1 Bundan sonra İsa Taberiye Gölünün kenarında öğrencilerine yine göründü. Bu da şöyle oldu: Simun Petrus, ‹‹İkiz›› diye anılan Tomas, Celilenin Kana Köyünden Natanel, Zebedinin oğulları ve İsanın öğrencilerinden iki kişi daha birlikte bulunuyorlardı.

3 Simun Petrus ötekilere, ‹‹Ben balık tutmaya gidiyorum›› dedi. Onlar, ‹‹Biz de seninle geliyoruz›› dediler. Dışarı çıkıp tekneye bindiler. Ama o gece bir şey tutamadılar.

4 Sabah olurken İsa kıyıda duruyordu. Ne var ki öğrenciler, Onun İsa olduğunu anlamadılar.

5 İsa, ‹‹Çocuklar, balığınız yok mu?›› diye sordu. ‹‹Yok›› dediler.

6 İsa, ‹‹Ağı teknenin sağ yanına atın, tutarsınız›› dedi. Bunun üzerine ağı attılar. O kadar çok balık tuttular ki, artık ağı çekemez olmuşlardı.

7 İsanın sevdiği öğrenci, Petrusa, ‹‹Bu Rabdir!›› dedi. Simun Petrus Onun Rab olduğunu işitince üzerinden çıkarmış olduğu üstlüğü giyip göle atladı.

8 Öbür öğrenciler balık dolu ağı çekerek tekneyle geldiler. Çünkü karadan ancak iki yüz arşın kadar uzaktaydılar.

9 Karaya çıkınca orada yanan bir kömür ateşi, ateşin üzerinde balık ve ekmek gördüler.

10 İsa onlara, ‹‹Şimdi tuttuğunuz balıklardan getirin›› dedi.

11 Simun Petrus tekneye atladı ve tam yüz elli üç iri balıkla yüklü ağı karaya çekti. Bu kadar çok balık olduğu halde ağ yırtılmamıştı.

12 İsa onlara, ‹‹Gelin, yemek yiyin›› dedi. Öğrencilerden hiçbiri Ona, ‹‹Sen kimsin?›› diye sormaya cesaret edemedi. Çünkü Onun Rab olduğunu biliyorlardı.

13 İsa gidip ekmeği aldı, onlara verdi. Aynı şekilde balıkları da verdi.

14 İşte bu, İsanın ölümden dirildikten sonra öğrencilere üçüncü görünüşüydü.

15 Yemekten sonra İsa, Simun Petrusa, ‹‹Yuhanna oğlu Simun, beni bunlardan daha çok seviyor musun?›› diye sordu. Petrus, ‹‹Evet, ya Rab›› dedi, ‹‹Seni sevdiğimi bilirsin.›› İsa ona, ‹‹Kuzularımı otlat›› dedi.

16 İkinci kez yine ona, ‹‹Yuhanna oğlu Simun, beni seviyor musun?›› diye sordu. O da, ‹‹Evet, ya Rab, seni sevdiğimi bilirsin›› dedi. İsa ona, ‹‹Koyunlarımı güt›› dedi.

17 Üçüncü kez ona, ‹‹Yuhanna oğlu Simun, beni seviyor musun?›› diye sordu. Petrus kendisine üçüncü kez, ‹‹Beni seviyor musun?›› diye sormasına üzüldü. ‹‹Ya Rab, sen her şeyi bilirsin, seni sevdiğimi de bilirsin›› dedi. İsa ona, ‹‹Koyunlarımı otlat›› dedi.

18 ‹‹Sana doğrusunu söyleyeyim, gençliğinde kendi kuşağını kendin bağlar, istediğin yere giderdin. Ama yaşlanınca ellerini uzatacaksın, başkası seni bağlayacak ve istemediğin yere götürecek.››

19 Bunu, Tanrıyı ne tür bir ölümle yücelteceğini belirtmek için söyledi. Sonra ona, ‹‹Ardımdan gel›› dedi.

20 Petrus arkasına döndü, İsanın sevdiği öğrencinin kendilerini izlediğini gördü. Bu öğrenci, akşam yemeğinde İsanın göğsüne yaslanan ve, ‹‹Ya Rab, sana kim ihanet edecek?›› diye soran öğrencidir.

21 Petrus onu görünce İsaya, ‹‹Ya Rab, ya bu ne olacak?›› diye sordu.

22 İsa, ‹‹Ben gelinceye dek onun yaşamasını istiyorsam, bundan sana ne?›› dedi. ‹‹Sen ardımdan gel!››

23 Bu yüzden kardeşler arasında o öğrencinin ölmeyeceğine dair bir söylenti çıktı. Ama İsa Petrusa, ‹‹O ölmeyecek›› dememişti. Sadece, ‹‹Ben gelinceye dek onun yaşamasını istiyorsam, bundan sana ne?›› demişti.

