1 Övgüler sunun, RABbe! 2 RABbe şükredin, çünkü O iyidir, 2 Sevgisi sonsuzdur.
2 RABbin büyük işlerini kim anlatabilir, 2 Kim Ona yeterince övgü sunabilir?
3 Ne mutlu adalete uyanlara, 2 Sürekli doğru olanı yapanlara!
4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, 2 Onları kurtardığında ilgilen benimle.
5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, 2 Ulusunun sevincini, 2 Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
6 Atalarımız gibi biz de günah işledik, 2 Suç işledik, kötülük ettik.
7 Atalarımız Mısırdayken 2 Yaptığın harikaları anlamadı, 2 Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, 2 Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.
8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için, 2 Adı uğruna kurtardı onları.
9 Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz, 2 Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde, 2 Çölde yürür gibi.
10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, 2 Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
11 Sular yuttu hasımlarını, 2 Hiçbiri kurtulmadı.
12 O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar, 2 Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.
13 Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular, 2 Öğüt vermesini beklemediler.
14 Özlemle kıvrandılar çölde, 2 Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.
15 Tanrı onlara istediklerini verdi, 2 Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
16 Onlar ordugahlarında Musayı, 2 RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,
17 Yer yarıldı ve Datanı yuttu, 2 Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.
18 Ateş kavurdu onları izleyenleri, 2 Alev yaktı kötüleri.
19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde, 2 Dökme bir puta tapındılar.
20 Tanrının yüceliğini, 2 Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı, 2 Mısırda yaptığı büyük işleri,
22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları, 2 Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, 2 Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak, 2 Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.
24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, 2 Tanrının verdiği söze inanmadılar.
25 Çadırlarında söylendiler, 2 Dinlemediler RABbin sesini.
26 Bu yüzden RAB elini kaldırdı 2 Ve çölde onları yere sereceğine, 2 Soylarını ulusların arasına saçacağına, 2 Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
28 Sonra Baal-Peora bel bağladılar, 2 Ölülere sunulan kurbanları yediler.
29 Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla, 2 Salgın hastalık çıktı aralarında.
30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi, 2 Felaketi önledi.
31 Bu doğruluk sayıldı ona, 2 Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
32 Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, 2 Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;
33 Çünkü onu sinirlendirdiler, 2 O da düşünmeden konuştu.
34 RABbin onlara buyurduğu gibi 2 Yok etmediler halkları,
35 Tersine öteki uluslara karıştılar, 2 Onların törelerini öğrendiler.
36 Putlarına taptılar, 2 Bu da onlara tuzak oldu.
37 Oğullarını, kızlarını 2 Cinlere kurban ettiler.
38 Kenan putlarına kurban olsun diye 2 Oğullarının, kızlarının kanını, 2 Suçsuzların kanını döktüler; 2 Ülke onların kanıyla kirlendi.
39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, 2 Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
40 RABbin öfkesi parladı halkına karşı, 2 Tiksindi kendi halkından.
41 Onları ulusların eline teslim etti. 2 Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
42 Düşmanları onları ezdi, 2 Boyun eğdirdi hepsine.
43 RAB onları birçok kez kurtardı, 2 Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı 2 Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla 2 Yakarışlarını duyunca.
45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, 2 Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, 2 Topla bizi ulusların arasından. 2 Kutsal adına şükredelim, 2 Yüceliğinle övünelim.
48 Öncesizlikten sonsuza dek, 2 İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! 2 Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin. 2 RAB'be övgüler olsun!
1 Halleluja! Kiittäkää Herraa, sillä hän on hyvä, sillä hänen armonsa pysyy iankaikkisesti.
2 Kuka voi kertoa Herran voimalliset teot, julistaa kaiken hänen ylistyksensä?
3 Autuaat ne, jotka noudattavat oikeutta, jotka aina tekevät vanhurskauden!
4 Muista minua, Herra, armolla, jota kansallesi osoitat, etsi minua avullasi,
5 että minä näkisin sinun valittujesi onnen, iloitsisin sinun kansasi ilolla, kerskaisin sinun perintöosasi kanssa.
6 Me olemme tehneet syntiä isäimme kanssa, me olemme pahoin tehneet ja olleet jumalattomat.
7 Eivät meidän isämme Egyptissä painaneet mieleensä sinun ihmeitäsi, eivät muistaneet sinun monia armotekojasi, vaan niskoittelivat meren rannalla, Kaislameren rannalla.
