1 RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

2 Beni güttü, 2 Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

5 Beni kuşattı, 2 Acı ve zahmetle sardı çevremi.

6 Çoktan ölmüş ölüler gibi 2 Beni karanlıkta yaşattı.

7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, 2 Zincirimi ağırlaştırdı.

8 Feryat edip yardım isteyince de 2 Duama set çekiyor.

9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, 2 Dolaştırdı yollarımı.

10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, 2 Gizlenmiş bir aslandır.

11 Yollarımı saptırdı, paraladı, 2 Mahvetti beni.

12 Yayını gerdi, okunu savurmak için 2 Beni nişangah olarak dikti.

13 Oklarını böbreklerime sapladı.

14 Halkımın önünde gülünç düştüm, 2 Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

15 Beni acıya doyurdu, 2 Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, 2 Kül içinde diz çöktürdü bana.

17 Esenlik yüzü görmedi canım, 2 Mutluluğu unuttum.

18 Bu yüzden diyorum ki, 2 ‹‹Dermanım tükendi, 2 RABden umudum kesildi.››

19 Acımı, başıboşluğumu, 2 Pelinotuyla ödü anımsa!

20 Hâlâ onları düşünmekte 2 Ve sıkılmaktayım.

21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

22 RABbin sevgisi hiç tükenmez, 2 Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.››

23 Her sabah tazelenir onlar, 2 Sadakatin büyüktür.

24 ‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım, 2 ‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.››

25 RAB kendisini bekleyenler, 2 Onu arayan canlar için iyidir.

26 RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

28 RAB insana boyunduruk takınca, 2 İnsan tek başına oturup susmalı;

29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

30 Kendisine vurana yanağını dönüp 2 Utanca doymalı;

31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

32 Dert verse de, 2 Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, 2 İnsanları üzmez.

34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

35 Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

36 Davasında insana haksızlık etmeyi 2 Rab doğru görmez.

37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?

39 İnsan, yaşayan insan 2 Niçin günahlarının cezasından yakınır?

40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, 2 Yine RABbe dönelim.

41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:

42 ‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık, 2 Sen bağışlamadın.

43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, 2 Acımadan öldürdün.

44 Dualar sana erişmesin diye 2 Bulutları örtündün.

45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.››

48 Kırılan halkım yüzünden 2 Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.

51 Kentimdeki kızların halini gördükçe 2 Yüreğim sızlıyor.

52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, 2 Üzerime taş attılar.

54 Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim.

55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

56 Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun.

57 Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin.

58 Davamı sen savundun, ya Rab, 2 Canımı kurtardın.

59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, 2 Davamı sen gör.

60 Benden nasıl öç aldıklarını, 2 Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

61 Aşağılamalarını, ya RAB, 2 Çevirdikleri bütün dolapları, 2 Bana saldıranların dediklerini, 2 Gün boyu söylendiklerini duydun.

63 Oturup kalkışlarına bak, 2 Alay konusu oldum türkülerine.

64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

65 İnat etmelerini sağla, 2 Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.

