1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

2 ‹‹Bilge kişi boş sözlerle yanıtlar mı, 2 Karnını doğu rüzgarıyla doldurur mu?

3 Boş sözlerle tartışır, 2 Yararsız söylevler verir mi?

4 Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor, 2 Tanrının huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.

5 Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor, 2 Hilekârların diliyle konuşuyorsun.

6 Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil, 2 Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.

7 ‹‹İlk doğan insan sen misin? 2 Yoksa dağlardan önce mi var oldun?

8 Tanrının sırrını mı dinledin de, 2 Yalnız kendini bilge görüyorsun?

9 Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim? 2 Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?

10 Bizde ak saçlı da yaşlı da var, 2 Babandan bile yaşlı.

11 Az mı geliyor Tanrının avutması sana, 2 Söylediği yumuşak sözler?

12 Niçin yüreğin seni sürüklüyor, 2 Gözlerin parıldıyor,

13 Tanrıya öfkeni gösteriyorsun, 2 Ağzından böyle sözler dökülüyor?

14 ‹‹İnsan gerçekten temiz olabilir mi? 2 Kadından doğan biri doğru olabilir mi?

15 Tanrı meleklerine güvenmiyorsa, 2 Gökler bile Onun gözünde temiz değilse,

16 Haksızlığı su gibi içen 2 İğrenç, bozuk insana mı güvenecek?

17 ‹‹Dinle beni, sana açıklayayım, 2 Gördüğümü anlatayım,

18 Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği, 2 Gizlemediği gerçekleri;

19 O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti, 2 Aralarına henüz yabancı girmemişti.

20 Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır, 2 Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.

21 Dehşet sesleri kulağından eksilmez, 2 Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.

22 Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz, 2 Kılıç onu gözler.

23 ‹Nerede?› diyerek ekmek ardınca dolaşır, 2 Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.

24 Acı ve sıkıntı onu yıldırır, 2 Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.

25 Çünkü Tanrıya el kaldırmış, 2 Her Şeye Gücü Yetene meydan okumuş,

26 Kalın, yumrulu kalkanıyla 2 Ona inatla saldırmıştı.

27 ‹‹Yüzü semirdiği, 2 Göbeği yağ bağladığı halde,

28 Yıkılmış kentlerde, 2 Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,

29 Zengin olmayacak, serveti tükenecek, 2 Malları ülkeye yayılmayacaktır.

30 Karanlıktan kaçamayacak, 2 Filizlerini alev kurutacak, 2 Tanrının ağzından çıkan solukla yok olacaktır.

31 Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın, 2 Çünkü ödülü boşluk olacaktır.

32 Gününden önce işi tamamlanacak, 2 Dalı yeşermeyecektir.

33 Asma gibi koruğunu dökecek, 2 Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.

34 Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur, 2 Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.

35 Fesada gebe kalıp kötülük doğururlar, 2 İçleri yalan doludur.››

1 Eliphaz de Théman prit la parole et dit:

2 Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d'orient?

3 Est-ce par d'inutiles propos qu'il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?

4 Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.

5 Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.

6 Ce n'est pas moi, c'est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.

7 Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?

8 As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?

9 Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n'ayons pas?

10 Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.

11 Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?...

12 Où ton coeur t'entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?

13 Quoi! c'est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!

14 Qu'est-ce que l'homme, pour qu'il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?

15 Si Dieu n'a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,

16 Combien moins l'être abominable et pervers, L'homme qui boit l'iniquité comme l'eau!

17 Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j'ai vu,

18 Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu'ils ont révélé, l'ayant appris de leurs pères.

19 A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n'était encore venu.

20 Le méchant passe dans l'angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l'impie.

21 La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;

22 Il n'espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l'épée qui le menace;

23 Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l'attend.

24 La détresse et l'angoisse l'épouvantent, Elles l'assaillent comme un roi prêt à combattre;

25 Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,

26 Il a eu l'audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.

27 Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d'embonpoint;

28 Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.

29 Il ne s'enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s'étendra plus sur la terre.

30 Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.

31 S'il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.

32 Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.

33 Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.

34 La maison de l'impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l'homme corrompu.

35 Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.