8 Kuitenkin hän pelasti heidät nimensä tähden, tehdäkseen voimansa tiettäväksi.
9 Hän nuhteli Kaislamerta, ja se kuivui. Hän kuljetti heitä syvyyksissä niinkuin erämaassa.
10 Hän pelasti heidät vihamiehen kädestä ja lunasti heidät vihollisen vallasta.
11 Vedet peittivät heidän ahdistajansa, ei yhtäkään niistä jäänyt jäljelle.
12 Silloin he uskoivat hänen sanansa, veisasivat hänen ylistystään.
13 Mutta pian he unhottivat hänen tekonsa eivätkä odottaneet hänen neuvoansa.
14 Heissä syttyi himo erämaassa, ja he kiusasivat Jumalaa autiossa maassa.
15 Ja hän antoi heille, mitä he pyysivät, mutta lähetti heihin hivuttavan taudin.
16 Ja heissä syttyi leirissä kateus Moosesta vastaan ja Aaronia, Herran pyhää, vastaan.
17 Mutta maa aukeni ja nieli Daatanin ja peitti Abiramin joukkion.
18 Ja heidän joukkiossaan syttyi tuli, liekki poltti jumalattomat.
19 He tekivät vasikan Hoorebin juurella ja kumarsivat valettua kuvaa;
20 he vaihtoivat Kunniansa ruohoa syövän härän kuvaan.
21 He unhottivat Jumalan, pelastajansa, joka oli tehnyt Egyptissä suuria tekoja,
22 ihmeitä Haamin maassa, peljättäviä tekoja Kaislameren rannalla.
23 Silloin hän aikoi hävittää heidät, mutta Mooses, hänen valittunsa, seisoi suojana hänen edessään ja käänsi pois hänen vihansa tuhoa tuottamasta.
24 He pitivät halpana ihanan maan eivätkä uskoneet hänen sanaansa.
25 He napisivat teltoissansa eivätkä kuulleet Herran ääntä.
26 Silloin hän nosti kätensä heitä vastaan kaataakseen heidät erämaassa,
27 kaataakseen heidän jälkeläisensä pakanain seassa ja hajottaakseen heidät pakanamaihin.
28 He antautuivat palvelemaan Baal-Peoria ja söivät kuolleitten jumalien uhreja.
29 He vihoittivat hänet teoillansa, ja niin vitsaus alkoi riehua heidän keskuudessaan.
30 Mutta Piinehas astui esiin ja pani tuomion toimeen, ja vitsaus taukosi.
31 Ja se luettiin hänelle vanhurskaudeksi, polvesta polveen, iankaikkisesti.
32 He vihoittivat hänet Meriban vetten luona, ja Mooseksen kävi pahoin heidän tähtensä.
33 Sillä he niskoittelivat Jumalan Henkeä vastaan, ja hän puhui huulillaan ajattelemattomasti.
34 He eivät hävittäneet niitä kansoja, jotka Herra oli käskenyt heidän hävittää,
35 vaan pitivät yhteyttä pakanain kanssa ja oppivat heidän tekonsa.
36 He palvelivat heidän jumalankuviansa, ja niistä tuli heille paula.
37 Ja he uhrasivat poikiansa ja tyttäriänsä riivaajille.
38 He vuodattivat viatonta verta, poikiensa ja tyttäriensä verta, uhraten heidät Kanaanin epäjumalille, ja maa saastui veriveloista.
39 Näin he saastuttivat itsensä töillään ja olivat haureelliset teoissansa.
40 Ja Herran viha syttyi hänen kansaansa vastaan, ja hän kyllästyi perintöosaansa.
41 Ja hän jätti heidät pakanain käsiin, ja heidän vihamiehensä vallitsivat heitä.
42 Heidän vihollisensa ahdistivat heitä, ja heidän täytyi painua niiden käden alle.
43 Monet kerrat hän pelasti heidät, mutta he olivat uppiniskaiset omassa neuvossaan ja sortuivat pahain tekojensa tähden.
44 Mutta hän katsoi heihin heidän ahdistuksessaan, kun hän kuuli heidän valitushuutonsa.
45 Ja hän muisti heidän hyväkseen liittonsa ja armahti heitä suuressa laupeudessansa.
46 Ja hän salli heidän saada armon kaikilta, jotka olivat vieneet heidät vankeuteen.
47 Pelasta meidät, Herra, meidän Jumalamme, ja kokoa meidät pakanain seasta, että me kiittäisimme sinun pyhää nimeäsi ja kerskauksemme olisi, että me sinua ylistämme.