1 ‹‹Doğruluğun ardından giden, 2 RABbe yönelen sizler, beni dinleyin: 2 Yontulduğunuz kayaya, 2 Çıkarıldığınız taş ocağına bakın.

2 Atanız İbrahime, sizi doğuran Saraya bakın. 2 Çağırdığımda tek kişiydi İbrahim, 2 Ama ben onu kutsayıp çoğalttım.››

3 RAB Siyonu ve bütün yıkıntılarını avutacak. 2 Siyon çölünü Adene, bozkırı RABbin bahçesine döndürecek. 2 Orada coşku, sevinç, 2 Şükran ve ezgi olacak.

4 ‹‹Beni dinle, ey halkım, 2 Bana kulak ver, ey ulusum! 2 Yasa benden çıkacak, 2 Halklara ışık olarak adaletimi yerleştireceğim.

5 Zaferim yaklaştı, 2 Kurtarışım ortaya çıktı. 2 Halkları gücümle yöneteceğim. 2 Kıyı halkları bana umut bağladı, 2 Umutla gücümü bekliyorlar.

6 Başınızı kaldırıp göklere bakın, 2 Aşağıya, yeryüzüne bakın. 2 Çünkü bu gökler duman gibi dağılacak, 2 Giysi gibi eskiyecek yeryüzü; 2 Üzerinde yaşayanlar sinek gibi ölecek. 2 Ama benim kurtarışım sonsuz olacak, 2 Ardı kesilmeyecek zaferimin.

7 ‹‹Ey sizler, doğru olanı bilenler, 2 Yasamı yüreğinde taşıyan halk, dinleyin beni! 2 İnsanların aşağılamalarından korkmayın, 2 Yılmayın sövgülerinden.

8 Güvenin yediği giysi gibi, 2 Kurtçuğun yediği yapağı gibi yitecekler. 2 Oysa zaferim sonsuza dek kalacak, 2 Kurtarışım kuşaklar boyu sürecek.››

9 Uyan, ey RABbin gücü, uyan, kudreti kuşan! 2 Eski günlerde, önceki kuşaklar döneminde olduğu gibi uyan! 2 Rahavı parçalayan, 2 Deniz canavarının bedenini deşen sen değil miydin?

10 Denizi, engin suların derinliklerini kurutan, 2 Kurtulanların geçmesi için 2 Denizin derinliklerini yola çeviren sen değil miydin?

11 RABbin kurtardıkları dönecek, 2 Sevinçle haykırarak Siyona varacaklar. 2 Yüzlerinde sonsuz sevinç olacak. 2 Onların olacak coşku ve sevinç, 2 Üzüntü ve inilti kaçacak.

12 RAB diyor ki, 2 ‹‹Sizi avutan benim, evet benim. 2 Siz kimsiniz ki, ölümlü insandan, 2 Ottan farksız insanoğlundan korkarsınız?

13 Sizi yaratan, gökleri geren, 2 Dünyanın temellerini atan RABbi 2 Nasıl olur da unutursunuz? 2 Sizi yok etmeye hazırlanan zalimin öfkesinden 2 Neden gün boyu yılıp duruyorsunuz? 2 Hani nerede zalimin gazabı?

14 Zincire vurulmuş tutsaklar 2 Çok yakında özgürlüğe kavuşacak. 2 Ölüm çukuruna inmeyecek, 2 Aç kalmayacaklar.

15 Tanrınız RAB benim. 2 Dalgalar gürlesin diye denizi çalkalayan benim.›› 2 Onun adı Her Şeye Egemen RABdir!

16 ‹‹Sözlerimi ağzına koydum, 2 Seni elimin gölgesiyle örttüm; 2 Gökleri yerleştirmen, 2 Yeryüzünün temellerini atman 2 Ve Siyona, ‹Halkım sensin› demen için...››

17 Uyan, ey Yeruşalim, uyan, kalk ayağa! 2 Sen ki, RABbin gazap kâsesini Onun elinden içtin. 2 Tamamını içtin sersemleten kâsenin.

18 Doğurduğun bunca oğuldan sana yol gösteren yok, 2 Elinden tutan da yok büyüttüğün bunca oğuldan.

19 Başına çifte felaket geldi, kim başsağlığı dileyecek? 2 Yıkım ve kırım, kıtlık ve kılıç. 2 Nasıl avutayım seni?

20 Oğulların baygın, ağa düşmüş ahular gibi 2 Her sokak başında yatıyor. 2 RABbin öfkesine de 2 Tanrının azarlayışına da doymuşlar.

