1 Ya Rab, barınak oldun bize 2 Kuşaklar boyunca.
2 Dağlar var olmadan, 2 Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, 2 Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.
3 İnsanı toprağa döndürürsün, 2 ‹‹Ey insanoğulları, toprağa dönün!›› diyerek.
4 Çünkü senin gözünde bin yıl 2 Geçmiş bir gün, dün gibi, 2 Bir gece nöbeti gibidir.
5 İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, 2 Sabah biten ot misali:
6 Sabah filizlenir, büyür, 2 Akşam solar, kurur.
7 Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, 2 Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.
8 Suçlarımızı önüne, 2 Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.
9 Gazabından kısalıyor günlerimiz, 2 Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.
10 Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, 2 Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; 2 En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, 2 Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.
11 Kim bilir gazabının gücünü? 2 Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
12 Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, 2 Bilgelik kazanalım.
13 Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? 2 Acı kullarına!
14 Sabah bizi sevginle doyur, 2 Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.
15 Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, 2 Kaç yıl çile çektirdinse, 2 O kadar sevindir bizi.
16 Yaptıkların kullarına, 2 Görkemin onların çocuklarına görünsün.
17 Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. 2 Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. 2 Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.
1 Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur! tu as été pour nous un refuge, De génération en génération.
2 Avant que les montagnes fussent nées, Et que tu eusses créé la terre et le monde, D'éternité en éternité tu es Dieu.
3 Tu fais rentrer les hommes dans la poussière, Et tu dis: Fils de l'homme, retournez!
4 Car mille ans sont, à tes yeux, Comme le jour d'hier, quand il n'est plus, Et comme une veille de la nuit.
5 Tu les emportes, semblables à un songe, Qui, le matin, passe comme l'herbe:
6 Elle fleurit le matin, et elle passe, On la coupe le soir, et elle sèche.
7 Nous sommes consumés par ta colère, Et ta fureur nous épouvante.
8 Tu mets devant toi nos iniquités, Et à la lumière de ta face nos fautes cachées.
9 Tous nos jours disparaissent par ton courroux; Nous voyons nos années s'évanouir comme un son.
10 Les jours de nos années s'élèvent à soixante-dix ans, Et, pour les plus robustes, à quatre-vingts ans; Et l'orgueil qu'ils en tirent n'est que peine et misère, Car il passe vite, et nous nous envolons.
11 Qui prend garde à la force de ta colère, Et à ton courroux, selon la crainte qui t'est due?
12 Enseigne-nous à bien compter nos jours, Afin que nous appliquions notre coeur à la sagesse.
13 Reviens, Eternel! Jusques à quand?... Aie pitié de tes serviteurs!
14 Rassasie-nous chaque matin de ta bonté, Et nous serons toute notre vie dans la joie et l'allégresse.
15 Réjouis-nous autant de jours que tu nous as humiliés, Autant d'années que nous avons vu le malheur.
16 Que ton oeuvre se manifeste à tes serviteurs, Et ta gloire sur leurs enfants!
17 Que la grâce de l'Eternel, notre Dieu, soit sur nous! Affermis l'ouvrage de nos mains, Oui, affermis l'ouvrage de nos mains!