* ourselves, who have the first-fruits of the Spirit, we also ourselves groan in ourselves, awaiting adoption, {that is} the redemption of our body.
24 For we have been saved in hope; but hope seen is not hope; for what any one sees, why does he also hope?
25 But if what we see not we hope, we expect in patience.
26 And in like manner the Spirit joins also its help to our weakness; for we do not know what we should pray for as is fitting, but the Spirit itself makes intercession with groanings which cannot be uttered.
27 But he who searches the hearts knows what {is} the mind of the Spirit, because he intercedes for saints according to God.
28 But we *do* know that all things work together for good to those who love God, to those who are called according to purpose.
29 Because whom he has foreknown, he has also predestinated {to be} conformed to the image of his Son, so that he should be {the} firstborn among many brethren.
30 But whom he has predestinated, these also he has called; and whom he has called, these also he has justified; but whom he has justified, these also he has glorified.
31 What shall we then say to these things? If God {be} for us, who against us?
32 He who, yea, has not spared his own Son, but delivered him up for us all, how shall he not also with him grant us all things?
33 Who shall bring an accusation against God's elect? {It is} God who justifies:
34 who is he that condemns? {It is} Christ who has died, but rather has been {also} raised up; who is also at the right hand of God; who also intercedes for us.
35 Who shall separate us from the love of Christ? tribulation or distress, or persecution, or famine, or nakedness, or danger, or sword?
36 According as it is written, For thy sake we are put to death all the day long; we have been reckoned as sheep for slaughter.
37 But in all these things we more than conquer through him that has loved us.
38 For I am persuaded that neither death, nor life, nor angels, nor principalities, nor things present, nor things to come, nor powers,
39 nor height, nor depth, nor any other creature, shall be able to separate us from the love of God, which {is} in Christ Jesus our Lord.