1 ‹‹Diyelim ki, bir adam karısını boşar, 2 Kadın da onu bırakıp başka biriyle evlenir. 2 Adam bir daha o kadına döner mi? 2 Bu davranış ülkeyi büsbütün kirletmez mi? 2 Oysa sen pek çok oynaşla fahişelik ettin, 2 Yine bana mı dönmek istiyorsun?›› diyor RAB.

2 ‹‹Çıplak tepelere bak da gör. 2 Sevişmediğin yer mi kaldı? 2 Çölde yaşayan bedevi gibi 2 Yol kenarlarında oynaşlarını bekleyip durdun. 2 Fahişeliğinle, kötülüklerinle ülkeyi kirlettin.

3 Bu yüzden yağmurların ardı kesildi, 2 Son yağmur yağmadı. 2 Yüzsüz bir fahişeye benzedin, 2 Utanç duymak istemedin.

4 ‹Baba, gençliğimden beri 2 Benim dostumsun› diye az önce bana seslenmedin mi?

5 ‹Sonsuza dek kızgın mı kalacaksın? 2 Öfken sonsuza dek mi sürecek?› 2 Evet, böyle konuşuyor, 2 Ama elinden gelen her kötülüğü yapıyorsun.››

6 Kral Yoşiya döneminde RAB bana, ‹‹Dönek İsrailin yaptığını gördün mü?›› dedi, ‹‹Her yüksek tepenin üzerine, her bol yapraklı ağacın altına gidip fahişelik etti.

7 Bütün bunları yaptıktan sonra bana geri döneceğini düşündüm, ama dönmedi. Hain kızkardeşi Yahuda da gördü bunları.

8 Fahişeliği yüzünden dönek İsraili boşayıp ona boşanma belgesini verdiğim halde, kızkardeşi hain Yahudanın hiç korkmadığını, gidip fahişelik ettiğini gördüm.

9 Hiç umursamadan fahişeliğiyle ülkeyi kirletti; taşla, ağaçla zina etti.

10 Bütün bunlara karşın, hain kızkardeşi Yahuda içtenlikle değil, göstermelik olarak bana döndü.›› Böyle diyor RAB.

11 RAB bana, ‹‹Dönek İsrail hain Yahudadan daha doğru olduğunu gösterdi›› dedi,

12 ‹‹Git, bu sözleri kuzeye duyur. De ki, ‹‹ ‹Ey dönek İsrail, geri dön› diyor RAB. 2 ‹Size artık öfkeyle bakmayacağım, 2 Çünkü ben sevecenim› diyor RAB. 2 ‹Öfkemi sonsuza dek sürdürmem.

13 Ancak suçunu kabul et: 2 Tanrın RABbe başkaldırdın, 2 Her bol yapraklı ağacın altında 2 Sevgini yabancı ilahlarla paylaştın, 2 Beni dinlemedin.› ›› 2 Böyle diyor RAB.

14 ‹‹Geri dön, ey dönek halk›› diyor RAB, ‹‹Çünkü kocan benim. Birinizi kentten, ikinizi bir boydan alıp Siyona geri getireceğim.

15 Size gönlüme göre çobanlar vereceğim; sizi bilgiyle, sağduyuyla güdecekler.

16 Ülkede büyüyüp sayıca çoğaldığınız günlerde›› diyor RAB, ‹‹Halk artık, ‹RABbin Antlaşma Sandığı› demeyecek. Sandık bir daha kimsenin aklına gelmeyecek; anımsanmayacak, özlenmeyecek, bir yenisi de yapılmayacak.

17 O zaman Yeruşalime, ‹RABbin Tahtı› diyecekler. RABbin adını onurlandırmak için bütün uluslar Yeruşalimde toplanacak. Bundan böyle kötü yüreklerinin inadı uyarınca davranmayacaklar.

18 O günlerde Yahuda halkıyla İsrail halkı kuzeyde bir ülkeden birlikte yürüyecek, atalarına mülk olarak vermiş olduğum ülkede bir araya gelecekler.

19 ‹‹Ben RAB, demiştim ki, ‹Ne kadar isterdim 2 Seni çocuklarımdan saymayı; 2 Sana güzel ülkeyi, 2 Ulusların en güzel mülkünü vermeyi! 2 Bana baba diyeceğini, 2 Benden hiç ayrılmayacağını sandım.

20 Ama bir kadın kocasına nasıl ihanet ederse, 2 Sen de bana öyle ihanet ettin, ey İsrail halkı!› ›› 2 Böyle diyor RAB.

21 Çıplak tepelerde bir ses duyuluyor, 2 İsrail halkının ağlayışı ve yakarışı. 2 Çünkü doğru yoldan saptılar, 2 Tanrıları RABbi unuttular.

22 ‹‹Geri dönün, ey dönek çocuklar, 2 Dönekliğinizi iyileştireyim.›› Halk, ‹‹İşte buradayız, sana geliyoruz!›› diyor, 2 ‹‹Çünkü Tanrımız RAB sensin.

