1 ‹‹Diyelim ki, bir adam karısını boşar, 2 Kadın da onu bırakıp başka biriyle evlenir. 2 Adam bir daha o kadına döner mi? 2 Bu davranış ülkeyi büsbütün kirletmez mi? 2 Oysa sen pek çok oynaşla fahişelik ettin, 2 Yine bana mı dönmek istiyorsun?›› diyor RAB.

2 ‹‹Çıplak tepelere bak da gör. 2 Sevişmediğin yer mi kaldı? 2 Çölde yaşayan bedevi gibi 2 Yol kenarlarında oynaşlarını bekleyip durdun. 2 Fahişeliğinle, kötülüklerinle ülkeyi kirlettin.

3 Bu yüzden yağmurların ardı kesildi, 2 Son yağmur yağmadı. 2 Yüzsüz bir fahişeye benzedin, 2 Utanç duymak istemedin.

4 ‹Baba, gençliğimden beri 2 Benim dostumsun› diye az önce bana seslenmedin mi?

5 ‹Sonsuza dek kızgın mı kalacaksın? 2 Öfken sonsuza dek mi sürecek?› 2 Evet, böyle konuşuyor, 2 Ama elinden gelen her kötülüğü yapıyorsun.››

6 Kral Yoşiya döneminde RAB bana, ‹‹Dönek İsrailin yaptığını gördün mü?›› dedi, ‹‹Her yüksek tepenin üzerine, her bol yapraklı ağacın altına gidip fahişelik etti.

7 Bütün bunları yaptıktan sonra bana geri döneceğini düşündüm, ama dönmedi. Hain kızkardeşi Yahuda da gördü bunları.

8 Fahişeliği yüzünden dönek İsraili boşayıp ona boşanma belgesini verdiğim halde, kızkardeşi hain Yahudanın hiç korkmadığını, gidip fahişelik ettiğini gördüm.

9 Hiç umursamadan fahişeliğiyle ülkeyi kirletti; taşla, ağaçla zina etti.

10 Bütün bunlara karşın, hain kızkardeşi Yahuda içtenlikle değil, göstermelik olarak bana döndü.›› Böyle diyor RAB.

11 RAB bana, ‹‹Dönek İsrail hain Yahudadan daha doğru olduğunu gösterdi›› dedi,

12 ‹‹Git, bu sözleri kuzeye duyur. De ki, ‹‹ ‹Ey dönek İsrail, geri dön› diyor RAB. 2 ‹Size artık öfkeyle bakmayacağım, 2 Çünkü ben sevecenim› diyor RAB. 2 ‹Öfkemi sonsuza dek sürdürmem.

13 Ancak suçunu kabul et: 2 Tanrın RABbe başkaldırdın, 2 Her bol yapraklı ağacın altında 2 Sevgini yabancı ilahlarla paylaştın, 2 Beni dinlemedin.› ›› 2 Böyle diyor RAB.

14 ‹‹Geri dön, ey dönek halk›› diyor RAB, ‹‹Çünkü kocan benim. Birinizi kentten, ikinizi bir boydan alıp Siyona geri getireceğim.

15 Size gönlüme göre çobanlar vereceğim; sizi bilgiyle, sağduyuyla güdecekler.

16 Ülkede büyüyüp sayıca çoğaldığınız günlerde›› diyor RAB, ‹‹Halk artık, ‹RABbin Antlaşma Sandığı› demeyecek. Sandık bir daha kimsenin aklına gelmeyecek; anımsanmayacak, özlenmeyecek, bir yenisi de yapılmayacak.

17 O zaman Yeruşalime, ‹RABbin Tahtı› diyecekler. RABbin adını onurlandırmak için bütün uluslar Yeruşalimde toplanacak. Bundan böyle kötü yüreklerinin inadı uyarınca davranmayacaklar.

18 O günlerde Yahuda halkıyla İsrail halkı kuzeyde bir ülkeden birlikte yürüyecek, atalarına mülk olarak vermiş olduğum ülkede bir araya gelecekler.

19 ‹‹Ben RAB, demiştim ki, ‹Ne kadar isterdim 2 Seni çocuklarımdan saymayı; 2 Sana güzel ülkeyi, 2 Ulusların en güzel mülkünü vermeyi! 2 Bana baba diyeceğini, 2 Benden hiç ayrılmayacağını sandım.

20 Ama bir kadın kocasına nasıl ihanet ederse, 2 Sen de bana öyle ihanet ettin, ey İsrail halkı!› ›› 2 Böyle diyor RAB.

21 Çıplak tepelerde bir ses duyuluyor, 2 İsrail halkının ağlayışı ve yakarışı. 2 Çünkü doğru yoldan saptılar, 2 Tanrıları RABbi unuttular.

22 ‹‹Geri dönün, ey dönek çocuklar, 2 Dönekliğinizi iyileştireyim.›› Halk, ‹‹İşte buradayız, sana geliyoruz!›› diyor, 2 ‹‹Çünkü Tanrımız RAB sensin.

