1 Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, 2 Bak da utancımızı gör.
2 Mülkümüz yabancılara geçti, 2 Evlerimiz ellere.
3 Öksüz kaldık, babasız, 2 Annelerimiz dul kadınlara döndü.
4 Suyumuzu parayla içtik, 2 Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.
5 Bizi kovalayanlar ensemizde, 2 Yorgun düştük, rahatımız yok.
6 Ekmek için 2 Mısıra, Asura el açtık.
7 Atalarımız günah işledi, 2 Ama artık onlar yok; 2 Suçlarının cezasını biz yüklendik.
8 Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, 2 Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.
9 Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden 2 Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.
10 Kıtlığın yakıcı sıcağından 2 Derimiz fırın gibi kızardı.
11 Siyonda kadınların, 2 Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.
12 Önderler ellerinden asıldı, 2 Yaşlılar saygı görmedi.
13 Değirmen taşını gençler çevirdi, 2 Çocuklar odun yükü altında tökezledi.
14 Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, 2 Gençler saz çalmaz oldu.
15 Yüreğimizin sevinci durdu, 2 Oyunumuz yasa döndü.
16 Taç düştü başımızdan, 2 Vay başımıza! 2 Çünkü günah işledik.
17 Bu yüzden yüreğimiz baygın, 2 Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.
18 Viran olan Siyon Dağının üstünde 2 Çakallar geziyor!
19 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, 2 Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.
20 Niçin bizi hep unutuyorsun, 2 Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?
21 Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, 2 Eski günlerimizi geri ver.
22 Bizi büsbütün attıysan, 2 Bize çok öfkelenmiş olmalısın.
1 Lembra-te, Jeová, do que nos tem acontecido: Considera e olha para o nosso opróbrio.
2 A nossa herança passou a estrangeiros, As nossas casas a forasteiros.
3 Somos órfãos sem pai, Nossas mães são como viúvas.
4 A nossa água por dinheiro a temos bebido, A nossa lenha nos é vendida.
5 Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços, Estamos cansados e não temos descanso.
6 Submetemo-nos aos egípcios, E aos assírios, para sermos fartos de pão.
7 Nossos pais pecaram, e já não existem; E nós levamos as iniqüidades deles.
8 Servos dominam sobre nós, Não há quem nos livre da mão deles.
9 Com perigo das nossas vidas obtemos o nosso pão, Por causa da espada do deserto.
10 A nossa pele está abraseada como um forno, Por causa do calor ardente da fome.
11 Humilharam as mulheres em Sião, As donzelas nas cidades de Judá.
12 Foram pendurados pelas mãos os príncipes, As faces dos anciãos não foram honradas.
13 Os mancebos levaram a mó, E os meninos tropeçaram debaixo das cargas de lenha,
14 Os anciãos deixaram de se assentar nas portas, Os moços deixaram da sua música.
15 Desvaneceu-se o gozo do nosso coração; Converteu-se em lamentação a nossa dança.
16 Caiu da nossa cabeça a coroa, Ai de nós! porque temos pecado.
17 Portanto desmaia o nosso coração; Por isso se escurecem os nossos olhos.
18 Pelo monte de Sião, que está desolado, Os chacais andam por ele.
19 Tu, Jeová, permaneces para sempre; O teu trono subsiste de geração em geração.
20 Por que te esqueces de nós para sempre; E nos abandonas por tanto tempo?
21 Converte-nos a ti, Jeová, e seremos convertidos; Renova os nossos dias como dantes;
22 Se é que não nos tens de todo rejeitado, Se é que não estás sobremaneira irado contra nós.