1 Ben Şaron çiğdemiyim, 2 Vadilerin zambağıyım.

2 Dikenlerin arasında bir zambağa benzer 2 Kızların arasında aşkım.

3 Orman ağaçları arasında bir elma ağacına benzer 2 Delikanlıların arasında sevgilim. 2 Onun gölgesinde oturmaktan zevk alırım, 2 Tadı damağımda kalır meyvesinin.

4 Ziyafet evine götürdü beni, 2 Üzerimdeki sancağı aşktı.

5 Güçlendirin beni üzüm pestiliyle, 2 Canlandırın elmayla, 2 Çünkü aşk hastasıyım ben.

6 Sol eli başımın altında, 2 Sağ eli sarsın beni.

7 Dişi ceylanlar, 2 Yabanıl dişi geyikler üstüne 2 Ant içiriyorum size, ey Yeruşalim kızları! 2 Aşkımı ayıltmayasınız, uyandırmayasınız diye, 2 Gönlü hoş olana dek.

8 İşte! Sevgilimin sesi! 2 Dağların üzerinden sekerek, 2 Tepelerin üzerinden sıçrayarak geliyor.

9 Sevgilim ceylana benzer, sanki bir geyik yavrusu. 2 Bakın, duvarımızın ardında duruyor, 2 Pencerelerden bakıyor, 2 Kafeslerden seyrediyor.

10 Sevgilim şöyle dedi: 2 ‹‹Kalk, gel aşkım, güzelim.

11 Bak, kış geçti, 2 Yağmurların ardı kesildi,

12 Çiçekler açtı, 2 Şarkı mevsimi geldi, 2 Kumrular ötüşmeye başladı beldemizde.

13 İncir ağacı ilk meyvesini verdi, 2 Yeşeren asmalar mis gibi kokular saçmakta. 2 Kalk, gel aşkım, güzelim.››

14 Kaya kovuklarında, 2 Uçurum kenarlarında gizlenen güvercinim! 2 Boyunu bosunu göster bana, 2 Sesini duyur; 2 Çünkü sesin tatlı, boyun bosun güzeldir.

15 Yakalayın tilkileri bizim için, 2 Bağları bozan küçük tilkileri; 2 Çünkü bağlarımız yeşerdi.

16 Sevgilim benimdir, ben de onun, 2 Zambaklar arasında gezinirfç durur.

17 Ey sevgilim, gün serinleyip gölgeler uzayana dek, 2 Engebeli dağlar üzerinde bir ceylan gibi, 2 Geyik yavrusu gibi ol!

1 Eu sou um narciso de Sarom, Uma açucena dos vales.

2 Qual uma açucena entre espinhos, Tal é a minha amada entre as mulheres.

3 Qual a macieira entre as árvores do bosque, Tal é o meu amado entre os homens. Sento-me com grande gozo à sua sombra, E o seu fruto é doce ao meu paladar.

4 Leva-me ele à sala do banquete, E o seu estandarte sobre mim é o amor.

5 Sustentai-me com passas, Confortai-me com maçãs, Pois desfaleço de amor.

6 A sua mão esquerda está debaixo da minha cabeça, E a sua direita me abraça.

7 Eu vos conjuro, filhas de Jerusalém, Pelas veadas e pelas gazelas do campo, Que não acordeis nem desperteis o amor, Até que queira.

8 É a voz do meu amado! eis que ele vem, Saltando sobre os montes, pulando sobre os outeiros.

9 O meu amado é como o veado ou filho da gazela: Eis que está por detrás da nossa parede, Olha pelas janelas, Lança os olhos pelas grades.

10 Falou o meu amado, e disse-me: Levanta-te, amada minha, formosa minha, e vem.

11 Pois, eis que já passou o inverno, Já se foi e cessou a chuva.

12 As flores aparecem na terra: Já chegou o tempo de cantarem as aves, E a voz da rola ouve-se na nossa terra.

13 A figueira começa a dar os seus primeiros figos, E as vides estão em flor, Elas emitem a sua fragrância. Levanta-te, amada minha, formosa minha, e vem.

14 Pomba minha, que andas pelas fendas do penhasco, pelo esconderijo das ladeiras, Mostra-me o teu rosto, e faze-me ouvir a tua voz; Porque a tua voz é doce, e o teu rosto formoso.

15 Apanhai-nos as raposas, as pequenas raposas que fazem mal às vinhas; Pois as nossas vinhas estão em flor.

16 O meu amado é meu, e eu sou dele; Ele apascenta o seu rebanho entre as açucenas.

17 Antes que refresque o dia e fujam as sombras, Volta, meu amado, e faze-te como o veado ou o filho da gazela, Sobre o monte de Beter.