1 RAB kasırganın içinden Eyüpü şöyle yanıtladı:

2 ‹‹Bilgisizce sözlerle 2 Tasarımı karartan bu adam kim?

3 Şimdi erkek gibi kuşağını beline vur da, 2 Ben sorayım, sen anlat.

4 ‹‹Ben dünyanın temelini atarken sen neredeydin? 2 Anlıyorsan söyle.

5 Kim saptadı onun ölçülerini? Kuşkusuz biliyorsun! 2 Kim çekti ipi üzerine?

6 Neyin üstüne yapıldı temelleri? 2 Kim koydu köşe taşını,

7 Sabah yıldızları birlikte şarkı söylerken, 2 İlahi varlıklar sevinçle çığrışırken?

8 ‹‹Denizin ardından kapıları kim kapadı, 2 Ana rahminden fışkırdığı zaman;

9 Ona bulutları giysi, 2 Koyu karanlığı kundak yaptığım,

10 Sınırını koyduğum, 2 Kapılarıyla sürgülerini yerleştirdiğim,

11 ‹Buraya kadar gelip öteye geçmeyeceksin, 2 Gururlu dalgaların şurada duracak› dediğim zaman?

12 ‹‹Sen ömründe sabaha buyruk verdin mi, 2 Şafağa yerini gösterdin mi;

13 Yeryüzünün uçlarını tutsun, 2 Oradaki kötüler silkilip atılsın diye?

14 Mühür basılan balçık gibi biçim değiştirir yeryüzü, 2 Giysi kıvrımları gibi göze çarpar.

15 Kötülerin ışıkları alınır, 2 Kalkan kolları kırılır.

16 ‹‹Denizin kaynaklarına vardın mı, 2 Gezdin mi enginin diplerinde?

17 Ölüm kapıları sana gösterildi mi? 2 Gördün mü ölüm gölgesinin kapılarını?

18 Dünyanın genişliğini kavradın mı? 2 Anlat bana, bütün bunları biliyorsan.

19 ‹‹Işığın bulunduğu yerin yolu nerede? 2 Ya karanlık, onun yeri neresi?

20 Onları yerlerine götürebilir misin? 2 Evlerinin yolunu biliyor musun?

21 Bilmediğin şey yok zaten, 2 Çünkü onlarla aynı zamanda doğmuştun! 2 O kadar yaşlısın!

22 ‹‹Karın ambarlarına girdin mi, 2 Dolunun ambarlarını gördün mü?

23 Ben onları sıkıntılı günler için, 2 Kavga ve savaş günleri için saklıyorum.

24 Nerede ışığın dağıtıldığı, 2 Doğu rüzgarının yeryüzüne saçıldığı yere giden yol?

25 Kim sellere kanal, 2 Yıldırımlara yol açtı;

26 Kimsenin yaşamadığı toprakları, 2 İnsanın bulunmadığı çölü sulasın diye;

27 Kurak ve ıssız yeri doyursun, 2 Ot bitirsin diye?

28 Yağmurun babası var mı? 2 Çiy damlalarını kim yarattı?

29 Buz kimin rahminden çıktı? 2 Göklerden düşen kırağıyı kim doğurdu,

30 Sular taş gibi katılaşıp 2 Enginin yüzü donunca?

31 ‹‹Ülker yıldızlarını bağlayabilir misin? 2 Oryonun bağlarını çözebilir misin?

32 Mevsimlerinde çıkartabilir misin takımyıldızları? 2 Büyük ve Küçük Ayıya yol gösterebilir misin?

33 Biliyor musun göklerin yasalarını? 2 Tanrının yönetimini yeryüzünde kurabilir misin?

34 ‹‹Başına bol yağmur yağsın diye 2 Bulutlara sesini duyurabilir misin?

35 Varıp da, ‹Buradayız› desinler diye, 2 Şimşekleri gönderebilir misin?

36 Kim mısırturnasına bilgelik, 2 Horoza anlayış verdi? sezdikleri sanılırdı. Bu iki sözcük ‹‹yüreğimiz›› ve ‹‹aklımız›› anlamına da gelebilir.

37 Kimin bulutları sayacak bilgisi var? 2 Kim göklerin tulumlarını boşaltabilir,

38 Toprak sertleşip 2 Parçaları birbirine yapışınca?

39 ‹‹Dişi aslanlar için sen avlanabilir misin, 2 Genç aslanların karnını doyurabilir misin,

40 İnlerine sindikleri, 2 Çalılıkta pusuya yattıkları zaman?

