1 İbrahim bir kadınla daha evlendi. Kadının adı Keturaydı.
2 Ondan Zimran, Yokşan, Medan, Midyan, Yişbak, Şuah adlı çocukları oldu.
3 Yokşandan da Şeva, Dedan oldu. Dedan soyundan Aşurlular, Letuşlular, Leumlular doğdu.
4 Midyanın Efa, Efer, Hanok, Avida, Eldaa adlı oğulları oldu. Bunların hepsi Keturanın soyundandı.
5 İbrahim sahip olduğu her şeyi İshaka bıraktı.
6 Cariyelerinin oğullarına da armağanlar verdi. Kendisi sağken bu çocukları oğlu İshaktan uzaklaştırıp doğuya gönderdi.
7 İbrahim yüz yetmiş beş yıl yaşadı. Ömrü bu kadardı.
8 Kocamış, yaşama doymuş, iyice yaşlanmış olarak son soluğunu verdi. Ölüp atalarına kavuştu.
9 Oğulları İshakla İsmail onu Hititli Sohar oğlu Efronun tarlasında Mamreye yakın Makpela Mağarasına gömdüler.
10 İbrahim o tarlayı Hititlerden satın almıştı. Böylece İbrahimle karısı Sara oraya gömüldüler.
11 Tanrı İbrahimin ölümünden sonra oğlu İshakı kutsadı. İshak Beer-Lahay-Roide yaşıyordu.
12 Saranın cariyesi Mısırlı Hacerin İbrahime doğurduğu İsmailin öyküsü:
13 Doğum sırasına göre İsmailin oğullarının adları şunlardır: İlk oğlu Nevayot. Sonra Kedar, Adbeel, Mivsam,
14 Mişma, Duma, Massa,
15 Hadat, Tema, Yetur, Nafiş, Kedema gelir.
16 İsmailin oğulları olan bu on iki bey oymakların atalarıydı. Köylerine, obalarına da bu adları verdiler.
17 İsmail yüz otuz yedi yıl yaşadıktan sonra son soluğunu verdi. Ölüp halkına kavuştu.
18 İsmailoğulları Aşura doğru giderken Mısır sınırı yakınında, Havila ile Şur arasındaki bölgeye yerleştiler. Kardeşlerinin yaşadığı yerin doğusuna yerleşmişlerdi.
19 İbrahimin oğlu İshakın öyküsü:
20 İshak Aramlı Lavanın kızkardeşi, Paddan-Aramlı Betuelin kızı Rebekayla evlendiğinde kırk yaşındaydı.
21 İshak karısı için RABbe yakardı, çünkü karısı kısırdı. RAB İshakın yakarışını yanıtladı, Rebeka hamile kaldı.
22 Çocuklar karnında itişiyordu. Rebeka, ‹‹Nedir bu başıma gelen?›› diyerek RABbe danışmaya gitti.
23 RAB onu şöyle yanıtladı: ‹‹Rahminde iki ulus var, 2 Senden iki ayrı halk doğacak, 2 Biri öbüründen güçlü olacak, 2 Büyüğü küçüğüne hizmet edecek.››
24 Doğum vakti gelince, Rebekanın ikiz oğulları oldu.
25 İlk doğan oğlu kıpkırmızı ve tüylüydü; kırmızı bir cüppeyi andırıyordu. Adını Esav koydular.
26 Sonra kardeşi doğdu. Eliyle Esavın topuğunu tutuyordu. Bu yüzden İshak ona Yakupfö adını verdi. Rebeka doğum yaptığında İshak altmış yaşındaydı.
27 Çocuklar büyüdü. Esav kırları seven usta bir avcı oldu. Yakupsa hep çadırda oturan sakin bir adamdı.
28 İshak Esavı daha çok severdi, çünkü onun getirdiği av etlerini yerdi. Rebeka ise Yakupu severdi.
29 Bir gün Yakup çorba pişirirken Esav avdan geldi. Aç ve bitkindi.
30 Yakupa, ‹‹Lütfen şu kızıl çorbadan biraz ver de içeyim. Aç ve bitkinim›› dedi. Bu nedenle ona Edom adı da verildi.
31 Yakup, ‹‹Önce sen ilk oğulluk hakkını bana ver›› diye karşılık verdi.
32 Esav, ‹‹Baksana, açlıktan ölmek üzereyim›› dedi, ‹‹İlk oğulluk hakkının bana ne yararı var?››
33 Yakup, ‹‹Önce ant iç›› dedi. Esav ant içerek ilk oğulluk hakkını Yakupa sattı.
34 Yakup Esav'a ekmekle mercimek çorbası verdi. Esav yiyip içtikten sonra kalkıp gitti. Böylece Esav ilk oğulluk hakkını küçümsemiş oldu.
