1 ‹‹Çocukluğunda sevdim İsraili, 2 Oğlumu Mısırdan çağırdım.
2 Peygamberler İsraili çağırdıkça, 2 İsrail uzaklaştı onlardan. 2 Kurban kestiler Baallara, 2 Buhur yaktılar putlara.
3 Efrayime yürümeyi ben öğrettim, 2 Kollarıma aldım onları. 2 Ama kendilerine şifa verenin ben olduğumu anlamadılar.
4 Onları insancıl iplerle, 2 Sevgi bağlarıyla kendime çektim; 2 Boyunduruklarını kaldıran biri gibi oldum, 2 Eğilip yiyeceklerini verdim.
5 ‹‹Mısıra dönmeyecekler, 2 Asur kral olacak başlarına, 2 Çünkü bana dönmek istemediler.
6 Fırıl fırıl kılıç dönecek kentlerinde, 2 Kapı sürgülerini yok edecek, 2 Tüketecek onları düzenleri yüzünden.
7 Halkım benden uzaklaşmaya kararlı. 2 Beni, Yüce Olanı çağırsalar bile, 2 Asla yüceltmeyeceğim onları.
8 ‹‹Nasıl vazgeçerim senden, ey Efrayim? 2 Nasıl teslim ederim seni, ey İsrail? 2 Admaya yaptığımı nasıl sana yaparım? 2 Seni nasıl Sevoyime çeviririm? 2 Yüreğim değişti içimde, 2 Alevlendi acıma duygularım.
9 Kızgın öfkemi başınıza yağdırmayacağım, 2 Efrayimi yeniden yok etmeyeceğim. 2 Çünkü ben insan değil, Tanrıyım, 2 Kutsal Olanım aranızda, 2 Artık öfkeyle üzerinize varmayacağım.
10 Aslan gibi kükreyen 2 RABbin ardınca yürüyecekler; 2 O kükreyince titreyerek gelecek çocukları batıdan.
11 Mısırdan kuşlar gibi, 2 Asurdan güvercinler gibi 2 Titreyerek gelecekler. 2 Evlerine oturtacağım onları›› 2 Diyor RAB.
12 Efrayim yalanla, 2 İsrail halkı hileyle çevremi sardı. 2 Yahuda'ysa hâlâ dizginsiz, 2 Tanrı'ya, Kutsal ve Sadık Olan'a karşı.
1 Als Israel jung war, liebte ich ihn, und aus Ägypten habe ich meinen Sohn berufen.
2 Aber man rief sie; sofort gingen sie von mir weg. Den Baalen opferten sie, und den Bildern räucherten sie.
3 Und doch habe ich Ephraim gegängelt! Ich nahm sie auf meine Arme; sie aber haben nicht gemerkt, daß ich sie heilte.
4 Mit menschlichen Banden zog ich sie, mit Seilen der Liebe, ich hob ihnen gleichsam das Joch auf vom Kinn und ließ sie gemütlich fressen.
5 Er soll nicht nach Ägypten zurückkehren, sondern der Assyrer soll ihr König werden, weil sie nicht umkehren wollen!
6 Und das Schwert soll in ihren Städten umgehen und ihre Prahler umbringen und sie wegen ihrer Ratschläge verzehren.
7 Mein Volk ist geneigt zum Abfall von mir; ruft man es nach oben, so erhebt sich gar niemand!
8 Wie könnte ich dich hergeben, Ephraim, wie könnte ich dich preisgeben, Israel? Wie könnte ich dich behandeln gleich Adma, dich machen wie Zeboim? Mein Herz sträubt sich dagegen, mein ganzes Mitleid ist erregt!
9 Ich will nicht tun nach meines Zornes Glut, will Ephraim nicht wiederum verderben; denn ich bin Gott und nicht ein Mensch, als der Heilige bin ich in deiner Mitte und komme nicht in grimmigem Zorn.
10 Sie werden dem HERRN nachfolgen, der brüllen wird wie ein Löwe; wenn er brüllt, so werden die Söhne zitternd vom Meer her kommen;
11 zitternd wie ein Vogel werden sie aus Ägypten kommen und wie eine Taube aus dem Lande Assur; und ich will sie in ihren eigenen Häusern wohnen lassen, spricht der HERR.