1 Ölü sinekler attarın ıtırını kokutur. 2 Biraz aptallık da bilgeliği ve saygınlığı bastırır.
2 Bilgenin yüreği hep doğruya eğilimlidir, 2 Akılsızın ise, hep yanlışa.
3 Yolda yürürken bile akılsızın aklı kıttır, 2 Akılsız olduğunu herkese gösterir.
4 Yöneticinin öfkesi sana karşı alevlenirse, 2 Yerinden ayrılma; 2 Çünkü serinkanlılık büyük yanlışları bastırır.
5 Güneşin altında gördüğüm bir haksızlık var, 2 Yöneticiden kaynaklanan bir yanlışı andırıyor:
6 Zenginler düşük makamlarda otururken, 2 Aptallar yüksek makamlara atanıyor.
7 Köleleri at sırtında, 2 Önderleri yerde köleler gibi yürürken gördüm.
8 Çukur kazan içine kendi düşer, 2 Duvarda gedik açanı yılan sokar.
9 Taş çıkaran taştan incinir, 2 Odun yaran tehlikeye girer.
10 Balta körse, ağzı bilenmemişse, 2 Daha çok güç gerektirir; 2 Ama bilgelik başarı doğurur.
11 Yılan büyü yapılmadan önce sokarsa, 2 Büyücünün yararı olmaz.
12 Bilgenin ağzından çıkan sözler benimsenir, 2 Oysa akılsız kendi ağzıyla yıkımına yol açar.
13 Sözünün başı aptallık, 2 Sonu zırdeliliktir.
14 Akılsız konuştukça konuşur. Kimse ne olacağını bilmez. 2 Kim ona kendisinden sonra ne olacağını bildirebilir?
15 Akılsızın emeği kendini öylesine yıpratır ki, 2 Kente bile nasıl gideceğini bilemez.
16 Kralın bir çocuksafç, 2 Önderlerin sabah şölen veriyorsa, vay sana, ey ülke!
17 Kralın soyluysa, 2 Önderlerin sarhoşluk için değil 2 Güçlenmek için vaktinde yemek yiyorsa, ne mutlu sana, ey ülke!
18 Tembellikten dam çöker, 2 Miskinlikten çatı akar.
19 Şölen eğlenmek için yapılır, 2 Şarap yaşama sevinç katar, 2 Paraysa her ihtiyacı karşılar.
20 İçinden bile krala sövme, 2 Yatak odanda zengine lanet etme, 2 Çünkü gökte uçan kuşlar haber taşır, 2 Kanatlı varlıklar söylediğini aktarır.
1 Giftige Fliegen machen das Öl des Salbenbereiters stinkend und faulend; ein wenig Torheit kommt teurer zu stehen als Weisheit und Ehre!
2 Der Weise trägt sein Herz auf dem rechten Fleck, der Narr hat es am unrechten Ort;
3 auf welchem Wege der Narr auch gehen mag, es fehlt ihm überall an Verstand, und er sagt jedermann, daß er ein Tor sei.
4 Wenn der Zorn des Herrschers gegen dich entbrennt, so verlaße deinen Posten nicht; denn Gelassenheit verhütet große Sünden.
5 Es gibt ein Übel, das ich unter der Sonne sah, wie ein Mißgriff, von einem Machthaber getan:
6 Die Torheit ward auf große Höhen gestellt, und Reiche mußten unten bleiben;
7 ich sah Knechte auf Pferden, und Fürsten gingen wie Knechte zu Fuß.
8 Wer eine Grube gräbt, fällt hinein; und wer eine Mauer einreißt, den wird eine Schlange beißen.
9 Wer Steine bricht, verwundet sich daran, und wer Holz spaltet, bringt sich in Gefahr.
10 Wenn ein Eisen stumpf ist und ungeschliffen bleibt, so muß man um so mehr Kraft anwenden; aber durch Weisheit kommt man zum Gelingen.
11 Wenn die Schlange beißt, weil man sie nicht beschworen hat, so hat der Beschwörer keinen Nutzen von seiner Kunst.
12 Die Reden eines Weisen sind anmutig; aber die Lippen des Toren verschlingen ihn selbst.
13 Der Anfang seiner Worte ist Dummheit und das Ende seiner Rede die schlimmste Tollheit.
14 Auch macht der Tor viele Worte, obgleich kein Mensch weiß, was geschehen ist; und was nach ihm sein wird, wer kann es ihm sagen?
15 Die Mühe, die der Tor sich gibt, der den Weg zur Stadt nicht kennt, ermüdet ihn.
16 Wehe dir, Land, dessen König ein Knabe ist und dessen Fürsten schon am Morgen schmausen!
17 Heil dir, du Land, dessen König ein Sohn der Edlen ist und dessen Fürsten zu rechter Zeit essen, zur Stärkung, und nicht aus Genußsucht.
18 Durch Faulheit verfault das Gebälk, und wegen Nachlässigkeit der Hände rinnt das Dach.
19 Zum Vergnügen backt man Brot, und der Wein erfreut die Lebendigen, und das Geld gewährt alles.
20 Fluche dem König nicht einmal in deinen Gedanken, und verwünsche den Reichen auch in deiner Schlafkammer nicht; denn die Vögel des Himmels tragen den Laut davon, und ein geflügelter Bote verkündigt das Wort.