1 İlkbaharda, kralların savaşa gittiği dönemde, Davut kendi subaylarıyla birlikte Yoavı ve bütün İsrail ordusunu savaşa gönderdi. Onlar Ammonluları yenilgiye uğratıp Rabba Kentini kuşatırken, Davut Yeruşalimde kalıyordu.
2 Bir akşamüstü Davut yatağından kalktı, sarayın damına çıkıp gezinmeye başladı. Damdan yıkanan bir kadın gördü. Kadın çok güzeldi.
3 Davut onun kim olduğunu öğrenmek için birini gönderdi. Adam, ‹‹Kadın Eliamın kızı Hititli Uriyanın karısı Bat-Şevadır›› dedi.
4 Davut kadını getirmeleri için ulaklar gönderdi. Kadın Davutun yanına geldi. Davut aybaşı kirliliğinden yeni arınmış olan kadınla yattı. Sonra kadın evine döndü.
5 Gebe kalan kadın Davuta, ‹‹Gebe kaldım›› diye haber gönderdi.
6 Bunun üzerine Davut Hititli Uriyayı kendisine göndermesi için Yoava haber yolladı. Yoav da Uriyayı Davuta gönderdi.
7 Uriya yanına varınca, Davut Yoavın, ordunun ve savaşın durumunu sordu.
8 Sonra Uriyaya, ‹‹Evine git, rahatına bak›› dedi. Uriya saraydan çıkınca, kral ardından bir armağan gönderdi.
9 Ne var ki, Uriya evine gitmedi, efendisinin bütün adamlarıyla birlikte sarayın kapısında uyudu.
10 Davut Uriyanın evine gitmediğini öğrenince, ona, ‹‹Yolculuktan geldin. Neden evine gitmedin?›› diye sordu.
11 Uriya, ‹‹Sandık da, İsraillilerle Yahudalılar da çardaklarda kalıyor›› diye karşılık verdi, ‹‹Komutanım Yoavla efendimin adamları kırlarda konaklıyor. Bu durumda nasıl olur da ben yiyip içmek, karımla yatmak için evime giderim? Yaşamın hakkı için, böyle bir şeyi kesinlikle yapmayacağım.››
12 Bunun üzerine Davut, ‹‹Bugün de burada kal, yarın seni göndereceğim›› dedi. Uriya o gün de, ertesi gün de Yeruşalimde kaldı.
13 Davut Uriyayı çağırdı. Onu sarhoş edene dek yedirip içirdi. Akşam olunca Uriya efendisinin adamlarıyla birlikte uyumak üzere yattığı yere gitti. Yine evine gitmedi.
14 Sabahleyin Davut Yoava bir mektup yazıp Uriya aracılığıyla gönderdi.
15 Mektupta şöyle yazdı: ‹‹Uriyayı savaşın en şiddetli olduğu cepheye yerleştir ve yanından çekil ki, vurulup ölsün.››
16 Böylece Yoav kenti kuşatırken Uriyayı yiğit adamların bulunduğunu bildiği yere yerleştirdi.
17 Kent halkı çıkıp Yoavın askerleriyle savaştı. Davutun askerlerinden ölenler oldu. Hititli Uriya da ölenler arasındaydı.
18 Yoav savaşla ilgili ayrıntılı haberleri Davuta iletmek üzere bir ulak gönderdi.
19 Ulağı şöyle uyardı: ‹‹Sen savaşla ilgili ayrıntılı haberleri krala iletmeyi bitirdikten sonra,
20 kral öfkelenip sana şunu sorabilir: ‹Onlarla savaşmak için kente neden o kadar çok yaklaştınız? Surdan ok atacaklarını bilmiyor muydunuz?
21 Yerubbeşet oğlu Avimeleki kim öldürdü? Teveste surun üstünden bir kadın üzerine bir değirmen üst taşını atıp onu öldürmedi mi? Öyleyse niçin sura o kadar çok yaklaştınız?› O zaman, ‹Kulun Hititli Uriya da öldü› dersin.››
22 Ulak yola koyuldu. Davutun yanına varınca, Yoavın kendisine söylediklerinin tümünü ona iletti.
23 ‹‹Adamlar bizden üstün çıktılar›› dedi, ‹‹Kentten çıkıp bizimle kırda savaştılar. Ama onları kent kapısına kadar geri püskürttük.
24 Bunun üzerine okçular adamlarına surdan ok attılar. Kralın adamlarından bazıları öldü; kulun Hititli Uriya da öldü.››
25 Davut ulağa şöyle dedi: ‹‹Yoava de ki, ‹Bu olay seni üzmesin! Savaşta kimin öleceği belli olmaz. Kente karşı saldırınızı güçlendirin ve kenti yerle bir edin!› Bu sözlerle onu yüreklendir.››
26 Uriyanın karısı, kocasının öldüğünü duyunca, onun için yas tuttu.
27 Yas süresi geçince, Davut onu sarayına getirtti. Kadın Davut'un karısı oldu ve ona bir oğul doğurdu. Ancak, Davut'un bu yaptığı RAB'bin hoşuna gitmedi.
