1 Sara yüz yirmi yedi yıl yaşadı. Ömrü bu kadardı.

2 Kenan ülkesinde, bugün Hevron denilen Kiryat-Arbada öldü. İbrahim yas tutmak, ağlamak için Saranın ölüsünün başına gitti.

3 Sonra karısının ölüsünün başından kalkıp Hititlere,

4 ‹‹Ben aranızda konuk ve yabancıyım›› dedi, ‹‹Bana mezar yapabileceğim bir toprak satın. Ölümü kaldırıp gömeyim.››

5 Hititler, ‹‹Efendim, bizi dinle›› diye yanıtladılar, ‹‹Sen aramızda güçlü bir beysin. Ölünü mezarlarımızın en iyisine göm. Ölünü gömmen için kimse senden mezarını esirgemez.››

7 İbrahim, ülke halkı olan Hititlerin önünde eğilerek,

8 ‹‹Eğer ölümü gömmemi istiyorsanız, benim için Sohar oğlu Efrona ricada bulunun›› dedi,

9 ‹‹Tarlasının dibindeki Makpela Mağarasını bana satsın. Fiyatı neyse huzurunuzda eksiksiz ödeyip orayı mezarlık yapacağım.››

10 Hititli Efron halkının arasında oturuyordu. Kent kapısında toplanan herkesin duyacağı biçimde,

11 ‹‹Hayır, efendim!›› diye karşılık verdi, ‹‹Beni dinle, mağarayla birlikte tarlayı da sana veriyorum. Halkımın huzurunda onu sana veriyorum. Ölünü göm.››

12 İbrahim ülke halkının önünde eğildi.

13 Herkesin duyacağı biçimde Efrona, ‹‹Lütfen beni dinle›› dedi, ‹‹Tarlanın parasını ödeyeyim. Parayı kabul et ki, ölümü oraya gömeyim.››

14 Efron, ‹‹Efendim, beni dinle›› diye karşılık verdi, ‹‹Aramızda dört yüz şekel gümüşün sözü mü olur? Ölünü göm.››

16 İbrahim Efronun önerisini kabul etti. Efronun Hititlerin önünde sözünü ettiği dört yüz şekel gümüşü tüccarların ağırlık ölçülerine göre tarttı.

17 Böylece Efronun Mamre yakınında Makpeladaki tarlası, çevresindeki bütün ağaçlarla ve içindeki mağarayla birlikte, kent kapısında toplanan Hititlerin huzurunda İbrahimin mülkü kabul edildi.

19 İbrahim karısı Sarayı Kenan ülkesinde Mamreye -Hevrona- yakın Makpela Tarlasındaki mağaraya gömdü.

20 Hititler tarlayı içindeki mağarayla birlikte İbrahim'in mezarlık yeri olarak onayladılar.

1 Foi a vida de Sara cento e vinte e sete anos: estes foram os anos da vida de Sara.

2 Morrendo Sara em Quiriate-Arba, que é Hebrom, na terra de Canaã, veio Abraão para carpi-la e chorar por ela.

3 Depois de se levantar de diante da sua falecida mulher, disse aos filhos de Hete:

4 Peregrino e forasteiro sou entre vós. Dai-me entre vós a posse dum lugar de sepultura para que eu sepulte o meu defunto de diante da minha face.

5 Responderam-lhe os filhos de Hete:

6 Ouve-nos, meu senhor. Tu és príncipe de Deus entre nós: enterra na melhor de nossas sepulturas o teu defunto; nenhum de nós te vedará a sua sepultura, para enterrares o teu defunto.

7 Levantou-se Abraão e fez reverência ao povo da terra, aos filhos de Hete.

8 Falou com eles, dizendo: Se é do vosso agrado que eu sepulte o meu defunto de diante da minha face, ouvi-me e intercedei por mim junto a Efrom, filho de Zoar,

9 para que ele me dê a cova de Macpela, que tem no fim do seu campo; que ma dê pelo preço justo para uma posse entre vós de um lugar de sepultura.

10 Ora Efrom estava sentado no meio dos filhos de Hete; respondeu Efrom, o heteu a Abraão, ouvindo-o os filhos de Hete, a saber, todos os que entravam pela porta da sua cidade:

11 De nenhuma sorte, meu senhor, ouve-me. O campo te dou, também te dou a cova que nele está: na presença dos filhos do meu povo te dou; sepulta o teu defunto.

12 Abraão fez uma reverência diante do povo da terra.

13 E disse a Efrom, aos ouvidos do povo da terra: Mas, se te agrada, ouve-me. Darei o preço do campo: toma-o de mim, e ali sepultarei o meu defunto.

14 Respondeu-lhe Efrom:

15 Meu senhor, ouve-me. Um terreno que vale quatrocentos siclos de prata! que é isto entre mim e ti? Sepulta ali o teu defunto.

16 Abraão ouviu a Efrom; e pesou-lhe a prata, de que este tinha falado aos ouvidos dos filhos de Hete, quatrocentos siclos de prata, moeda corrente entre os mercadores.

17 Assim o campo de Efrom, que estava em Macpela, em frente de Manre, o campo e a cova que nele havia e todas as árvores que no campo havia, por todos os seus limites ao redor, se confirmaram

18 a Abraão como posse na presença dos filhos de Hete, a saber, de todos os que entravam pela porta da sua cidade.

19 Depois sepultou Abraão a Sara, sua mulher, na cova do campo de Macpela em frente de Manre (esta é Hebrom), na terra de Canaã.

20 Assim o campo, e a cova que nele estava, foram confirmados a Abraão pelos filhos de Hete para posse de um lugar de sepultura.