24 Bütün bunlara tanıklık eden ve bunları yazan öğrenci budur. Onun tanıklığının doğru olduğunu biliyoruz.

25 İsa'nın yaptığı daha başka çok şey vardır. Bunlar tek tek yazılsaydı, sanırım yazılan kitaplar dünyaya sığmazdı.

1 Depois disto Jesus tornou a manifestar-se aos discípulos na praia do mar de Tiberíades; e manifestou-se deste modo.

2 Simão Pedro, Tomé chamado Dídimo, Natanael que era de Caná da Galiléia, os filhos de Zebedeu e outros dois de seus discípulos estavam juntos.

3 Disse-lhes Simão Pedro: Vou pescar. Disseram-lhe os outros: Também nós vamos contigo. Saíram e entraram na barca, e naquela noite nada apanharam.

4 Mas ao romper do dia, estava Jesus na praia; todavia os discípulos não sabiam que era ele.

5 Perguntou-lhes Jesus: Moços, apanhastes algum peixe? Responderam-lhe: Não.

6 Disse-lhes ele: Lançai a rede à direita da barca, e achareis. Lançaram-na, pois, e já não podiam puxá-la por causa do grande número de peixes.

7 O discípulo a quem Jesus amava, disse a Pedro: É o Senhor. Simão Pedro, quando ouviu que era o Senhor, tomou a sua veste (porque se havia despido), e lançou-se ao mar;

8 mas os outros discípulos vieram na barquinha, puxando a rede com os peixes; porque estavam afastados da terra somente cerca de duzentos cúbitos.

9 Ao saltarem em terra, viram ali umas brasas e um peixe posto em cima delas, e pão.

10 Disse-lhes Jesus: Trazei alguns dos peixes que acabastes de apanhar.

11 Simão Pedro entrou na barca e puxou a rede à terra, cheia de cento e cinqüenta e três grandes peixes, e apesar de serem tantos, não se rompeu a rede.

12 Disse-lhes Jesus: Vinde almoçar. Nenhum dos discípulos ousava perguntar-lhe: Quem és tu? pois sabiam que era o Senhor.

13 Jesus aproximou-se e, tomando o pão, deu-lhes, e do mesmo modo o peixe.

14 Foi esta já a terceira vez que Jesus se manifestara aos discípulos, depois de ressurgir dentre os mortos.

15 Depois de terem almoçado, perguntou Jesus a Simão Pedro: Simão, filho de João, amas-me mais do que estes? Ele respondeu: Sim, Senhor, tu sabes que te amo. Ele lhe disse: Apascenta os meus cordeiros.

16 Segunda vez perguntou-lhe Jesus: Simão, filho de João, amas-me? Ele respondeu: Sim, Senhor, tu sabes que te amo. Ele lhe disse: Pastoreia as minhas ovelhas.

17 Terceira vez perguntou-lhe Jesus: Simão, filho de João, amas-me? Pedro entristeceu-se por ele lhe ter perguntado pela terceira vez: Amas-me? Respondeu-lhe ele: Senhor, tu conheces todas as coisas, tu sabes que te amo. Disse-lhe Jesus: Apascenta as minhas ovelhas.

18 Em verdade, em verdade te digo: Quando eras mais moço, cingias-te e andavas por onde querias; mas quando fores velho, estenderás as tuas mãos, e outro te cingirá e te levará para onde não queres.

19 Disse isto para indicar com que gênero de morte Pedro havia de glorificar a Deus. Depois de assim falar, disse-lhe: Segue-me.

20 Virando-se Pedro, viu que o ia seguindo o discípulo a quem Jesus amava, e que durante a ceia se reclinara no seio de Jesus e perguntara: Senhor, quem é o que te trai?

21 Vendo-o Pedro, perguntou a Jesus: Senhor, e a este que sucederá?

22 Jesus respondeu-lhe: Se eu quiser que ele fique até eu voltar, que tens tu com isso? segue-me tu.

23 Espalhou-se, pois, este boato entre os irmãos de que aquele discípulo não morreria; entretanto Jesus não disse a Pedro: Ele não morrerá, mas: Se eu quiser que ele fique até eu voltar, que tens tu com isso?

24 Este é o discípulo que dá testemunho destas coisas e que as escreveu, e sabemos que o seu testemunho é verdadeiro.

25 Muitas outras coisas há que fez Jesus; se elas fossem escritas uma por uma, suponho que nem no mundo inteiro caberiam os livros que se escrevessem.