1 RABbi seviyorum, 2 Çünkü O feryadımı duyar.
2 Bana kulak verdiği için, 2 Yaşadığım sürece Ona sesleneceğim.
3 Ölüm iplerine dolaşmıştım, 2 Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, 2 Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.
4 O zaman RABbi adıyla çağırdım, 2 ‹‹Aman, ya RAB, kurtar canımı!›› dedim.
5 RAB lütufkâr ve adildir, 2 Sevecendir Tanrımız.
6 RAB saf insanları korur, 2 Tükendiğim zaman beni kurtardı.
7 Ey canım, yine huzura kavuş, 2 Çünkü RAB sana iyilik etti.
8 Sen, ya RAB, canımı ölümden, 2 Gözlerimi yaştan, 2 Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.
9 Yaşayanların diyarında, 2 RABbin huzurunda yürüyeceğim.
10 İman ettim, 2 ‹‹Büyük acı çekiyorum›› dediğim zaman bile. bile›› ya da ‹‹İman ettim, bu nedenle konuştum. Büyük acı çekiyorum›› (bkz. 2Ko.4:13).
11 Şaşkınlık içinde, 2 ‹‹Bütün insanlar yalancı›› dedim.
12 Ne karşılık verebilirim RABbe, 2 Bana yaptığı onca iyilik için?
13 Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp 2 RABbi adıyla çağıracağım.
14 Bütün halkının önünde, 2 RABbe adadıklarımı yerine getireceğim.
15 RABbin gözünde değerlidir 2 Sadık kullarının ölümü.
16 Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; 2 Kulun, hizmetçinin oğluyum, 2 Sen çözdün bağlarımı.
17 Ya RAB, seni adınla çağırıp 2 Şükran kurbanı sunacağım.
18 RABbe adadıklarımı yerine getireceğim 2 Bütün halkının önünde,
19 RAB'bin Tapınağı'nın avlularında, 2 Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!
1 Das ist mir lieb, daß der HERR meine Stimme und mein Flehen hört;
2 daß er sein Ohr zu mir geneigt; darum will ich mein Leben lang ihn anrufen.
3 Als mich des Todes Bande umfingen, und Ängste der Unterwelt mich trafen und ich nur Not und Jammer fand,
4 da rief ich an den Namen des HERRN: »O HERR, errette meine Seele!«
5 Der HERR ist gnädig und gerecht, und unser Gott ist voll Erbarmen.
6 Der HERR behütet die Einfältigen; ich war ganz elend, aber er half mir.
7 Kehre wieder, meine Seele, zu deiner Ruhe; denn der HERR hat dir wohlgetan!
8 Denn du hast meine Seele vom Tode errettet, mein Auge von den Tränen, meinen Fuß vom Fall.
9 Ich werde wandeln vor dem HERRN im Lande der Lebendigen.
10 Ich glaubte, was ich sagte; ich war sehr gebeugt.
11 Ich sprach in meinem Zagen: »Alle Menschen sind Lügner!«
12 Wie soll ich dem HERRN vergelten alle seine Wohltaten an mir?
13 Den Kelch des Heils will ich nehmen und den Namen des HERRN anrufen;
14 meine Gelübde will ich dem HERRN bezahlen vor all seinem Volk.
15 Teuer ist in den Augen des HERRN der Tod seiner Frommen.
16 Wohlan HERR, weil ich dein Knecht bin, deiner Magd Sohn, und du meine Bande gelöst hast,
17 so will ich dir Dankopfer darbringen und den Namen des HERRN anrufen;
18 meine Gelübde will ich dem HERRN bezahlen vor all seinem Volk,
19 in den Vorhöfen des Hauses des HERRN, in dir, Jerusalem, Hallelujah!