41 Kuzguna yiyeceğini kim sağlıyor, 2 Yavruları Tanrı'ya feryat edip 2 Açlıktan kıvrandığı zaman?

1 L'Eternel répondit à Job du milieu de la tempête et dit:

2 Qui est celui qui obscurcit mes desseins Par des discours sans intelligence?

3 Ceins tes reins comme un vaillant homme; Je t'interrogerai, et tu m'instruiras.

4 Où étais-tu quand je fondais la terre? Dis-le, si tu as de l'intelligence.

5 Qui en a fixé les dimensions, le sais-tu? Ou qui a étendu sur elle le cordeau?

6 Sur quoi ses bases sont-elles appuyées? Ou qui en a posé la pierre angulaire,

7 Alors que les étoiles du matin éclataient en chants d'allégresse, Et que tous les fils de Dieu poussaient des cris de joie?

8 Qui a fermé la mer avec des portes, Quand elle s'élança du sein maternel;

9 Quand je fis de la nuée son vêtement, Et de l'obscurité ses langes;

10 Quand je lui imposai ma loi, Et que je lui mis des barrières et des portes;

11 Quand je dis: Tu viendras jusqu'ici, tu n'iras pas au delà; Ici s'arrêtera l'orgueil de tes flots?

12 Depuis que tu existes, as-tu commandé au matin? As-tu montré sa place à l'aurore,

13 Pour qu'elle saisisse les extrémités de la terre, Et que les méchants en soient secoués;

14 Pour que la terre se transforme comme l'argile qui reçoit une empreinte, Et qu'elle soit parée comme d'un vêtement;

15 Pour que les méchants soient privés de leur lumière, Et que le bras qui se lève soit brisé?

16 As-tu pénétré jusqu'aux sources de la mer? T'es-tu promené dans les profondeurs de l'abîme?

17 Les portes de la mort t'ont-elles été ouvertes? As-tu vu les portes de l'ombre de la mort?

18 As-tu embrassé du regard l'étendue de la terre? Parle, si tu sais toutes ces choses.

19 Où est le chemin qui conduit au séjour de la lumière? Et les ténèbres, où ont-elles leur demeure?

20 Peux-tu les saisir à leur limite, Et connaître les sentiers de leur habitation?

21 Tu le sais, car alors tu étais né, Et le nombre de tes jours est grand!

22 Es-tu parvenu jusqu'aux amas de neige? As-tu vu les dépôts de grêle,

23 Que je tiens en réserve pour les temps de détresse, Pour les jours de guerre et de bataille?

24 Par quel chemin la lumière se divise-t-elle, Et le vent d'orient se répand-il sur la terre?

25 Qui a ouvert un passage à la pluie, Et tracé la route de l'éclair et du tonnerre,

26 Pour que la pluie tombe sur une terre sans habitants, Sur un désert où il n'y a point d'hommes;

27 Pour qu'elle abreuve les lieux solitaires et arides, Et qu'elle fasse germer et sortir l'herbe?

28 La pluie a-t-elle un père? Qui fait naître les gouttes de la rosée?

29 Du sein de qui sort la glace, Et qui enfante le frimas du ciel,

30 Pour que les eaux se cachent comme une pierre, Et que la surface de l'abîme soit enchaînée?

31 Noues-tu les liens des Pléiades, Ou détaches-tu les cordages de l'Orion?

32 Fais-tu paraître en leur temps les signes du zodiaque, Et conduis-tu la Grande Ourse avec ses petits?

33 Connais-tu les lois du ciel? Règles-tu son pouvoir sur la terre?

34 Elèves-tu la voix jusqu'aux nuées, Pour appeler à toi des torrents d'eaux?

35 Lances-tu les éclairs? Partent-ils? Te disent-ils: Nous voici?

36 Qui a mis la sagesse dans le coeur, Ou qui a donné l'intelligence à l'esprit?

37 Qui peut avec sagesse compter les nuages, Et verser les outres des cieux,

38 Pour que la poussière se mette à ruisseler, Et que les mottes de terre se collent ensemble?

39 Chasses-tu la proie pour la lionne, Et apaises-tu la faim des lionceaux,

40 Quand ils sont couchés dans leur tanière, Quand ils sont en embuscade dans leur repaire?

41 Qui prépare au corbeau sa pâture, Quand ses petits crient vers Dieu, Quand ils sont errants et affamés?