1 Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.

2 Oturup kalkışımı bilirsin, 2 Niyetimi uzaktan anlarsın.

3 Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, 2 Bütün yaptıklarımdan haberin var.

4 Daha sözü ağzıma almadan, 2 Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.

5 Beni çepeçevre kuşattın, 2 Elini üzerime koydun.

6 Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, 2 Başa çıkamam, erişemem.

7 Nereye gidebilirim senin Ruhundan, 2 Nereye kaçabilirim huzurundan?

8 Göklere çıksam, oradasın, 2 Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.

9 Seherin kanatlarını alıp uçsam, 2 Denizin ötesine konsam,

10 Orada bile elin yol gösterir bana, 2 Sağ elin tutar beni.

11 Desem ki, ‹‹Karanlık beni kaplasın, 2 Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.››

12 Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, 2 Gece, gündüz gibi ışıldar, 2 Karanlıkla aydınlık birdir senin için.

13 İç varlığımı sen yarattın, 2 Annemin rahminde beni sen ördün.

14 Sana övgüler sunarım, 2 Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. 2 Ne harika işlerin var! 2 Bunu çok iyi bilirim.

15 Gizli yerde yaratıldığımda, 2 Yerin derinliklerinde örüldüğümde, 2 Bedenim senden gizli değildi.

16 Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; 2 Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, 2 Hepsi senin kitabına yazılmıştı.

17 Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, 2 Sayıları ne çok!

18 Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. 2 Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.

19 Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! 2 Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!

20 Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, 2 Adını kötüye kullanıyor düşmanların.

21 Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? 2 Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?

22 Onlardan tümüyle nefret ediyor, 2 Onları düşman sayıyorum.

23 Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, 2 Sına beni, öğren kaygılarımı.

24 Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, 2 Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!

1 Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. HERR, du hast mich erforscht und kennst mich!

2 Ich sitze oder stehe, so weißt du es; du merkst meine Gedanken von ferne.

3 Du beobachtest mich, ob ich gehe oder liege, und bist vertraut mit allen meinen Wegen;

4 ja es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, HERR, nicht völlig wüßtest!

5 Von hinten und von vorn hast du mich eingeschlossen und deine Hand auf mich gelegt.

6 Diese Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch, als daß ich sie fassen könnte!

7 Wo soll ich hingehen vor deinem Geist, wo soll ich hinfliehen vor deinem Angesicht?

8 Führe ich zum Himmel, so bist du da; bettete ich mir im Totenreich, siehe, so bist du auch da!

9 Nähme ich Flügel der Morgenröte und bliebe am äußersten Meer,

10 so würde auch daselbst deine Hand mich führen und deine Rechte mich halten!

11 Spräche ich: »Finsternis möge mich überfallen und das Licht zur Nacht werden um mich her!«,

12 so ist auch die Finsternis nicht finster für dich, und die Nacht leuchtet wie der Tag; Finsternis ist wie das Licht.

13 Denn du hast meine Nieren geschaffen, du wobest mich in meiner Mutter Schoß.

14 Ich danke dir, daß du mich wunderbar gemacht hast; wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl!

15 Mein Gebein war dir nicht verhohlen, da ich im Verborgenen gemacht ward, gewirkt tief unten auf Erden.

16 Deine Augen sahen mich, als ich noch unentwickelt war, und es waren alle Tage in dein Buch geschrieben, die noch werden sollten, als derselben noch keiner war.

17 Und wie teuer sind mir, o Gott, deine Gedanken! Wie groß ist ihre Summe!

18 Wollte ich sie zählen, so würde ihrer mehr sein als der Sand. Wenn ich erwache, so bin ich noch bei dir!

19 Ach Gott, daß du den Gottlosen tötetest und die Blutgierigen von mir weichen müßten!

20 Denn sie empören sich arglistig wider dich; deine Feinde erheben ihre Hand zur Lüge.

21 Sollte ich nicht hassen, die dich, HERR, hassen, und keinen Abscheu empfinden vor deinen Widersachern?

22 Ich hasse sie mit vollkommenem Haß, sie sind mir zu Feinden geworden.

23 Erforsche mich, o Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne, wie ich es meine;

24 und siehe, ob ich auf bösem Wege bin, und leite mich auf ewigem Wege!