1 Tendo decorrido um ano, ao tempo em que os reis saem para a guerra, enviou Davi a Joabe, juntamente com os seus servos e a todo o Israel; e destruíram aos amonitas, e sitiaram a Rabá. Davi, porém, ficou em Jerusalém.
2 À tarde levantou-se Davi de dormir a sesta, e pôs-se a passear no eirado do palácio real; e do eirado viu tomando banho uma mulher que era em extremo formosa.
3 Davi mandou saber quem era. Foi-lhe dito: É Bate-Seba, filha de Eliã, mulher de Urias heteu.
4 Enviou Davi mensageiros e fez que lha trouxessem. Chegada que foi Bate-Seba, ele se deitou com ela, pois já estava purificada da sua imundícia. Depois voltou ela para casa.
5 A mulher concebeu; e mandou dizer a Davi: Estou grávida.
6 Davi enviou a Joabe, dizendo: Remete a Urias heteu. Joabe remeteu Urias a Davi.
7 Quando Urias se apresentou a Davi, este lhe perguntou como passava Joabe, e o povo, e como ia a guerra.
8 Disse Davi a Urias: Desce para tua casa, e lava os teus pés. Saiu Urias da casa real e foi mandado após ele um presente do rei.
9 Mas Urias dormiu à porta da casa real com todos os servos do seu senhor, e não desceu para sua casa.
10 Avisaram disto a Davi, dizendo: Urias não desceu para sua casa. Perguntou Davi a Urias: Não és tu vindo duma jornada? porque não desceste para tua casa?
11 Respondeu Urias a Davi: A arca, e Israel, e Judá estão em tendas, e o meu senhor Joabe e os servos do meu senhor acampam-se ao ar livre; hei de entrar eu na minha casa, para comer e beber, e para dormir com minha mulher? Pela tua vida, e pela vida da tua alma, não farei tal coisa.
12 Disse Davi a Urias: Fica aqui hoje, e amanhã te despedirei. Urias, pois, ficou em Jerusalém aquele dia e o seguinte.
13 E Davi o convidou a comer e a beber na sua presença, e o embebedou. À tarde saiu Urias a deitar-se na sua cama com os servos do seu senhor, porém não desceu para sua casa.
14 Pela manhã escreveu Davi uma carta a Joabe, e lha enviou por mão de Urias.
15 Escreveu na carta, dizendo: Ponde a Urias na frente onde for mais renhido o combate, e deixai-o sozinho, para que seja ferido e morra.
16 Quando Joabe vigiava a cidade, pôs a Urias num lugar onde sabia que estavam homens valentes.
17 Tendo os homens da cidade feito uma surtida, pelejaram contra Joabe; do povo caíram alguns que eram servos de Davi; e morreu também Urias heteu.
18 Enviou Joabe e referiu a Davi todas as coisas que se tinham passado na batalha;
19 deu ordem ao mensageiro, dizendo: Quando tiveres acabado de referir ao rei tudo o que se passou na batalha,
20 se o rei se encolerizar e te disser: Por que chegastes tão perto da cidade para pelejardes? não sabíeis que haviam de atirar do alto do muro?
21 quem matou a Abimeleque, filho de Jerubesete? não foi uma mulher que do alto do muro lançou em cima dele a pedra superior dum moinho, de sorte que morreu em Tebes? por que chegastes tão perto do muro? então responderás: Também foi morto teu servo Urias heteu.
22 Partiu o mensageiro, foi e referiu a Davi tudo o que Joabe lhe tinha mandado.
23 Disse o mensageiro a Davi: Na verdade os homens prevaleceram contra nós, e saíram a nós no campo, mas dando sobre eles, os repelimos até a porta.
24 Do alto do muro atiraram os flecheiros contra os teus servos; morreram alguns dos servos do rei, e morreu também o teu servo Urias heteu.
25 Disse Davi ao mensageiro: Assim dirás a Joabe: Não te desagrade isso, porque a espada destrói ora este, ora aquele. Faze mais rija a tua peleja contra a cidade, e derruba-a. Quanto a ti encoraja a Joabe.
26 Quando a mulher de Urias ouviu que seu marido era morto, o chorou.
27 Passado o tempo do nojo, mandou Davi buscá-la para sua casa. Ela lhe foi por mulher e deu-lhe à luz um filho. Mas o que Davi fizera desagradou a Jeová.