1 Abraão tomou outra mulher, que se chamava Quetura.
2 Ela lhe deu à luz a Zinra, Jocsã, Medã, Midiã, Jisbaque e Sua.
3 Jocsã gerou a Sebá e a Dedã. Os filhos de Dedã foram Assurim, Letusim, e Leumim.
4 Os filhos de Midiã foram Efá, Efer, Enoque, Abida e Elda. Todos estes foram os filhos de Quetura.
5 Abraão deu a Isaque tudo quanto possuía.
6 Porém deu dádivas aos filhos das concubinas que tinha; e ainda em vida os separou de seu filho Isaque, enviando-os ao Oriente, à terra oriental.
7 Foram os dias da vida de Abraão cento e setenta e cinco anos.
8 Abraão, exalando o seu espírito, morreu numa boa velhice, ancião e cheio de dias, e foi reunido ao seu povo.
9 Sepultaram-no na cova de Macpela, no campo de Efrom, filho de Zoar, o heteu, que estava em frente de Manre,
10 o campo que Abraão havia comprado aos filhos de Hete. Ali foi sepultado Abraão, e Sara, sua mulher.
11 Depois da morte de Abraão abençoou Deus a Isaque, seu filho; e habitava Isaque junto a Beer-Lai-Roi.
12 Estas são as gerações de Ismael, filho de Abraão, que Hagar, a egípcia, serva de Sara, lhe deu à luz;
13 e estes são os nomes dos filhos de Ismael, pelos seus nomes, segundo as suas gerações: o primogênito de Ismael foi Nebaiote, depois Quedar, Abdeel, Mibsão,
14 Misma, Dumá, Massá,
15 Hadade, Tema, Jetur, Nafis e Quedemá.
16 Estes são os filhos de Ismael, e estes são os seus nomes pelas suas vilas e pelos seus aduares: doze príncipes segundo as suas nações.
17 Estes são os anos da vida de Ismael, cento e trinta e sete anos; e exalando o seu espírito, foi reunido ao seu povo.
18 Habitaram desde Havilá até Sur que está em frente do Egito, como quem vai em direção da Assíria; Ismael estabeleceu-se diante de todos os seus irmãos.
19 Estas são as gerações de Isaque, filho de Abraão: Abraão gerou a Isaque;
20 e Isaque tinha quarenta anos, quando recebeu por mulher a Rebeca, filha de Betuel, o siro de Padã-Arã, irmão de Labão, o siro.
21 Isaque orou instantemente a Jeová por sua mulher, porque ela era estéril; atendeu Jeová às orações de Isaque, e Rebeca, mulher de Isaque, concebeu.
22 Os filhos lutavam no ventre dela; e ela disse: Se é assim, porque vivo eu? E foi consultar a Jeová.
23 Respondeu-lhe Jeová: Duas nações há no teu ventre, E dois povos se dividirão das tuas entranhas: Um povo será mais forte que o outro, E o mais velho servirá ao mais moço.
24 Cumpridos que foram os dias para ela dar à luz, eis que gêmeos estavam no seu ventre.
25 Saiu o primeiro, ruivo, todo ele como um vestido de pêlo; e chamaram-lhe Esaú.
26 Depois saiu seu irmão e agarrava com a mão o calcanhar de Esaú; pelo que foi chamado Jacó. Isaque tinha sessenta anos, quando Rebeca deu à luz.
27 Cresceram os meninos: Esaú saiu perito caçador, homem do campo; e Jacó, homem simples, que habitava em tendas.
28 Isaque amava a Esaú, porque comia da sua caça; mas Rebeca amava a Jacó.
29 Tendo Jacó feito um cozinhado, veio Esaú do campo, muito cansado,
30 e disse-lhe: Deixa-me comer uma parte deste cozinhado vermelho, pois estou cansado. Por isso se chamou Edom.
31 Respondeu Jacó: Vende-me hoje o teu direito de primogenitura.
32 Replicou Esaú: Eis que estou para morrer; que me aproveitará o direito de primogenitura?
33 Então disse Jacó: Jura-me primeiro. Jurou-lhe, e vendeu o seu direito de primogenitura a Jacó.
34 Deu Jacó a Esaú pão e o cozinhado de lentilhas; ele comeu e bebeu e, levantando-se, foi seu caminho. Assim desprezou Esaú o seu direito de primogenitura.