1 Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; 2 Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar 2 Yeryüzünün tümüne sesleniyor.
2 Güzelliğin doruğu Siyondan 2 Parıldıyor Tanrı.
3 Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, 2 Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, 2 Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.
4 Halkını yargılamak için 2 Yere göğe sesleniyor:
5 ‹‹Toplayın önüme sadık kullarımı, 2 Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.››
6 Gökler Onun doğruluğunu duyuruyor, 2 Çünkü yargıç Tanrının kendisidir. |iSela
7 ‹‹Ey halkım, dinle de konuşayım, 2 Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: 2 Ben Tanrıyım, senin Tanrınım!
8 Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, 2 Yakmalık sunuların sürekli önümde.
9 Ne evinden bir boğa, 2 Ne de ağıllarından bir teke alacağım.
10 Çünkü bütün orman yaratıkları, 2 Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.
11 Dağlardaki bütün kuşları korurum, 2 Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.
12 Acıksam sana söylemezdim, 2 Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.
13 Ben boğa eti yer miyim? 2 Ya da keçi kanı içer miyim?
14 Tanrıya şükran kurbanı sun, 2 Yüceler Yücesine adadığın adakları yerine getir.
15 Sıkıntılı gününde seslen bana, 2 Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.
16 Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: 2 ‹‹Kurallarımı ezbere okumaya 2 Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?
17 Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, 2 Sözlerimi arkana atıyorsun.
18 Hırsız görünce onunla dost oluyor, 2 Zina edenlere ortak oluyorsun.
19 Ağzını kötülük için kullanıyor, 2 Dilini yalana koşuyorsun.
20 Oturup kardeşine karşı konuşur, 2 Annenin oğluna kara çalarsın.
21 Sen bunları yaptın, ben sustum, 2 Beni kendin gibi sandın. 2 Seni azarlıyorum, 2 Suçlarını gözünün önüne seriyorum.
22 ‹‹Dikkate alın bunu, ey Tanrıyı unutan sizler! 2 Yoksa parçalarım sizi, kurtaran olmaz.
23 Kim şükran kurbanı sunarsa beni yüceltir; 2 Yolunu düzeltene kurtarışımı göstereceğim.››
1 Ein Psalm Asaphs: Der HERR, der starke Gott, hat geredet und ruft der Welt zu vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang.
2 Aus Zion, der Schönheit Vollendung, bricht Gottes Glanz hervor.
3 Unser Gott kommt und schweigt nicht; verzehrendes Feuer ist vor ihm, und es stürmt gewaltig um ihn her.
4 Er ruft den Himmel droben und die Erde zum Gericht seines Volkes herbei.
5 Versammelt mir meine Frommen, die einen Bund mit mir gemacht haben über dem Opfer.
6 Da verkündigten die Himmel seine Gerechtigkeit, daß Gott selbst Richter ist. (Pause.)
7 Höre, mein Volk, so will ich reden; Israel, ich lege gegen dich Zeugnis ab: Ich, Gott, bin dein Gott.
8 Deiner Opfer halben will ich dich nicht strafen, sind doch deine Brandopfer stets vor mir.
9 Ich will keinen Farren aus deinem Hause nehmen, noch Böcke aus deinen Ställen!
10 Denn mein sind alle Tiere des Waldes, das Vieh auf den Bergen zu Tausenden.
11 Ich kenne alle Vögel auf den Bergen, und was sich auf dem Felde regt, ist mir bekannt.
12 Wenn mich hungerte, so würde ich es dir nicht sagen; denn mein ist der Erdkreis und was ihn erfüllt.
13 Soll ich Ochsenfleisch essen oder Bocksblut trinken?
14 Opfere Gott Dank und bezahle dem Höchsten deine Gelübde;
15 und rufe mich an am Tage der Not, so will ich dich erretten, und du sollst mich ehren!
16 Aber zum Gottlosen spricht Gott: Was zählst du meine Satzungen her und nimmst meinen Bund in deinen Mund,
17 so du doch Zucht hassest und wirfst meine Worte hinter dich?
18 Wenn du einen Dieb siehst, so befreundest du dich mit ihm und hast Gemeinschaft mit Ehebrechern;
19 deinen Mund lässest du Böses reden, und deine Zunge flicht Betrug;
20 du sitzest und redest wider deinen Bruder, deiner Mutter Sohn verleumdest du!
21 Das hast du getan, und ich habe geschwiegen; da meintest du, ich sei gleich wie du; aber ich will dich strafen und es dir vor Augen stellen!
22 Merket doch das, die ihr Gottes vergesset, daß ich nicht hinwegraffe und kein Erretter da sei!
23 Wer Dank opfert, der ehrt mich, und wer den Weg bahnt, dem zeige ich Gottes Heil!