1 Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
2 ‹‹Ne zamana dek böyle konuşacaksın? 2 Sözlerin sert rüzgar gibi.
3 Tanrı adaleti saptırır mı, 2 Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
4 Oğulların ona karşı günah işlediyse, 2 İsyanlarının cezasını vermiştir.
5 Ama sen gayretle Tanrıyı arar, 2 Her Şeye Gücü Yetene yalvarırsan,
6 Temiz ve doğruysan, 2 O şimdi bile senin için kolları sıvayıp 2 Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
7 Başlangıcın küçük olsa da, 2 Sonun büyük olacak.
8 ‹‹Lütfen, önceki kuşaklara sor, 2 Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
9 Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, 2 Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
10 Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, 2 İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
11 ‹‹Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? 2 Susuz yerde saz büyür mü?
12 Henüz yeşilken, kesilmeden, 2 Otlardan önce kururlar.
13 Tanrıyı unutan herkesin sonu böyledir, 2 Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
14 Onun güvendiği şey kırılır, 2 Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
15 Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, 2 Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
16 Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, 2 Dalları bahçenin üzerinden aşar;
17 Kökleri taş yığınına sarılır, 2 Çakılların arasında yer aranır.
18 Ama yerinden sökülürse, 2 Yeri, ‹Seni hiç görmedim› diyerek onu yadsır.
19 İşte sevinci böyle son bulur, 2 Yerinde başka bitkiler biter.
20 ‹‹Tanrı kusursuz insanı reddetmez, 2 Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
21 O senin ağzını yine gülüşle, 2 Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
22 Düşmanlarını utanç kaplayacak, 2 Kötülerin çadırı yok olacaktır.››
1 Então respondeu Bildade suíta:
2 Até quando falarás tais cousas? E até quando serão as palavras da tua boca como um vento impetuoso?
3 Perverte Deus o juízo Ou perverte o Todo-poderoso a justiça?
4 Desde que teus filhos pecaram contra ele, Ele os entregou ao poder da sua transgressão.
5 Se tu buscares com empenho a Deus, E fizeres a tua súplica ao Todo-poderoso;
6 Se fores puro e reto, De certo então despertará para te acudir, E fará próspera a habitação da tua justiça.
7 Embora fosse pequeno o teu primeiro estado, Contudo o teu último estado se aumentará em grande maneira.
8 Pois indaga, peço-te, a geração passada, E aplica-te ao que seus pais pesquisaram
9 (Pois nós somos de ontem, e nada sabemos, Porque os nossos dias sobre a terra são uma sombra),
10 Não te ensinarão eles, não te falarão? E do seu coração não proferirão palavras?
11 Pode o papiro desenvolver-se sem lodo? Pode o junco crescer sem água?
12 Quando está verde, e ainda não cortado, Seca-se antes de qualquer outra erva.
13 Assim são as veredas de todos os que se esquecem de Deus; Perecerá a esperança do ímpio,
14 Cuja segurança se despedaça, E a sua confiança é teia de aranha.
15 Encostar-se-á à sua casa, porém ele não subsistirá; Apegar-se-lhe-á, porém, ela não permanecerá.
16 Ele está verde diante do sol, E os sarmentos estendem-se sobre o seu jardim.
17 As suas raízes entrelaçam-se junto à fonte, Ele contempla o lugar de pedras.
18 Se for arrancado do seu lugar, Então este o negará, dizendo: Nunca te vi.
19 Eis a alegria do seu caminho! E da terra brotarão outros.
20 Eis que Deus não rejeitará ao homem sincero, Nem sustentará os malfeitores.
21 Ele ainda te encherá a boca de riso, E os teus lábios de júbilo.
22 Os que te aborrecem, serão vestidos de vergonha; E a tenda dos iníquos não subsistirá.