1 Akılsız içinden, ‹‹Tanrı yok!›› der. 2 İnsanlar bozuldu, iğrençlik aldı yürüdü, 2 İyilik eden yok. sazlar››.

2 Tanrı göklerden bakar oldu insanlara, 2 Akıllı, Tanrıya yönelen biri var mı diye.

3 Hepsi saptı, 2 Tümü yozlaştı, 2 İyilik eden yok, 2 Bir kişi bile!

4 Suç işleyenler görmüyor mu? 2 Halkımı ekmek yer gibi yiyor, 2 Tanrıya yakarmıyorlar.

5 Ama korkulmayacak yerde korkacaklar, 2 Çünkü Tanrı seni kuşatanların kemiklerini dağıtacak, 2 Onları reddettiği için hepsini utandıracak.

6 Keşke İsrail'in kurtuluşu Siyon'dan gelse! 2 Tanrı halkını eski gönencine kavuşturunca, 2 Yakup soyu sevinecek, İsrail halkı coşacak.

1 [To the chief Musician. On Mahalath: an instruction. Of David.] The fool hath said in his heart, There is no God! They have corrupted themselves, and have done abominable iniquity: there is none that doeth good.

2 God looked down from the heavens upon the children of men, to see if there were any that did understand, that did seek God.

3 Every one of them is gone back, they are together become corrupt: there is none that doeth good, not even one.

4 Have the workers of iniquity no knowledge, eating up my people {as} they eat bread? they call not upon God.

5 There were they in great fear, where no fear was; for God scattereth the bones of him that encampeth against thee. Thou hast put {them} to shame, for God hath despised them.

6 Oh that the salvation of Israel were come out of Zion! When God turneth again the captivity of his people, Jacob shall be glad, Israel shall rejoice.