23 Kuşkusuz dağlardan, 2 Tepelerden gelen tapınma sesleri aldatıcıdır. 2 Kuşkusuz İsrailin kurtuluşu Tanrımız RABdedir.

24 Gençliğimizden bu yana 2 Atalarımızın emeğinin ürününü, 2 Davarlarını, sığırlarını, 2 Oğullarını, kızlarını 2 Utanılası putlar yedi.

25 Utanç içinde yatalım, 2 Rezilliğimiz bizi örtsün! 2 Çünkü biz de atalarımız da 2 Gençliğimizden bu yana 2 Tanrımız RAB'be karşı günah işledik, 2 Tanrımız RAB'bin sesine kulak asmadık.››

1 Sanottu on: Jos mies lähettää pois vaimonsa ja tämä menee hänen luotansa ja joutuu toisen miehen vaimoksi, saako se mies enää tulla hänen luokseen? Eikö se maa tule saastutetuksi? Mutta sinä olet harjoittanut haureutta monen ystävän kanssa, ja sinäkö saisit palata minun luokseni! sanoo Herra.

2 Nosta silmäsi kukkuloihin ja katso: missä ei olisi sinua maattu? Teitten vieressä sinä istuit heitä odotellen, niinkuin arabialainen erämaassa, ja saastutit maan haureellisella menollasi ja pahuudellasi.

3 Sadekuurot tyrehtyivät, kevätsade jäi tulematta, mutta sinulla oli porttonaisen otsa, et tahtonut hävetä.

7 Ja minä sanoin, sittenkuin hän oli kaiken tämän tehnyt: 'Palaja minun tyköni'. Mutta hän ei palannut. Ja hänen sisarensa Juuda, tuo uskoton, näki sen.

8 Ja minä näin, että, vaikka minä olin lähettänyt pois tuon luopiovaimon, Israelin, juuri sen tähden, että hän oli tehnyt aviorikoksen, ja olin antanut hänelle erokirjan, ei kuitenkaan uskoton Juuda, hänen sisarensa, peljännyt, vaan meni ja harjoitti haureutta hänkin.

9 Ja haureutensa huudolla hän saastutti maan, ja hän teki aviorikoksen kiven ja puun kanssa.

12 Mene ja julista nämä sanat pohjoiseen päin ja sano: Palaja, sinä luopiovaimo Israel, sanoo Herra; minä en enää synkistä teille kasvojani, sillä minä olen armollinen, sanoo Herra, enkä pidä vihaa iankaikkisesti.

13 Ainoastaan tunne rikoksesi, että olet luopunut Herrasta, Jumalastasi, ja juossut sinne ja tänne vieraitten jumalain tykö, kaikkien viheriäin puitten alle, ettekä ole kuulleet minun ääntäni, sanoo Herra.

14 Palatkaa takaisin, te luopuneet lapset, sanoo Herra, sillä minä olen ottanut teidät omikseni, ja minä noudan teidät, yhden ainoankin kaupungista ja kaksi sukukunnasta, ja tuon teidät Siioniin.

15 Ja minä annan teille paimenet oman sydämeni mukaan, ja he kaitsevat teitä ymmärryksellä ja taidolla.

16 Ja kun te lisäännytte ja tulette hedelmällisiksi maassa niinä päivinä, sanoo Herra, niin ei enää puhuta Herran liitonarkista, se ei enää ajatukseen astu, eikä sitä enää muisteta; ei sitä enää kaivata, eikä sellaista enää tehdä.

17 Siihen aikaan sanotaan Jerusalemia Herran valtaistuimeksi, ja kaikki kansat kokoontuvat sinne, Jerusalemiin, Herran nimen tähden eivätkä enää vaella pahan sydämensä paatumuksessa.

18 Niinä päivinä on Juudan heimo kulkeva Israelin heimon kanssa, ja he tulevat yhdessä pohjoisesta maasta siihen maahan, jonka minä annoin teidän isillenne perinnöksi.

19 Minä ajattelin: Kuinka asetankaan sinut lasten joukkoon ja annan sinulle suloisen maan, ihanan perintöosan, ihanimman kansojen maista! Ja ajattelin: Sinä olet kutsuva minua isäksi etkä ole koskaan kääntyvä minusta pois.

20 Mutta niinkuin vaimo on uskoton puolisollensa, niin olette te, Israelin heimo, olleet uskottomat minulle, sanoo Herra.

21 Kuule! Kalliokukkuloilta kuuluu itku, israelilaisten rukous, sillä he ovat vaeltaneet väärää tietä, ovat unhottaneet Herran, Jumalansa.

23 Totisesti, petosta on, mitä kukkuloilta kuuluu, pauhina vuorilla. Totisesti, Herrassa, meidän Jumalassamme, on Israelin pelastus.

24 Häpeäjumala on syönyt isiemme vaivannäön nuoruudestamme asti, heidän lampaansa ja raavaansa, poikansa ja tyttärensä.