1 Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, 2 Atalarımız anlattı bize, 2 Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
2 Elinle ulusları kovdun, 2 Ama atalarımıza yer verdin; 2 Halkları kırdın, 2 Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, 2 Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. 2 Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; 2 Çünkü sen onları sevdin.
4 Ey Tanrı, kralım sensin, 2 Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, 2 Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
6 Çünkü ben yayıma güvenmem, 2 Kılıcım da beni kurtarmaz;
7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, 2 Bizden nefret edenleri utanca boğan.
8 Her gün Tanrıyla övünür, 2 Sonsuza dek adına şükran sunarız. |iSela
9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, 2 Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
10 Düşman karşısında bizi gerilettin, 2 Bizden tiksinenler bizi soydu.
11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, 2 Ulusların arasına dağıttın.
12 Yok pahasına sattın halkını, 2 Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
13 Bizi komşularımızın yüzkarası, 2 Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
14 Ulusların diline düşürdün bizi, 2 Gülüyor halklar halimize.
15 Rezilliğim gün boyu karşımda, 2 Utancımdan yerin dibine geçtim
16 Hakaret ve sövgü duya duya, 2 Öç almak isteyen düşman karşısında.
17 Bütün bunlar başımıza geldi, 2 Yine de seni unutmadık, 2 Antlaşmana ihanet etmedik,
18 Döneklik etmedik, 2 Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
19 Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, 2 Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
20 Eğer Tanrımızın adını unutsaydık, 2 Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
21 Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? 2 Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
22 Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, 2 Kasaplık koyun sayılıyoruz.
23 Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? 2 Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
24 Niçin yüzünü gizliyorsun? 2 Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
25 Çünkü yere serildik, 2 Bedenimiz toprağa yapıştı.
26 Kalk, yardım et bize! 2 Kurtar bizi sevgin uğruna!
1 [To the chief Musician. Of the sons of Korah. An instruction.] O God, with our ears have we heard, our fathers have told us, the work thou wroughtest in their days, in the days of old:
2 Thou, by thy hand, didst dispossess the nations, but them thou didst plant; thou didst afflict the peoples, but them didst thou cause to spread out.
3 For not by their own sword did they take possession of the land, neither did their own arm save them; but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou hadst delight in them.
4 Thou thyself art my king, O God: command deliverance for Jacob.
5 Through thee will we push down our adversaries; through thy name will we tread them under that rise up against us.
6 For I will not put confidence in my bow, neither shall my sword save me.
7 For thou hast saved us from our adversaries, and hast put them to shame that hate us.
8 In God will we boast all the day, and we will praise thy name for ever. Selah.
9 But thou hast cast off, and put us to confusion, and dost not go forth with our armies;
10 Thou hast made us to turn back from the adversary, and they that hate us spoil for themselves;
11 Thou hast given us over like sheep {appointed} for meat, and hast scattered us among the nations;
12 Thou hast sold thy people for nought, and hast not increased {thy wealth} by their price;
13 Thou makest us a reproach to our neighbours, a mockery and a derision for them that are round about us;
14 Thou makest us a byword among the nations, a shaking of the head among the peoples.
15 All the day my confusion is before me, and the shame of my face hath covered me,
16 Because of the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and the avenger.
17 All this is come upon us; yet have we not forgotten thee, neither have we dealt falsely against thy covenant:
18 Our heart is not turned back, neither have our steps declined from thy path;
19 Though thou hast crushed us in the place of jackals, and covered us with the shadow of death.
20 If we had forgotten the name of our God, and stretched out our hands to a strange *god,
21 Would not God search this out? for he knoweth the secrets of the heart.
22 But for thy sake are we killed all the day long; we are reckoned as sheep for slaughter.
23 Awake, why sleepest thou, Lord? arise, cast {us} not off for ever.
24 Wherefore hidest thou thy face, {and} forgettest our affliction and our oppression?
25 For our soul is bowed down to the dust; our belly cleaveth unto the earth.
26 Rise up for our help, and redeem us for thy loving-kindness' sake.