21 Bu nedenle, ey ezilmiş Yeruşalim, 2 Şarapsız sarhoş olmuş halk, şunu dinle!

22 Egemenin RAB, kendi halkını savunan Tanrın diyor ki, 2 ‹‹Seni sersemleten kâseyi, gazabımın kâsesini 2 Elinden aldım. 2 Bir daha asla içmeyeceksin ondan.

23 Onu sana eziyet edenlerin eline vereceğim; 2 Onlar ki sana, ‹Yere yat da 2 Üzerinden geçelim› dediklerinde, 2 Sırtını toprak, yol ettin.››

1 Escutai-me, vós os que seguis a justiça, que buscais a Jeová; olhai para a rocha de que fostes cortados, e para a caverna do poço de que fostes cavados.

2 Olhai para Abraão, vosso pai, e para Sara que vos deu à luz; porque, estando ele só, o chamei e o abençoei e o multipliquei.

3 Pois Jeová conforta a Sião, conforta todos os lugares desolados, e faz o seu deserto como o Éden e o seu ermo como o jardim de Jeová; nela se achará gozo e alegria, ação de graças e som de música.

4 Atendei-me, povo meu, e escutai-me, nação minha; porque de mim sairá a lei, e o meu juízo, estabelece-lo-ei para a luz dos povos.

5 Perto está a minha justiça, já saiu a minha salvação, e os meus braços julgarão os povos; as ilhas me aguardarão, e no meu braço confiarão.

6 Levantai os vossos olhos para os céus, e olhai para a terra cá em baixo; porque os céus desaparecerão como o fumo, e a terra envelhecerá como um vestido, e os seus moradores perecerão da mesma maneira; a minha salvação, porém, será para sempre, e a minha justiça não será abolida.

7 Escutai-me, vós os que seguis a justiça, povo em cujo coração está a minha lei; não temais o opróbrio dos homens, nem vos perturbeis por causa dos seus vilipêndios.

8 Pois a traça os consumirá como a um vestido e o bicho os comerá como à lã; a minha justiça, porém, será para sempre e a minha salvação de geração em geração.

9 Desperta-te, desperta-te, veste-te de fortaleza, ó braço de Jeová; desperta-te como nos dias da antigüidade, nas gerações dos tempos antigos. Porventura não és tu o que cortou em pedaços a Raabe, o que traspassou ao dragão?

10 Não és tu o que secou o mar, as águas do grande abismo; o que fez do fundo do mar um caminho, para que por ele passassem os remidos?

11 Os resgatados de Jeová voltarão, e com júbilo virão para Sião; e alegria sempiterna descansará sobre as suas cabeças. Eles alcançarão gozo e alegria, e a tristeza e o gemido fugirão.

12 Eu, eu sou o que vos conforta; quem és tu, para teres medo de um homem que morre, e do filho do homem que se tornará como feno?

13 Quem és tu que te esqueces de Jeová, teu Criador, o qual estendeu os céus e fundou a terra; e que o dia todo temes continuamente por causa do furor do opressor, quando se prepara para destruir? onde está o furor do opressor?

14 O exilado cativo depressa será solto; e não morrerá para ir à sepultura, nem lhe faltará o pão.

15 Pois eu sou Jeová teu Deus, que agito o mar, de modo que bramem as suas ondas: Jeová dos exércitos é o seu nome.

16 Pus as minhas palavras na tua boca, e na sombra da minha mão te escondi, para que eu plante os céus, funde a terra e diga a Sião: Tu és o meu povo.

17 Desperta-te, desperta-te, põe-te de pé, Jerusalém, que bebeste da mão de Jeová o cálice do seu furor, que bebeste da taça de atordoamento, e a esgotaste.

18 De todos os filhos que ela teve, não há nenhum que a guie; e de todos os filhos que ela criou, não há nenhum que a tome pela mão.

19 Estas duas coisas te sobrevieram; quem se condoerá de ti? a desolação e a destruição, a fome e a espada: como te consolarei?

20 Teus filhos já desmaiaram, jazem nas esquinas de todas as ruas, como um antílope tomado no laço; cheios estão do furor de Jeová, da repreensão de teu Deus.

21 Agora ouve isto, ó tu que estás aflita, e embriagada, porém não de vinho.

22 Assim diz o teu Senhor, Jeová, e teu Deus, que pleitea a causa do teu povo: Eis que tiro da tua mão o cálice de atordoamento, a taça do meu furor; tu não o tornarás mais a beber,

23 mas eu o porei nas mãos dos que te afligem; os quais diziam à tua alma: Abaixa-te, para que passemos. Tu punhas as tuas costas como o chão e como a rua para os que passavam.