23 Kuşkusuz dağlardan, 2 Tepelerden gelen tapınma sesleri aldatıcıdır. 2 Kuşkusuz İsrailin kurtuluşu Tanrımız RABdedir.

24 Gençliğimizden bu yana 2 Atalarımızın emeğinin ürününü, 2 Davarlarını, sığırlarını, 2 Oğullarını, kızlarını 2 Utanılası putlar yedi.

25 Utanç içinde yatalım, 2 Rezilliğimiz bizi örtsün! 2 Çünkü biz de atalarımız da 2 Gençliğimizden bu yana 2 Tanrımız RAB'be karşı günah işledik, 2 Tanrımız RAB'bin sesine kulak asmadık.››

1 Dizem: Se um homem repudiar a sua mulher, e ela o deixar e tomar outro marido, porventura tornará ele mais para ela? acaso não será aquela terra grandemente contaminada? Mas tu te hás prostituído a muitos amantes? e pensas tu em voltar para mim? diz Jeová.

2 Levanta os teus olhos aos altos escalvados, e vê: onde é o lugar em que te não hás prostituído? Junto aos caminhos te sentaste, esperando-os, como um árabe no deserto; e manchaste a terra com as tuas fornicações e com a tua malícia.

3 Portanto foram retidos os chuveiros, e não houve chuva tardia; tiveste a fronte duma prostituta, e não quiseste ter vergonha.

4 Acaso não clamarás a mim desde agora, dizendo: Pai meu, tu és o guia da minha mocidade?

5 Reterá ele a sua ira para sempre? ou conservá-la-á até o fim? Eis que assim falaste, mas fizeste coisas ruins, e continuaste nelas.

6 Jeová disse-me nos dias do rei Josias: Viste, porventura, o que fez a apóstata Israel? ela foi-se acima de todo o alto monte e debaixo de toda a árvore frondosa, e ali se entregou à fornicação.

7 Depois de ter feito todas estas coisas eu disse: Ela voltará para mim, contudo ela não voltou. A sua aleivosa irmã Judá viu isto,

8 sim viu que, por este motivo, a saber, por ter cometido adultério a apóstata Israel, eu a repudiara e lhe dera carta de divórcio, contudo a sua aleivosa irmã Judá, não temeu, mas também ela se foi e se entregou à fornicação.

9 Pela facilidade da sua prostituição contaminou ela a terra, e adulterou com pedras e com paus.

10 Apesar de tudo isto a sua aleivosa irmã Judá não voltou para mim de todo o seu coração, mas fingidamente, diz Jeová.

11 Disse-me Jeová: A apóstata Israel mostrou-se mais justa do que a aleivosa Judá.

12 Vai, e apregoa estas palavras para a banda do norte, e dize: Volta, apóstata Israel, diz Jeová. Não olharei em ira para ti: porque eu sou compassivo, diz Jeová, e não conservarei para sempre a minha ira.

13 Tão somente reconhece a tua iniqüidade, reconhece que transgrediste contra Jeová teu Deus, e perverteste os teus caminhos aos estranhos debaixo de toda a árvore frondosa, e não obedeceste à minha voz, diz Jeová.

14 Voltai, filhos apóstatas, diz Jeová; porque eu sou vosso esposo. Eu vos tomarei um de cada cidade, e dois de cada família e vos levarei a Sião.

15 Dar-vos-ei pastores segundo o meu coração, os quais vos apascentarão com ciência e com inteligência.

16 Quando vos multiplicardes e crescerdes na terra, naqueles dias, diz Jeová, não dirão mais: A arca da aliança de Jeová! nem lhes virá ela ao pensamento, nem dela se lembrarão; não a visitarão, nem será ela restabelecida.

17 Naquele tempo chamarão a Jerusalém o trono de Jeová; nela se reunirão todas as nações, em nome de Jeová, e não andarão mais após a obstinação do seu coração maligno.

18 Naqueles dias a casa de Judá andará com a casa de Israel, e virão juntamente da terra do norte para a terra que dei em herança a vossos pais.

19 Mas eu disse: Como te porei entre os filhos, e te darei a terra desejável, a mais formosa herança das nações? Eu disse: Chamar-me-eis: Meu pai; e não vos desviarei de me seguirdes.

20 Deveras do modo que a mulher se aparta aleivosamente do seu companheiro, assim aleivosamente te houveste comigo, ó casa de Israel, diz Jeová.

21 Uma voz se ouve nos altos escalvados, o choro e as súplicas dos filhos de Israel; porque perverteram o seu caminho, esqueceram-se de Jeová seu Deus.

22 Voltai, filhos apóstatas, eu curarei as vossas apostasias. Eis que somos vindos ter contigo, porque tu és Jeová nosso Deus.

23 Na verdade em vão é o som que vem dos outeiros, e o tumulto nas montanhas; na verdade em Jeová nosso Deus está a salvação de Israel.

24 Mas a coisa vergonhosa devorou o trabalho de nossos pais desde a nossa mocidade: os seus rebanhos e os seus gados, seus filhos e suas filhas.

25 Deitemo-nos em nossa vergonha, e cubra-nos a nossa confusão, porque temos pecado contra Jeová nosso Deus, nós e nossos pais, desde a nossa mocidade até o dia de hoje; e não obedecemos à voz de Jeová nosso Deus.