1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
3 ‹‹Doğduğum gün yok olsun, 2 ‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!
4 Karanlığa bürünsün o gün, 2 Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, 2 Üzerine ışık doğmasın.
5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, 2 Bulut çöksün üzerine; 2 Işığını karanlık söndürsün.
6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, 2 Yılın günleri arasında sayılmasın, 2 Aylardan hiçbirine girmesin.
7 Kısır olsun o gece, 2 Sevinç sesi duyulmasın içinde.
8 Günleri lanetleyenler, 2 Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar, 2 O günü lanetlesin.
9 Akşamının yıldızları kararsın, 2 Boş yere aydınlığı beklesin, 2 Tan atışını görmesin.
10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için 2 Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
11 ‹‹Neden doğarken ölmedim, 2 Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
12 Neden beni dizler, 2 Emeyim diye memeler karşıladı?
13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, 2 Uyuyup dinlenmiş olurdum;
14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan 2 Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
15 Evlerini gümüşle dolduran 2 Altın sahibi önderlerle birlikte.
16 Neden düşük bir çocuk gibi, 2 Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, 2 Yorgunlar rahat eder.
18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, 2 Angaryacının sesini duymazlar.
19 Küçük de büyük de oradadır, 2 Köle efendisinden özgürdür.
20 ‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık, 2 Acı içindekilere yaşam verilir?
21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, 2 Onu define arar gibi ararlar;
22 Mezara kavuşunca 2 Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, 2 Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?
24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, 2 Su gibi dökülmekte feryadım.
25 Korktuğum, 2 Çekindiğim başıma geldi.
26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, 2 Yalnız kargaşa var.››
1 Senjälkeen Job avasi suunsa ja kirosi syntymäpäivänsä;
2 Job lausui ja sanoi:
4 Se päivä muuttukoon pimeydeksi; älköön Jumala korkeudessa sitä kysykö, älköönkä valonsäde sille paistako.
5 Omistakoon sen pimeys ja pilkkopimeä, pilvi laskeutukoon sen päälle, peljästyttäkööt sitä päivänpimennykset.
6 Sen yön ryöstäköön pimeys; älköön se iloitko vuoden päivien parissa, älköön tulko kuukausien lukuun.
7 Katso, hedelmätön olkoon se yö, älköön siinä riemuhuuto raikuko.
8 Kirotkoot sen päivänmanaajat, ne, jotka saavat hereille Leviatanin.
9 Pimentykööt sen kointähdet, odottakoon se valoa, joka ei tule, älköön se aamuruskon silmäripsiä nähkö,
10 koska se ei sulkenut minulta kohdun ovia eikä kätkenyt vaivaa minun silmiltäni.
11 Miksi en kuollut heti äidin helmaan, miksi en menehtynyt kohdusta tullessani?
12 Miksi olivat minua vastaanottamassa polvet, minkätähden rinnat imeäkseni?
13 Sillä makaisinhan rauhassa silloin, nukkuisin ja saisin levätä
14 kuningasten ja maan neuvosmiesten kanssa, jotka ovat rakentaneet itselleen pyramiideja,
15 päämiesten kanssa, joilla on ollut kultaa, jotka ovat täyttäneet talonsa hopealla;
16 tahi olisin olematon niinkuin maahan kätketty keskoinen, niinkuin sikiöt, jotka eivät ole päivänvaloa nähneet.
17 Siellä lakkaavat jumalattomat raivoamasta, siellä saavat uupuneet levätä;
18 kaikki vangit ovat rauhassa, eivät kuule käskijän ääntä.
19 Yhtäläiset ovat siellä pieni ja suuri, orja on vapaa herrastansa.
20 Miksi hän antaa vaivatulle valoa ja elämää murhemielisille,
21 jotka odottavat kuolemaa, eikä se tule, jotka etsivät sitä enemmän kuin aarretta,
22 jotka iloitsisivat riemastuksiin asti, riemuitsisivat, jos löytäisivät haudan-
23 miehelle, jonka tie on ummessa, jonka Jumala on aitaukseen sulkenut?
24 Sillä huokaukseni on tullut minun leiväkseni, valitukseni valuu kuin vesi.
25 Sillä mitä minä kauhistuin, se minua kohtasi, ja mitä minä pelkäsin, se minulle tapahtui.