1 Bunun için, göksel çağrıya ortak olan kutsal kardeşlerim, dikkatinizi açıkça benimsediğimiz inancın elçisi ve başkâhini İsaya çevirin.

2 Musa Tanrının bütün evinde Tanrıya nasıl sadık kaldıysa, İsa da kendisini görevlendirene sadıktır.

3 Evi yapan nasıl evden daha çok saygı görürse, İsa da Musadan daha büyük yüceliğe layık sayıldı.

4 Her evin bir yapıcısı vardır, her şeyin yapıcısı ise Tanrıdır.

5 Musa, gelecekte söylenecek sözlere tanıklık etmek için Tanrının bütün evinde bir hizmetkâr olarak sadık kaldı.

6 Oysa Mesih, Onun evi üzerinde yetkili oğul olarak sadıktır. Eğer cesaretimizi ve övündüğümüz umudu gevşemeden sonuna dek sürdürürsek, Onun evi biziz.

7 Bu nedenle, Kutsal Ruhun dediği gibi, ‹‹Bugün Onun sesini duyarsanız, Atalarınızın başkaldırdığı, Çölde Onu sınadığı günkü gibi Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

9 Atalarınız beni orada sınayıp denediler Ve kırk yıl boyunca yaptıklarımı gördüler.

10 Bu nedenle o kuşağa darıldım Ve dedim ki, ‹Yürekleri hep kötüye sapar, Yollarımı öğrenmediler.

11 Öfkelendiğimde ant içtiğim gibi, Onlar huzur diyarıma asla girmeyecekler.› ››

12 Ey kardeşler, hiçbirinizde diri Tanrıyı terk eden kötü, imansız bir yüreğin bulunmamasına dikkat edin.

13 ‹‹Gün bugündür›› denildikçe birbirinizi her gün yüreklendirin. Öyle ki, hiçbirinizin yüreği günahın aldatıcılığıyla nasırlaşmasın.

14 Çünkü Mesihe ortak olduk. Yalnız başlangıçtaki güvenimizi gevşemeden sonuna dek sürdürmeliyiz.

15 Yukarıda belirtildiği gibi, ‹‹Bugün Onun sesini duyarsanız, Atalarınızın başkaldırdığı günkü gibi Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.››

16 Onun sesini işitip başkaldıran kimlerdi? Musa önderliğinde Mısırdan çıkanların hepsi değil mi?

17 Tanrı kimlere kırk yıl dargın kaldı? Günah işleyip cesetleri çöle serilenlere değil mi?

18 Sözünü dinlemeyenler dışında kendi huzur diyarına kimlerin girmeyeceğine ant içti?

19 Görüyoruz ki, imansızlıklarından ötürü oraya giremediler.

1 Por isso, santos irmãos, participantes de uma vocação celestial, considerai atentamente o apóstolo e o sumo sacerdote da nossa confissão, Jesus,

2 o qual era fiel ao que o constituiu, como também Moisés o era em toda a casa de Deus.

3 Pois ele é tido por digno de tanta maior glória que Moisés, quanto aquele que estabeleceu a casa, tem maior honra que a mesma casa.

4 Pois toda a casa é estabelecida por alguém, mas o que estabeleceu todas as coisas é Deus.

5 Moisés, na verdade, era fiel em toda a casa de Deus como um servo, para testemunho das coisas que se haviam de anunciar;

6 Cristo, porém, como filho, sobre a casa de Deus, a qual casa somos nós, se guardarmos firmes até o fim a nossa confiança e a glória da esperança.

7 Por isso diz o Espírito Santo: Hoje se ouvirdes a sua voz,

8 Não endureçais os vossos corações como na provocação No dia da provação no deserto,

9 Onde os vossos pais me experimentaram, pondo-me à prova, E viram as minhas obras por quarenta anos.

10 Porquanto me indignei contra esta geração, E disse: Eles sempre erram no seu coração, Não conheceram os meus caminhos.

11 Assim jurei na minha ira: Não entrarão no meu descanso.

12 Cuidai, irmãos, que não haja, porventura, em algum de vós um perverso coração de incredulidade, em apostatar do Deus vivo;

13 mas exortai-vos uns aos outros todos os dias, durante o tempo que se chama Hoje, a fim de que algum de vós não seja endurecido pelo engano do pecado.

14 Pois nos tornamos participantes de Cristo, se guardarmos firmes até o fim o princípio da nossa confiança.

15 Enquanto se diz: Hoje se ouvirdes a sua voz, Não endureçais os vossos corações como na provocação.

16 Pois quais foram os que, tendo-a ouvido, o provocaram? Não foram todos os que sairam do Egito por meio de Moisés?

17 E contra quem esteve indignado quarenta anos? Não foi contra os que pecaram, cujos corpos caíram no deserto?

18 E a quem jurou que não entrariam no seu descanso, senão aos que foram desobedientes?

19 Vemos que não puderam entrar por causa da incredulidade.