1 Eyüp yine anlatmaya başladı:
2 ‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi, 2 Tanrının beni kolladığı,
3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, 2 Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, 2 Tanrının çadırımı dostça koruduğu,
5 Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu, 2 Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
6 Yollarımın sütle yıkandığı, 2 Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
7 ‹‹Kent kapısına gidip 2 Kürsümü meydana koyduğumda,
8 Gençler beni görüp gizlenir, 2 Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
9 Önderler konuşmaktan çekinir, 2 Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
10 Soyluların sesi kesilir, 2 Dilleri damaklarına yapışırdı.
11 Beni duyan kutlar, 2 Beni gören överdi;
12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, 2 Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, 2 Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, 2 Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
15 Körlere göz, 2 Topallara ayaktım.
16 Yoksullara babalık eder, 2 Garibin davasını üstlenirdim.
17 Haksızın çenesini kırar, 2 Avını dişlerinin arasından kapardım.
18 ‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum, 2 ‹Günlerim kum taneleri kadar çok.
19 Köküm sulara erişecek, 2 Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
20 Aldığım övgüler tazelenecek, 2 Elimdeki yay yenilenecek.›
21 ‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler, 2 Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, 2 Sözlerim üzerlerine damlardı.
23 Yağmuru beklercesine beni bekler, 2 Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, 2 Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, 2 Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, 2 Yaslıları avutan biri gibiydim.
1 Job jatkoi lausuen mietelmiään ja sanoi:
3 jolloin hänen lamppunsa loisti pääni päällä ja minä hänen valossansa vaelsin pimeyden halki!
4 Jospa olisin niinkuin kukoistukseni päivinä, jolloin Jumalan ystävyys oli majani yllä,
5 jolloin Kaikkivaltias oli vielä minun kanssani ja poikani minua ympäröivät,
6 jolloin askeleeni kylpivät kermassa ja kallio minun vierelläni vuoti öljyvirtoja!
7 Kun menin kaupunkiin porttiaukealle, kun asetin istuimeni torille,
8 niin nuorukaiset väistyivät nähdessään minut, vanhukset nousivat ja jäivät seisomaan,
9 päämiehet lakkasivat puhumasta ja panivat kätensä suulleen.
10 Ruhtinasten ääni vaikeni, ja heidän kielensä tarttui suulakeen.
11 Sillä kenen korva minusta kuuli, hän ylisti minua onnelliseksi, kenen silmä minut näki, hän minusta todisti;
12 minä näet pelastin kurjan, joka apua huusi, ja orvon, jolla ei auttajaa ollut.
13 Menehtyväisen siunaus tuli minun osakseni, ja lesken sydämen minä saatoin riemuitsemaan.
14 Vanhurskaudella minä vaatetin itseni, ja se verhosi minut; oikeus oli minulla viittana ja päähineenä.
15 Minä olin sokean silmä ja ontuvan jalka.
16 Minä olin köyhien isä, ja tuntemattoman asiaa minä tarkoin tutkin.
17 Minä särjin väärintekijän leukaluut ja tempasin saaliin hänen hampaistansa.
18 Silloin ajattelin: 'Pesääni minä saan kuolla, ja minä lisään päiväni paljoiksi kuin hiekka.
19 Onhan juureni vedelle avoinna, ja kaste yöpyy minun oksillani.
20 Kunniani uudistuu alati, ja jouseni nuortuu minun kädessäni.'
21 He kuuntelivat minua ja odottivat, olivat vaiti ja vartoivat neuvoani.
22 Puhuttuani eivät he enää sanaa sanoneet, vihmana vuoti puheeni heihin.
23 He odottivat minua niinkuin sadetta ja avasivat suunsa niinkuin kevätkuurolle.
24 Minä hymyilin heille, kun he olivat toivottomat, ja minun kasvojeni loistaessa eivät he synkiksi jääneet.