1 Övgüler sunun, RABbe! 2 RABbe şükredin, çünkü O iyidir, 2 Sevgisi sonsuzdur.
2 RABbin büyük işlerini kim anlatabilir, 2 Kim Ona yeterince övgü sunabilir?
3 Ne mutlu adalete uyanlara, 2 Sürekli doğru olanı yapanlara!
4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, 2 Onları kurtardığında ilgilen benimle.
5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, 2 Ulusunun sevincini, 2 Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
6 Atalarımız gibi biz de günah işledik, 2 Suç işledik, kötülük ettik.
7 Atalarımız Mısırdayken 2 Yaptığın harikaları anlamadı, 2 Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, 2 Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.
8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için, 2 Adı uğruna kurtardı onları.
9 Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz, 2 Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde, 2 Çölde yürür gibi.
10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, 2 Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
11 Sular yuttu hasımlarını, 2 Hiçbiri kurtulmadı.
12 O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar, 2 Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.
13 Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular, 2 Öğüt vermesini beklemediler.
14 Özlemle kıvrandılar çölde, 2 Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.
15 Tanrı onlara istediklerini verdi, 2 Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
16 Onlar ordugahlarında Musayı, 2 RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,
17 Yer yarıldı ve Datanı yuttu, 2 Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.
18 Ateş kavurdu onları izleyenleri, 2 Alev yaktı kötüleri.
19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde, 2 Dökme bir puta tapındılar.
20 Tanrının yüceliğini, 2 Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı, 2 Mısırda yaptığı büyük işleri,
22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları, 2 Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, 2 Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak, 2 Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.
24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, 2 Tanrının verdiği söze inanmadılar.
25 Çadırlarında söylendiler, 2 Dinlemediler RABbin sesini.
26 Bu yüzden RAB elini kaldırdı 2 Ve çölde onları yere sereceğine, 2 Soylarını ulusların arasına saçacağına, 2 Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
28 Sonra Baal-Peora bel bağladılar, 2 Ölülere sunulan kurbanları yediler.
29 Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla, 2 Salgın hastalık çıktı aralarında.
30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi, 2 Felaketi önledi.
31 Bu doğruluk sayıldı ona, 2 Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
32 Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, 2 Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;
33 Çünkü onu sinirlendirdiler, 2 O da düşünmeden konuştu.
34 RABbin onlara buyurduğu gibi 2 Yok etmediler halkları,
35 Tersine öteki uluslara karıştılar, 2 Onların törelerini öğrendiler.
36 Putlarına taptılar, 2 Bu da onlara tuzak oldu.
37 Oğullarını, kızlarını 2 Cinlere kurban ettiler.
38 Kenan putlarına kurban olsun diye 2 Oğullarının, kızlarının kanını, 2 Suçsuzların kanını döktüler; 2 Ülke onların kanıyla kirlendi.
39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, 2 Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
40 RABbin öfkesi parladı halkına karşı, 2 Tiksindi kendi halkından.
41 Onları ulusların eline teslim etti. 2 Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
42 Düşmanları onları ezdi, 2 Boyun eğdirdi hepsine.
43 RAB onları birçok kez kurtardı, 2 Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı 2 Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla 2 Yakarışlarını duyunca.
45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, 2 Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, 2 Topla bizi ulusların arasından. 2 Kutsal adına şükredelim, 2 Yüceliğinle övünelim.
48 Öncesizlikten sonsuza dek, 2 İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! 2 Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin. 2 RAB'be övgüler olsun!
1 Hallelujah! Give ye thanks unto Jehovah; for he is good; for his loving-kindness {endureth} for ever.
2 Who can utter the mighty acts of Jehovah? {who} can shew forth all his praise?
3 Blessed are they that keep justice, {and} he that doeth righteousness at all times.
4 Remember me, O Jehovah, with {thy} favour toward thy people; visit me with thy salvation:
5 That I may see the prosperity of thy chosen ones, that I may rejoice in the joy of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
6 We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
7 Our fathers in Egypt considered not thy wondrous works; they remembered not the multitude of thy loving-kindnesses; but they rebelled at the sea, at the Red Sea.
8 Yet he saved them for his name's sake, that he might make known his might.
9 And he rebuked the Red Sea, and it dried up; and he led them through the deeps as through a wilderness.
10 And he saved them from the hand of him that hated {them}, and redeemed them from the hand of the enemy.
11 And the waters covered their oppressors: there was not one of them left.
12 Then believed they his words; they sang his praise.
13 They soon forgot his works; they waited not for his counsel:
14 And they lusted exceedingly in the wilderness, and tempted *God in the desert.
15 Then he gave them their request, but sent leanness into their soul.
16 And they envied Moses in the camp, {and} Aaron, the saint of Jehovah.
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram;
18 And fire was kindled in their company; a flame burned up the wicked.
19 They made a calf in Horeb, and did homage to a molten image;
20 And they changed their glory into the similitude of an ox that eateth grass.
21 They forgot *God their Saviour, who had done great things in Egypt,
22 Wondrous works in the land of Ham, terrible things by the Red Sea.
23 And he said that he would destroy them, had not Moses, his chosen, stood before him in the breach, to turn away his fury, lest he should destroy {them}.
24 And they despised the pleasant land; they believed not his word,
25 But murmured in their tents: they hearkened not unto the voice of Jehovah.
26 And he lifted up his hand to them, that he would make them fall in the wilderness;
27 And that he would make their seed fall among the nations, and disperse them through the countries.
28 And they joined themselves unto Baal-Peor, and ate the sacrifices of the dead;
29 And they provoked {him} to anger with their doings; and a plague broke out among them.
30 Then stood up Phinehas and executed judgment, and the plague was stayed;
31 And that was reckoned unto him for righteousness, from generation to generation, for evermore.
32 And they moved him to wrath at the waters of Meribah, and it went ill with Moses on their account;
33 For they provoked his spirit, so that he spoke unadvisedly with his lips.
34 They did not destroy the peoples, as Jehovah commanded them;
35 But they mingled with the nations, and learned their works;
36 And they served their idols; and they were a snare unto them:
37 And they sacrificed their sons and their daughters unto demons,
38 And shed innocent blood, the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan; and the land was polluted with blood.
39 And they were defiled with their works, and went a-whoring in their doings.
40 Then was the anger of Jehovah kindled against his people, and he abhorred his inheritance;
41 And he gave them into the hand of the nations; and they that hated them ruled over them:
42 And their enemies oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
43 Often did he deliver them; but as for them they provoked {him} by their counsel, and they were brought low by their iniquity.
44 But he regarded their distress, when he heard their cry;
45 And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his loving-kindnesses;
46 And he caused them to find compassion of all those that had carried them captives.
47 Save us, Jehovah our God, and gather us from among the nations, to give thanks unto thy holy name, {and} to triumph in thy praise.
48 Blessed be Jehovah the God of Israel, from eternity and to eternity! And let all the people say, Amen! Hallelujah!