1 Je suis l'homme qui a vu la misère Sous la verge de sa fureur.

2 Il m'a conduit, mené dans les ténèbres, Et non dans la lumière.

3 Contre moi il tourne et retourne sa main Tout le jour.

4 Il a fait dépérir ma chair et ma peau, Il a brisé mes os.

5 Il a bâti autour de moi, Il m'a environné de poison et de douleur.

6 Il me fait habiter dans les ténèbres, Comme ceux qui sont morts dès longtemps.

7 Il m'a entouré d'un mur, pour que je ne sorte pas; Il m'a donné de pesantes chaînes.

8 J'ai beau crier et implorer du secours, Il ne laisse pas accès à ma prière.

9 Il a fermé mon chemin avec des pierres de taille, Il a détruit mes sentiers.

10 Il a été pour moi un ours en embuscade, Un lion dans un lieu caché.

11 Il a détourné mes voies, il m'a déchiré, Il m'a jeté dans la désolation.

12 Il a tendu son arc, et il m'a placé Comme un but pour sa flèche.

13 Il a fait entrer dans mes reins Les traits de son carquois.

14 Je suis pour tout mon peuple un objet de raillerie, Chaque jour l'objet de leurs chansons.

15 Il m'a rassasié d'amertume, Il m'a enivré d'absinthe.

16 Il a brisé mes dents avec des cailloux, Il m'a couvert de cendre.

17 Tu m'as enlevé la paix; Je ne connais plus le bonheur.

18 Et j'ai dit: Ma force est perdue, Je n'ai plus d'espérance en l'Eternel!

19 Quand je pense à ma détresse et à ma misère, A l'absinthe et au poison;

20 Quand mon âme s'en souvient, Elle est abattue au dedans de moi.

21 Voici ce que je veux repasser en mon coeur, Ce qui me donnera de l'espérance.

22 Les bontés de l'Eternel ne sont pas épuisées, Ses compassions ne sont pas à leur terme;

23 Elles se renouvellent chaque matin. Oh! que ta fidélité est grande!

24 L'Eternel est mon partage, dit mon âme; C'est pourquoi je veux espérer en lui.

25 L'Eternel a de la bonté pour qui espère en lui, Pour l'âme qui le cherche.

26 Il est bon d'attendre en silence Le secours de l'Eternel.

27 Il est bon pour l'homme De porter le joug dans sa jeunesse.

28 Il se tiendra solitaire et silencieux, Parce que l'Eternel le lui impose;

29 Il mettra sa bouche dans la poussière, Sans perdre toute espérance;

30 Il présentera la joue à celui qui le frappe, Il se rassasiera d'opprobres.

31 Car le Seigneur Ne rejette pas à toujours.

32 Mais, lorsqu'il afflige, Il a compassion selon sa grande miséricorde;

33 Car ce n'est pas volontiers qu'il humilie Et qu'il afflige les enfants des hommes.

34 Quand on foule aux pieds Tous les captifs du pays,

35 Quand on viole la justice humaine A la face du Très-Haut,

36 Quand on fait tort à autrui dans sa cause, Le Seigneur ne le voit-il pas?

37 Qui dira qu'une chose arrive, Sans que le Seigneur l'ait ordonnée?

38 N'est-ce pas de la volonté du Très-Haut que viennent Les maux et les biens?

39 Pourquoi l'homme vivant se plaindrait-il? Que chacun se plaigne de ses propres péchés.

40 Recherchons nos voies et sondons, Et retournons à l'Eternel;

41 Elevons nos coeurs et nos mains Vers Dieu qui est au ciel:

42 Nous avons péché, nous avons été rebelles! Tu n'as point pardonné!

43 Tu t'es caché dans ta colère, et tu nous as poursuivis; Tu as tué sans miséricorde;

44 Tu t'es enveloppé d'un nuage, Pour fermer accès à la prière.

45 Tu nous as rendus un objet de mépris et de dédain Au milieu des peuples.

46 Ils ouvrent la bouche contre nous, Tous ceux qui sont nos ennemis.

47 Notre partage a été la terreur et la fosse, Le ravage et la ruine.

48 Des torrents d'eau coulent de mes yeux, A cause de la ruine de la fille de mon peuple.

49 Mon oeil fond en larmes, sans repos, Sans relâche,

50 Jusqu'à ce que l'Eternel regarde et voie Du haut des cieux;

51 Mon oeil me fait souffrir, A cause de toutes les filles de ma ville.

52 Ils m'ont donné la chasse comme à un oiseau, Ceux qui sont à tort mes ennemis.

53 Ils ont voulu anéantir ma vie dans une fosse, Et ils ont jeté des pierres sur moi.

54 Les eaux ont inondé ma tête; Je disais: Je suis perdu!

55 J'ai invoqué ton nom, ô Eternel, Du fond de la fosse.

56 Tu as entendu ma voix: Ne ferme pas l'oreille à mes soupirs, à mes cris!

57 Au jour où je t'ai invoqué, tu t'es approché, Tu as dit: Ne crains pas!

58 Seigneur, tu as défendu la cause de mon âme, Tu as racheté ma vie.

59 Eternel, tu as vu ce qu'on m'a fait souffrir: Rends-moi justice!

60 Tu as vu toutes leurs vengeances, Tous leurs complots contre moi.

61 Eternel, tu as entendu leurs outrages, Tous leurs complots contre moi,

62 Les discours de mes adversaires, et les projets Qu'ils formaient chaque jour contre moi.

63 Regarde quand ils sont assis et quand ils se lèvent: Je suis l'objet de leurs chansons.

64 Tu leur donneras un salaire, ô Eternel, Selon l'oeuvre de leurs mains;

65 Tu les livreras à l'endurcissement de leur coeur, A ta malédiction contre eux;

66 Tu les poursuivras dans ta colère, et tu les extermineras De dessous les cieux, ô Eternel!